Skimp….
“แจฮวานครั้งที่2แล้วนะ”
“อะไรหรอครับซองอูฮยองครั้งที่2อะไร”
“นี้ไม่รู้ตัวจริงๆหรอ”
ร่างบางสายหน้าจนผมสะบัดไปตามการเคลื่อนไหว นี้ไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าตัวเองทำอะไรผิด ทั้งๆที่ผมโกรธขนาดนี้
“คิดดีๆสิแจฮวานว่าทำอะไรผิด”
ร่างบางนิ่งคิดไปชั่วครู่แต่ยังหาความผิดของตัวเองไม่เจอ วันนี้ก็ทำงานทั้งวัน
ยังนึกไม่ออกเลยว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้างซองอูฮยองพูดถึงอะไรยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ
“ผมไม่รู้จริงๆครับฮยอง ฮยองช่วยบอกผมได้มั้ย”
ไม่รู้จริงๆสินะ แบบนี้มันหน้าลงโทษจริงๆ
ไม่รู้จริงๆสินะ แบบนี้มันหน้าลงโทษจริงๆ
“ถ้าฮยองบอกเราจะโดนลงโทษคูณสองนะ จะเอามั้ย”
“ฮยองผมไม่รู้จริงๆ”
ร่างสูงเดินเข้าไปประชิดตัวร่างบางจ้องหน้าต้องการคำตอบ
ถ้าให้เค้าบอกจะลงโทษจนไม่สบายไปเลยนะแจฮวาน ตอนนี้ผมหงุดหงิดไปหมดแล้วทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย
ทั้งๆที่เค้าอยากเก็บไว้ดูคนเดียวแท้ๆ
“จะถามอีกทีจะให้ฮยองบอกหรือเปล่าตอบมา”
“ฮยองบอกผมมาเถอะ”
ร่างบางนิ่งคิดไปชั่วครู่สุดท้ายความอยากรู้ว่าคนที่ตนรักโกรธเรื่องอะไรก็มีมากเกินกว่าจะกลัวการลงโทษที่เค้ารู้ดีว่ามันคืออะไร
“โดนลงโทษสองเท่านะ”
“ครับผมยอม”
ร่างสูงถอนหายใจระบายความอัดอั้นข้างในออกมามากที่สุด ไม่อยากจะทำรุนแรงกับร่างบางไปมากกว่านี้ แต่เค้าไม่ชอบเลยจริงๆ
ร่างสูงถอนหายใจระบายความอัดอั้นข้างในออกมามากที่สุด ไม่อยากจะทำรุนแรงกับร่างบางไปมากกว่านี้ แต่เค้าไม่ชอบเลยจริงๆ
“แจฮวานวันนี้ทำไมปลดกระดุมคอลงขนาดนั้น”
ความอัดอั้นตันใจที่เค้าเก็บเอาไว้ทั้งหมดถูกเผยออกพร้อมกำข้อมือเล็กของร่างบางแน่น
ไม่ชอบเลยทุกอย่างในร่างกายแจฮวานเป็นของเค้าแม้แต่เส้นผมเส้นเดียวในร่างนี้ก็ยังเป็นของเค้า
“นูน่าช่างแต่งหน้าบอกผมว่าปลดกระดุมคอลงจะทำให้ได้เห็นลุคใหม่ๆผมไม่คิดว่าฮยองจะโกรธขนาดนี้”
“มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียวไงแจฮวาน ครั้งที่แล้วตอนคัมแบล็ควันปล่อยเพลงฮยองก็ยอมไม่พูดไปครั้งนึ่งแล้ว ครั้งนี้มากไปหรือเปล่าแจฮวาน”
“มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียวไงแจฮวาน ครั้งที่แล้วตอนคัมแบล็ควันปล่อยเพลงฮยองก็ยอมไม่พูดไปครั้งนึ่งแล้ว ครั้งนี้มากไปหรือเปล่าแจฮวาน”
“ผม ..ผม”
เสียงหายไปจากลำคอทันทีแจฮวานรู้ว่าซองอูฮยองหวงร่างกายนี้แค่ไหนแต่กับลืมคิดถึงความรู้สึกของร่างสูงตรงหน้า
ซองอูฮยองโกรธเค้าไม่แปลกเลย น้ำตาใสไหลลงมาจากดวงตาคู่สวย ครั้งนี้เค้าผิดจริงๆ
ผิดที่ไม่คิดถึงจิตใจคนรักแม้แต่น้อย
“ฮยองผมขอโทษ ผมขอโทษจริงๆ”
“แจฮวาน ฮยองขอได้มั้ย อย่าให้ใครเห็นร่างกายแจฮวานอีกฮยองไม่ชอบเลยไม่ชอบเลยจริงๆ”
“ผมยอมทุกอย่าง ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกผมสัญญา ผมจะระวังตัวมากกว่านี้”
