ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

Shadow……(jaehwanXjaehwan)











Shadow……

 ทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ แล้วนั่นมันอะไร นะ..นั่น มันผมหนิทำไมถึงทำแบบนั้นล่ะ
“อึก.... อื้ม”
ภาพที่ปรากฎอยู่ตรงหน้านั่นมันอะไรกัน เด็กผู้ชายตัวเล็กที่กำลังดูดอมแก่นกายของเด็กรอบๆนั่นมันไม่ใช่ผมแน่ๆ ทำไมผมทำเเบบนั้น มันไม่ใช่เรื่องจริงนี่มันแค่ฝันไปผมฝัน ผมกำลังฝันอยู่
แต่ทำไมความรู้สึกตอนนี้มันเหมือนจริงจังเลยร่างบางที่อยู่ด้านหน้าตรงนั้นก็เหมือนผมไปซะหมดรูปร่างหน้าตา ที่นี่น่ากลัวจังเลย
“อ้าเมื่อไหร่จะใส่เข้ามาหละผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ”
อยู่ๆเด็กผู้ชายที่เหมือนผมไปซะหมดก็ถ่างขาออกให้ผู้ชายพวกนั้นที่ผมไม่เห็นหน้าเสพความสุขจากร่างกายที่เหมือนกับผม ทำไมผมต้องมานั่งมองภาพนี้ด้วย ทำไมกัน
ใบหน้าหวานร้อนผ่าวเมื่อเห็นภาพตรงหน้าเค้าแค่นั่งมองอยู่ที่อีกมุมหนึ่งของห้องนอนแห่งนี้ แก่นกายขนาดใหญ่ของชายหนุ่มรอบร่างนั้นผลัดกันปนเปรอร่างกายนั้นไม่หยุดหย่อน
“อ๊าๆๆๆ อึก ลึกอีกสิ อ๊ะๆๆแรงอีกสิ”
ทำไมคนๆนั้นถึงทำแบบนั้นหละ คิมแจฮวานไม่ใช่คนแบบนั้น นั่นมันไม่ใช่ผมแน่ๆ
เมื่อหันกลับไปมองภาพนั้นก็อดที่จะดูไม่ได้ อยู่ๆร่างบางกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เมื่อมองแก่นกายใหญ่โตที่แทงเข้าแทงออกบั้นท้ายขาว ไม่คิดเลยว่าจะต้องมาเห็นภาพแบบนี้
“อึก”
ร่างบางเหมือนคนไร้สติมือขาวเริ่มล้วงเข้าไปในกางเกงตัวเองทั้งยังมองภาพด้านหน้าอยู่ตลอดเวลา พร้อมชักรูดแกนกายของตัวเองไปด้วย
“อา...อึก”
มันต้องไม่เป็นแบบนี้ เราต้องไม่เกิดอารมณ์จากการที่เห็นร่างกายที่เหมือนตัวเองทำแบบนี้ สุดท้ายร่างบางก็แพ้กิเลสตัณหาอยู่ดี เมื่อร่างบางเริ่มถอดเสื้อผ้าทีละชิ้นออกจากร่างกายบางจนเปลือยเปล่านอนคว่ำถูส่วนร้อนของตัวเองที่ตั้งชันกับที่นอนนุ่ม
“อ๊า...อึ่ก...แรงอีก...กระแทกเข้ามาอีก อ๊าๆๆแรงๆ”
ใบหน้าหวานหลับตาแน่นเมื่อได้ยินเสียงแบบนั้น เขาถูไถ่แกนกายกับที่นอนนุ่มเร็วและแรงขึ้น มือที่ว่างเริ่มขยี้ยอดดอกสีแดงกล่ำที่ประดับบนหน้าอกบางของตัวเอง
นิ้วเล็กๆเริ่มควานน้ำลายจากปากตัวเองออกมาเมื่ออารมณ์เลยจุดที่จะยับยั้งช่างใจ ก่อนแตะลงที่ช่องทางด้านหลังจนนิ้วเรียวเล็กหายเข้าไปในช่องทางแสนสวย
เมื่อโดนจุดกระสั่นร่างบางก็ร้องออกมาตามอารมณ์ที่เริ่มประทุ นิ้วเล็กชักเข้าออกอย่างไม่ประสาตามเสียงที่ดังก้องในโสตประสาทเสียงที่เหมือนกับตัวเองไม่มีผิดเพี้ยน
“อึ่ก อ้า ระ แรง ไม่ อ๊ะ พอ อึก”
“อะไรแรงไม่พอหรอคิมแจฮวาน”
อยู่ๆน้ำเสียงที่เค้าได้ยินเมื่อสักครู่ก็มากระซิบข้างหูเค้า ไม่จริงมาได้ไงเมื่อกี้อยู่ไกลขนาดนั้น
“อ๊ะ...มาได้ยังไงเมื่อกี้ผมเห็นคุณตรงนู้น”
“มาได้อยู่แล้วก็ผมคือคุณไงครับ เรียกผมแจฮวานสิ”
ทั้งหน้าตาน้ำเสียงทุกอย่างมันเหมือนเค้าไปซะหมดไหนจะชื่ออีกทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกันนะ
“แอบดูคนอื่นมันไม่ดีเลยนะคิมแจฮวาน”
ไม่มีคำตอบสำหรับคำถามนี้เลย ก็เค้านั่งมองคนที่เป็นเค้าอีกคนจริงๆหนิ
“ผมเป็นเพียงแค่สิ่งที่คุณอยากจะเป็น ผมเป็นคุณไงคิมแจฮวานไม่ต้องกลัวผม สิ่งไหนที่ใจคุณต้องการแล้วทำไม่ได้ผมจะทำแทน”
“นายเป็นตัวอะไร”
“เงาไง เงาของคุณ”
สายตาของเค้าอีกคนหนึ่งมองมาก่อนจะยิ้มบางๆ เงางั้นหรอ เงาของเค้า
“คุณต้องการสินะ ให้ผมช่วยเถอะนะแจฮวาน”
“เอ๊ะ”
อยู่ๆเงาของผมก็จูบลงมาที่ปากผมยังไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ ทำไมต้องมาถูกร่างกายที่เหมือนกันทำแบบนี้ด้วยนะ มือก็จับหมับเข้าที่แก่นกายของเค้าเริ่มปรนเปรอในส่วนที่เค้าทำค้างเอาไว้
“อื้อ อืม”
“อึ่ก อื่อ อ่า คุณหวานไปทั้งตัวเลยนะคิมแจฮวาน”
(พรึ่บ)
อยู่ๆเจ้าเงาของเค้าก็ปลดชุดของตัวเองออกมาจนหมดตกลงไปกองกลับพื้น ร่างกายขาวพอๆกันเคลื่อนมาแนบชิดจนยอดดอกกระทบเข้าหากัน
รู้สึกดีไปหมดแล้วทั้งๆที่ไม่รู้ว่าตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นแต่กลับมีอารมณ์ร่วมไปซะได้ สายตาหวานที่เหมือนๆกันจ้องประสานกันจนแยกออกไม่ได้
จะเป็นฝันหรือความจริงก็ช่างเค้าอยากทำมัน ทำแบบที่เค้าเห็นตอนนี้
“อ๊ะ อ๊า อึก อ๊า”
“อื้มเรียกชื่อ อึก ผม อื้มสิ ชื่ออึกที่อ๊ะเหมือนกับคุณ”
นิ้วทั้งสิบสอดประสานเข้าหากันก่อนจะถูไถร่างกายเข้าหากันพร้อมแลกจูบกันและกันอย่างดูดดื่ม
“อ๊ะ อึก เสร็จแล้วแจฮวานอ๊ะ”
“ออกมาด้วยกันสิคิมแจฮวานอึ่ก”
(พร่วด)
น้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งขึ้นมาจนถึงหน้าอกของทั้งสองคน ร่างบางทั้งสองคนกอดกันอย่างแนบแน่นแลกจูบกันเละกัน
“ขอใส่เข้าไปได้มั้ยคิมแจฮวาน”
“อื้ม ได้สิทำตามใจแจฮวานเลย”
เพียงไม่นานความเป็นชายของคนที่หน้าตาเหมือนเขาก็กระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างคนกระหายอยากทั้งๆที่หน้าตาเหมือนกันแต่กลับสุขสมขนาดนี้
“อ๊ะๆๆๆๆๆแรงอ๊ะ ไป”
“ไม่ได้อึกจะเสร็จผมจะเสร็จ”
“อ้า”
“อึ่ก”
ร่างบางที่หน้าตาเหมือนกันโถมกายเข้าใส่อย่างรุนแรงจนปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าไปในช่องทางด้านหลัง ทั้งๆที่บอกว่าตัวเองเป็นเงาของเค้าแต่กับปล่อยน้ำรักเข้ามาขนาดนี้
“ยังไม่พอผมของอีกรอบ”
“ทำตามใจเลยถ้าเป็นแจฮวานหนะเท่าไหร่เค้าก็ยอม”
ก็ตัวเค้าอีกคนมอบความสุขให้เค้าขนาดนี้หนิทำไมจะให้ไม่ได้ล่ะ ถึงมันจะเป็นความฝันหรืออะไรก็ตามแต่มันช่างมีความสุข ไม่อยากตื่นเลย อยากอยู่ในนี้ตลอดไป



