ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

Trust.......(2/3){6P}



Trust…..(2/...)

“อึ่อ อื้อ”
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่แต่สติของร่างบางเริ่มเลือนลาง เมื่อความสุขสมที่เค้าไม่ต้องการมาเยือนร่างกายจนเค้าไม่อาจยับยั้งช่างใจต่อราคะที่เค้าไม่เคยต้องการ  ร่างบางขยับร่างกายไปมาแม้ทำได้ไม่มากนักเพราะติดเครื่องพันธนาการที่ถูกจับใส่เพื่อไม่ให้เค้าหนีออกไป แต่การขยับตัวเพียงเล็กน้อยไม่สามารถทำให้แจฮวานพอใจได้ มันช่างทรมาน  อยากปลดปล่อยออกมาก็ทำไม่ได้ทำไมพวกนั้นต้องทรมานเค้าขนาดนี้ด้วย เจ็บใจที่สุดถ้าหลุดออกไปได้ จะต่อยแม่งให้หน้าหั่นทุกคน อุส่าห์ไว้ใจขนาดนี้ทำไมกันทำไมถึงทำแบบนี้ ความรู้สึกนึกคิดของแจฮวานตกต่ำลงเรื่อยๆ ความอยากที่จะได้รับการปลดปล่อยทำให้ร่างบางอยากถูกสัมผัสจนร้องไห้
“ไม่น่าไล่พวกนั้นไปเลย ทรมานอึก”
(ปั้ง)
“อึ่กก”
“กลับมาแล้วแจฮวานฮยองคิดถึงที่สุดเลย”
เสียงของฮยอนบินดังมาแต่ไกลแต่ร่างบางกับขยับตัวไม่ได้เพราะติดโซ่ตรวนที่พันธนาการเค้าเอาไว้ เสียงฝีเท้าคนหลายคนเดินเข้ามาใกล้ แจฮวานไม่สามารถแยกได้ว่าเป็นเสียงใคร ดวงตาถูกบดบังด้วยผ้าปิดตาจนมองไม่เห็นคนที่กำลังเดินเข้ามา“อยากมากแล้วสินะแจฮวาน”
เสียงที่เค้าเคยคิดว่าแสนไพรเราะ เสียงของฮวังมินฮยอนตอนนี้กับทำให้ร่างกายเค้าสั่นกลัว ผ้าปิดตาถูกเปิดออกทำให้เห็นเพื่อนสนิทที่เค้าแสนไว้ใจมองมาที่เค้าด้วยสายตาหลงใหล
“อ๊ะ อึก”
“อะไรแจฮวานฮยองอยากเลียของผมงั้นหรอ”
น้ำเสียงที่ดูตื่นเต้นของฮยอนบินไม่เข้าสู่โสตประสาทของร่างบางแม้แต่น้อยตอนนี้เค้าอยากจนสามาสรถร้องขอออกมาได้ด้วยซ้ำ น้ำตาแห่งความต้องการไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยพร้อมพยักหน้าอย่างยินยอม แกนกายร้อนของคนที่เด็กที่สุดในทีมสอดใส่เข้ามาในปากอย่างรวดเร็ว ปากบางอ้าออกกว้างสุดเท่าที่จะกว้างได้ มันใหญ่จัง ใหญ่จนจะรับเข้าไปไม่ไหวอยู่แล้ว ร่างบางดูดดุนแกนกายที่อยากกระหาย แค่เห็นแกนกายชองน้องชายในทีมแกนกายเล็กของร่างบางก็สั่นกระตุกอย่างรุนแรง
เมื่อเห็นแจฮวานคล้อยตามกุญแจมือและเท้าก็ถูกถอดออกเหลือเพื่อข้อเท้าด้านเดียวเพื่อง่ายต่อเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไป
“จะเสร็จแล้วหรอแจฮวาน ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ร่านดีจริงๆ”
ทำไมจงฮยอนฮยองถึงพูดแบบนั้นหละ ปกติจงฮยอนฮยองไม่พูดแบบนี้ไม่เคยพูดหยาบคายเลยด้วยซ้ำ
“แล้วตรงนี้หละจะทำยังไงดีนะ”
ของเล่นที่ถูกสอดใส่มานานถูกกระชากออกด้วยน้ำมือของเพื่อนสนิทของเค้า ภายในช่องทางขยายเท่ากับลูกบอลที่ถูกใส่เข้าไปจนทำให้เห็นผิวเนื้อแดงจัดที่ตอนนี้เปียกชุ่มไปด้วยน้ำล่อลื่น
“อื้อ อึก”
“ทำไงละ”
ซองอูมองหน้าแจฮวานอย่างคาดหวัง ฮยอนบินรู้กันจึงถอดแกนกายออกจากปากบางให้แจฮวานได้ตอบคำถาม พร้อมชักแกนกายขึ้นลงเพื่อรอเวลาสอดใส่กลับไปที่เดิม
“ดะ ได้ โปรด ใส่เข้ามาเถอะ อ๊ะ”
“ไม่ได้ยินเลยแจฮวานพูดให้ดังๆหน่อยสิ พวกเราชอบเสียงของนายนะ”
“อึ่ก ใส่เข้ามาตรงนั้นกระแทกแรงๆของร้องล่ะ”
“ไม่...”
ใจร้ายที่สุดทำไมมินฮยอนฮยองถึงใจร้ายขนาดนี้
(ฟุ่บ)
“อยากได้ก็ทำเองสิ เลือกสิว่าอยากได้ของใครก่อน”
“อึ่ก”
ท่อนร้อนทั้งห้าถูกจ่อมาตรงหน้าทำให้เค้าเลือกไม่ถูก อยากได้ อยากได้ทุกอันเลย ตอนนี้ร่างบางหลงลืมการเป็นตัวเองหลงลืมไปแล้วทุกอย่าง ยอมทุกอย่างถ้าได้แกนกายสอดใส่เข้ามาในช่องทางด้านหลัง
“ซองอูฮยอง”
“ฮยองงั้นหรอ น่ารักจัง”
“ครับ”
ซองอูยกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะขยับตัวเข้าใกล้แจฮวาน
“หันหลัง แล้วยกก้นขึ้นสิแจฮวานที่แสนน่ารักของฮยอง”
ร่างบางนอนคว่ำทันทีตามคำสั่งของร่างสูง เสียงโซ่กระทบพื้นช่างเป็นสิ่งที่ปลุกเร้าอารมณ์ชายหนุ่มทุกคนที่อยู่ในห้อง ร่างบางยกก้นเนียนขาวขึ้นประจักสู่สายตาของคนในห้อง ส่ายไปมาอย่างร่านสวาทพร้อมใช้มือแยกก้อนเนื้อทั้งสองออกจากกันจนทำให้เห็นสิ่งที่เต้นตุบๆอยู่ด้านใน
“เด็กดีของฮยอง”
“อึก อ๊าๆๆๆ”
ซองอูสอดใส่เข้าไปในช่องทางที่น่าหลงใหลอย่างรุนแรง แรงกระแทกดังขึ้นเมื่อแก่นกายของร่างสูงแทรกเข้าไปจนสุด ด้านในบีบรัดแน่นทั้งร้อนผ่าว จนทำให้แจฮวานส่ายสะโพกยั่วเย้าอย่างไม่รู้ตัวเพราะความคับแน่นภายในตัว ส่วนคนที่เหลือพากันเค้ามาลูบไล้ดูดดึงปลุกเร้าร่างกายส่วนอื่นๆของร่างบาง
“อ่ะ อึ่ก อุ่ก”
แกนกายของซองอูสอดคว้านภายในผนังทำให้แจฮวานเผลออ้าปากจนแกนกายร้อนของจงฮยอนสอดใส่เข้ามา
“ต่อไปเอาใครดีล่ะ”
ซองอูกระซิบที่หูของร่างบางพร้อมกระแทกแกนกายเข้าใส่ช่องทางอย่างรุนแรงจนแจฮวานตัวสั่น
“อะ ไม่”
“ไม่เหรอ ถ้าไม่เลือกจะทำยังไงดีนะ”
ไม่เอาแล้วเหนื่อยแล้วแค่ของซองอูฮยองคนเดียวก็จะตายแล้วไหนจะแกนกายของจงฮยอนฮยองที่กระแทกเข้าออกในปากจนเค้าหายใจแทบไม่ออกอีก ได้โปรดหยุดก่อนได้มั้ย