ร่างสูงเกลี่ยน้ำตาจากใบหน้าแสนน่ารักที่เค้าตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรก แจฮวานน่ารักเสมอถ้าเป็นไปได้ไม่อยากให้ใครได้เห็นแจฮวานด้วยซ้ำ
“ผมยอมทุกอย่าง ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกผมสัญญา ผมจะระวังตัวมากกว่านี้”
ร่างสูงเกลี่ยน้ำตาจากใบหน้าแสนน่ารักที่เค้าตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรก แจฮวานน่ารักเสมอถ้าเป็นไปได้ไม่อยากให้ใครได้เห็นแจฮวานด้วยซ้ำ
“แจฮวานจะทำอะไร”
ร่างบางผลักร่างสูงลงเตียงนุ่มห้องนี้เค้าพักอยู่คนเดียว
ไม่มีใครเข้ามาเห็นอยู่แล้ว วันนี้แดเนียลไปถ่ายงานต่อซองอูฮยองไม่กลับห้องแน่ๆ เค้าอยากจะไถ่โทษ
ฮยองที่เค้าแสนรัก
“ฮยองไม่ต้องลงโทษผมหรอก ผมจะลงโทษตัวเองที่ทำแบบนี้”
“แจฮวาน”
ร่างสูงตกใจและไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำนี้จากร่างบางรู้สึกผิดมากเลยสินะแจฮวาน
ร่างบางปีนขึ้นมาบนตักของเค้าพร้อมลูปไล้ปานรูปกลุ่มดาวบนหน้าร่างสูง เค้าทำผิดกับคนที่รักเค้าขนาดนี้ได้ยังไงกันนะ
“ซองอูฮยองหล่อขนาดนี้ได้ยังไงกันครับ”
ร่างสูงยิ้มออกเมื่อได้ยินคำชมจากร่างบางแต่ไม่พูดอะไรเอื้อมมือไปจับมือของอีกคนที่วางอยู่ที่หน้าตักให้มาสัมผัสหน้าอกของตัวเองอย่างใจเย็น
“ทั้งหมดในร่างกายนี้เป็นของแจฮวานคนเดียวนะ อยากทำอะไรก็ได้เลย”
สิ้นเสียงของร่างสูงปากเล็กก็ประกบลงริมฝีปากของอีกคน จูบแสนอ่อนโยนแปรเปลี่ยนไปตามเพลิงอารมณ์ที่มีมากขึ้น จากตอนแรกที่ร่างบางเป็นคนประกบจูบเองกลับเป็นร่างสูงที่ดูดดุนลิ้นเล็กแทนในตอนนี้
สิ้นเสียงของร่างสูงปากเล็กก็ประกบลงริมฝีปากของอีกคน จูบแสนอ่อนโยนแปรเปลี่ยนไปตามเพลิงอารมณ์ที่มีมากขึ้น จากตอนแรกที่ร่างบางเป็นคนประกบจูบเองกลับเป็นร่างสูงที่ดูดดุนลิ้นเล็กแทนในตอนนี้
ขาของร่างบางหนีบขาอีกข้างซองอูแน่นเพื่อแนบชิดร่างกายหาร่างสูงให้มากที่สุด
อยู่ดีๆร่างสูงก็ละริมฝีปากออกมาจากร่างบาง น่ารักเกินไปแล้ว ดวงหน้าที่แดงกล่ำ ต้องแสงไฟสว่างในห้องนี้จะยั่วให้เค้าให้ไปไหนไม่ได้ไปมากกว่านี้ใช่มั้ยแจฮวาน
“เดียวก่อนแจฮวาน”
มือหนาดันไหล่ของแจฮวานออกเล็กน้อยก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมดเผยให้เห็นแผ่นอกเรียบที่กำยำกว่าของร่างบางตรงหน้า
มือใหญ่สางผมที่ยาวปิดดวงตาของตัวเองขึ้นไปเพื่อนที่จะได้เห็นร่างบางที่เค้าแสนรักชัดๆ
ก่อนเอนตัวลงนอนโดยที่ไม่ลืมดึงแจฮวานลงทาบทับตัวเอง
“เอาสิแจฮวาน อยากจะลงโทษตัวเองมาแค่ไหนก็ตามใจ”
ราวกับถูกมนต์สะกดของร่างสูงแจฮวานโน้มตัวลงดูดดุนร่างกายหนาไปทั่วทั้งๆที่จะลงโทษตัวเอง
แต่กับห้ามใจทำแบบนี้กับฮยองที่เค้าแสนรักไม่ได้ ซองอูฮยองหล่อเกินไป
เค้าไม่อยากให้ใครได้เห็นร่างกายนี้เลย แบบนี่หรือเปล่าที่ซองอูฮยองรู้สึกกับเค้าตอนเห็นเค้าปลดกระดุมคอ
ทรมานจังเลย ต่อไปนี้จะไม่ทำอีกแล้วก็มันทรมานขนาดนี้นิ
“น่ารักจริงๆแจฮวาน รักที่สุด ฮยองรักแจฮวานที่สุด”
ร่างกายเล็กสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงที่ร่างสูงเปล่งออกมา มันเหมือนน้ำเสียงที่แสนไพเราะยามกล่อมเด็กเล็กให้ตกหลุมพรางความรัก
หลังจากพูดเสร็จร่างสูงพลิกกายนอนตะแคงพร้อมจับร่างบางหันหลังให้ตน
การลงโทษกำลังจะเริ่มขึ้นจริงๆแล้วนะแจฮวาน
“แจฮวานยกขาขึ้นซิ”
แจฮวานทำตามอย่างว่าง่ายแยกขาข้างหนึ่งออกกว้างเท่าที่จะกว้างได้ เค้ารู้ดีว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป
แจฮวานทำตามอย่างว่าง่ายแยกขาข้างหนึ่งออกกว้างเท่าที่จะกว้างได้ เค้ารู้ดีว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป
“อ๊ะ อ๊า”
ทันทีร่างสูงจับขาของร่างบางขึ้นได้ก็สวนกระแทกนิ้วมือเรียวยาวเข้ามาในโพรงเนื้อนุ่ม
ร่างบางทำได้เพียงนอนนิ่งให้ร่างสูงขยายช่องทางของเค้าตามอำเภอใจ ก็เค้ากำลังถูกลงโทษอยู่นิ
“อ่ะ อื้อ อึ่ก”
ร่างสูงถอดนิ้วออกจากช่องทางอ่อนนุ่มทำให้แจฮวานครางเสียงหวานเหมือนเสียดาย ซองอูเผยยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะควักแก่นกายใหญ่ของตัวเองออกมาแนบกับช่องทางรักที่เค้ารู้ว่าถ้าได้เข้าไปมันสุขสมแค่ไหน
ร่างสูงถอดนิ้วออกจากช่องทางอ่อนนุ่มทำให้แจฮวานครางเสียงหวานเหมือนเสียดาย ซองอูเผยยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะควักแก่นกายใหญ่ของตัวเองออกมาแนบกับช่องทางรักที่เค้ารู้ว่าถ้าได้เข้าไปมันสุขสมแค่ไหน
“อึ่ก เข้ามาเถอะ ลงโทษผมเถอะได้อึ่กโปรดฮยองอึก”
“ให้ตายสิจะยั่วไปถึงไหน”
“อ๊ะ อือ”
แต่ยังไม่ทันที่จะพูดอะไร ท่อนกายที่ร้อนจัดก็กดลงไปในโพรงรักของแจฮวานจนสุดร่างกายเล็กสั่นระริก
มือเล็กกำผ้าปูเตียงไว้แน่น สมองแน่นตื้อ ร่างกายหนักอึ้ง
ทั้งๆที่ควรจะชินแต่กับทำไม่ได้สักที
เห็นแบบนั้นซองอูจึงเร่งขยับแกนกายเพื่อให้ร่างบางปรับตัวเร็วที่สุดพรางจับขาของร่างบางยกขึ้นสูงในท่าร่างบางหันหลังเข้าหา
ช่องทางบีบรัดแกนกายใหญ่แน่นจนร่างสูงเร่งกระแทกเข้าหาร่างบางรุนแรง
“อ๊ะๆๆๆๆ ฮยอง ซองอึก อู”
“แจฮวานรัดแน่นเกินไปแล้วนะ”
ซองอูขมวดคิ้วอย่างอดทน ช่องทางอุ่นร้อนกระตุกรัดจนเกือบถึงจุดสุดยอด เค้าหลงใหลร่างบางตรงหน้าจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว
“แน่นดีจัง แจฮวานของฮยอง”
“อ๊ะๆๆๆๆๆอือซองอูอึก รักอ๊ะอือ”
ร่างสูงจูบปิดปากร่างบางเมื่อคำพูดที่แสนหวานจบลงพร้อมเร่งกระแทกกระทั่นส่งแกนกายเข้าไปในช่องทางรักของร่างบางอย่างรุนแรง
จนร่างบางปลดปล่อยออกมา
“อื้อ อึก ฮยอง”
“อ่า สุดยอดเลย อย่าไปเปิดร่างกายนี้ให้ใครเห็นอีกนะ”
“อ่า สุดยอดเลย อย่าไปเปิดร่างกายนี้ให้ใครเห็นอีกนะ”
“ครับอึก อ๊ะ ฮยอง”
“ก็บอกว่าคูณสองไงปกติฮยองทำกี่ครั้งคูณเข้าไปเองนะ”
ร่างกายเล็กถูกจับพลิกมาประจันหน้าจนเห็นร่างสูงมองตัวเองด้วยความรักใคร่หลงใหล
ซองอูฮยองรักเค้าขนาดนี้จะกี่รอบก็ยอม
“ได้ครับ”
------------------------------------THE END------------------------------------------
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น