“แดเนียล ฮยอนบิน มินฮยอนฮยอง จงฮยอนฮยอง”
เมื่อเห็นสายตากดดันของทุกคนสุดท้ายก็ต้องเอ่ยชื่อทุกคนออกมาจนหมด น้ำตาที่อดกลั้นไว้ไหลพรากเมื่อพูดจบ น้ำร้อนสาดเข้ามาในช่องทางจนร่างบางกระตุกร่างเกร็งน้ำสีขาวขุ่นไหลย้อนออกมาเปื้อนต้นขาจนทำให้แจฮวานเกร็งร่างไม่ให้มันย้อนออกมาด้านนอก
“ตาฉันแล้วนะ”
“อึ่ก”
ความใหญ่โตที่เทียบเท่าของซองอูถูกสอกใส่เข้ามาแทนที่ทันที เสียงเปียกแฉะดังขึ้นภายในจนทำให้แจฮวานหลับตาแน่น มินฮยอนจับแจฮวานหันมาทางตัวเองขณะที่แกนกายยังไม่หลุดออกมากระแทกจนสุดแล้วถอนออกมาจนเหลือแค่ส่วนหัวที่ค้างไว้ก่อนจะกระแทกเข้าไปอีกซ้ำๆพร้อมใช้นิ้วสอดเข้าไปอีกแรง
“อ๊า อ๊ะ”
“รู้สึกดีหรือเปล่าแจฮวาน”
“ดะ อึก ดี”
(สวบ)
“อ่า”
สติถูกช่วงชิงไปอย่างง่ายดายเมื่อความร้อนถูไถกับโพรงปากทางรักถูกปลดปล่อยเข้าไปนับครั้งไม่ถ้วน เปลี่ยนท่วงท่าสารพัด จนแจฮวานร้องขอไม่หยุด สลบไปหลายครั้งแต่ก็ถูกทำทั้งๆที่หมดสติ ถูกสอดใส่แกนกายเข้ามาจนจำขนาดของแต่ละคนได้ ถูกเรียกร้องอย่างมัวเมา พร้อมทั้งสอดใส่เข้าออกตลอดทั้งวัน จะถูกทำแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนกัน





“แฮ่ก แฮ่ก อื้อ”
เสียงหอบหายใจดังขึ้นเมื่อถูกแรงกระตุ้นจากดิลโด้ที่ตั้งระบบสั่นไว้ภายในช่องทางรัก หน้าอกทั้งสองข้างมีเครื่องมือสั่นสองลูกติดเทปเอาไว้ที่เม็ดทับทิมคู่งาม ทุกคนออกไปซื้ออาหารเย็น ภายในห้องจึงเหลือแต่เค้า อยากหนีแต่ขากับถูกล่ามโซ่เอาเช่นเดิม
หลังจากถูกทำแบบนั้นแบบไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ร่างกายถูกตักตวงอย่างไม่ปราณี สลบไปหลายครั้งแต่กับถูกกระแทกเข้ามาโดยไม่สนใจ
วันที่2ที่ถูกทำแบบนั้นถูกเครื่องมือข่มขืนยัดไว้ในร่างกายแทบตลอดเวลาที่พวกเค้าไม่สอดใส่เข้ามา
วันที่3ถูกแดเนียลกับฮยอนบินเล่นกับร่างกายจนจดจำสัมผัสได้
วันที่4ถูกจงฮยอนฮยองกับซองอูฮยองทำด้วยกัน สอดใส่สลับกันจนจำได้ว่าของใครเป็นของใคร
วันที่5ถูกมินฮยอนฮยองให้ขึ้นขย่มเองทั้งวัน ทั้งห้าคนจนไม่เหลือความเป็นตัวเองจนช่องทางด้านหลังขยายกว้างเปียกชุ่มไปด้วยน้ำกามของทุกคน

วันนี้เป็นวันที่6สินะ พรุ่งนี้จะได้ออกไปจากที่นี่แล้วใช่มั้ย แล้วเค้าจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้มั้ยนะ

.............................................To Be Continue..............................................

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

10+1=2

10+1=2 Kim Jaehwan & WannaOne    มันกี่วันแล้วที่ผมต้องทนทรมานกับการกระทำแบบนี้ของพวกเค้า มันตั้งแต่ผมได้เดบิวต์หรือก่อนที่ผมจะเดบิวต์กันแน่นะ  “ อึก...แฮ่ก....ทรมาน.... ” ข้างในมันร้อนไปหมด อุปกรณ์รูปทรงรีสั่นถี่ๆ อยู่ในช่องทางด้านหลังเค้า โดยเพื่อนร่วมวงใส่มันไว้ตั้งแต่เช้า มันทรมาน วันนี้พวกเราออกมาถ่ายรายการกัน มันยิ่งทำให้ผมทรมานเข้าไปอีก “ อึก ” “ แค่นี้ก็ทนไม่ได้แล้วหรอแจฮวาน ปกตินายเก่งกว่านี้นิ ” ฮยองร่วมวงที่ทุกคนมองเป็นแม่ของทั้งวงพูดขึ้น ยุนจีซองรู้ดีว่าแจฮวานเป็นอะไร จะไม่รู้ได้ไงในเมื่อเค้ามองซองอุนยัดอุปกรณ์นั้นเข้าช่องทางแสนสวยเอง น่าสนุกจะตาย พวกเค้าอยากให้แจฮวานมีความสุข ก็พวกเค้าหนะรักแจฮวานจะตาย ไม่มีใครไม่รักแจฮวานหรอกนะ ทุกคนในวงรักแจฮวาน ใครบอกว่าพวกเราไม่สนิทกัน พวกเราสนิทกันมากมากที่สุด หึ! “ จีซองฮยอง ผมอยากเอามันออก อึก ” ความทรมานที่ถูกกักเก็บมาทั้งวันทำให้ร่างบางร้องไห้ “ แจฮวานฮยองเวลาร้องไห้ตอนอยากสุดๆโครตยั่วเลยหวะ ควานลิน ” จินยองพูดกับน้องชายคนสนิท พวกเค้าชอบดูเ...

Unforeseen…….3p{minhwan}{nielhwan}

  Unforeseen…….3p{minhwan}{nielhwan} [181&175&181] [10&23&9] “ แจฮวานถอดเสื้อออก ” เสียงเร่งเร้าดังอยู่รอบข้าง ไอเพื่อนพวกเพื่อนใจร้ายพวกนี้มันชวนผมเล่นเกมส์ ร่างบางเล่นเกมส์ตาต่อตาผ่านไปหลายตา แจฮวานแพ้อีกแล้ว ทำไมคนเล่นกีฬาเก่งอย่างเค้า ต้องมาแพ้เกมส์ออนไลน์อย่าง ROV ด้วยว่ะ   รอยยิ้มกวนประสาทประดับอยู่บนหน้า คังแดเนียลและฮวังมินฮยอน หน้ามุ่ยของเจ้าเพื่อนตัวเล็กทำให้ชายหนุ่มทั้งสองหัวเราะ น่ารักๆคำนี้เต็มหัวไปหมด “ ทำไมกูแพ้บ่อยจัง เทพแห่งโชคชะตาช่วยลูกด้วย ” แจฮวานนั่งมองหน้าจอโทรศัพท์ที่โชว์หน้าคำว่า loss ไม่อยากถอดเสื้อเลยแค่นี้ก็จะไม่เหลืออะไรอยู่แล้ว   เพื่อนเลวชอบชวนทำอะไรแผงๆตอนแรกก็นัดมาทำรายงานไปไปมามา มานั่งพนันเล่นเกมส์ได้ยังไงก็ไม่รู้ “ วันนี้มึงโชคไม่ดีไง ถอดออกเดี๋ยวนี้ ” คังแดเนียลสั่งร่างบางอีกครั้ง แจฮวานยู่หน้า อย่างงอแง นี้ชิ้นสุดท้ายแล้ว ตอนนี้เหลือแต่ชั้นในแล้วนะทำไมเพื่อนสองคนนี้ของเค้าชอบแกล้งเค้าจัง   สายตาฮวังมินฮยอนจ้องแจฮวานเหมือนให้ทะลุผ่านเสื้อผ้าได้ “ ไม่ดีกว่า มานี้กูถ...

Fox…(MinHwan)

Fox… มีหลายคนเคยเตือนผมแล้วว่าอย่าเลี้ยงมัน มันเป็นหมาจิ้งจอกไม่ควรจะเลี้ยงไว้ในบ้านแต่สุดท้ายสายตาเศร้าๆของมันในวันนั้นก็ทำให้ผมเก็บมันมาเลี้ยงจนได้เจ้าหมาจิ้งจอกสีน้ำตาลทรายตัวนี้ ชื่อมินฮยอน ไม่รู้ทำไมผมถึงตั้งชื่อนี้ให้มัน แต่แค่มองตามันก็รู้แล้วว่ามันชอบ “มินฮยอน อยากได้ปลอกคอมั้ย” “.....” เงียบตลอดมันไม่เคยตอบหรือเห่าเลยด้วยซ้ำ ถ้ามันไม่หอนเรียกผมในคืนนั้น ผมคงไม่เจอมัน สุดท้ายผมก็ซื้อปลอกคอสลักชื่อสีดำมาให้มันอยู่ดี ตอนแรกมันจะไม่ใส่ด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายก็ใส่ มันเป็นหมาที่เท่มากๆ เวลาผมพามันไปอวดใคร มันชอบนั่งนิ่งๆเชิดๆใส่คนอื่น เวลาอยู่กับผมมันก็ไม่ค่อยทำอะไร มันแค่นอนมองผมที่มุมห้องที่จัดเอาไว้ให้มัน จนผมขึ้นมหาลัย มันก็อายุครบ5ปีพอดี แต่ผมก็เอาตามมาด้วย เพราะไม่อยากทิ้งมันไปไหนเลย ผมรักมันจะตายอยู่แล้ว ทั้งๆที่มันแทบไม่เล่นกับผมเลยด้วยซ้ำ “มินฮยอนมาเล่นจานบินกันมั้ย” “......” “มินฮยอน ขอมือหน่อย” ปกติมันจะแค่มองแล้วหันหนีไปแต่วันนี้มันกับมองหน้าผมนานมากๆ แล้วอยู่ๆดีก็กระโจนเข้าใส่ “มินฮยอนหยุดนะ จะทำอะไร” มันพยายามเลียหน้าผมไปทั่ว ม...