                  -----------------------------THE END----------------------------------------

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

Unforeseen…….3p{minhwan}{nielhwan}

  Unforeseen…….3p{minhwan}{nielhwan} [181&175&181] [10&23&9] “ แจฮวานถอดเสื้อออก ” เสียงเร่งเร้าดังอยู่รอบข้าง ไอเพื่อนพวกเพื่อนใจร้ายพวกนี้มันชวนผมเล่นเกมส์ ร่างบางเล่นเกมส์ตาต่อตาผ่านไปหลายตา แจฮวานแพ้อีกแล้ว ทำไมคนเล่นกีฬาเก่งอย่างเค้า ต้องมาแพ้เกมส์ออนไลน์อย่าง ROV ด้วยว่ะ   รอยยิ้มกวนประสาทประดับอยู่บนหน้า คังแดเนียลและฮวังมินฮยอน หน้ามุ่ยของเจ้าเพื่อนตัวเล็กทำให้ชายหนุ่มทั้งสองหัวเราะ น่ารักๆคำนี้เต็มหัวไปหมด “ ทำไมกูแพ้บ่อยจัง เทพแห่งโชคชะตาช่วยลูกด้วย ” แจฮวานนั่งมองหน้าจอโทรศัพท์ที่โชว์หน้าคำว่า loss ไม่อยากถอดเสื้อเลยแค่นี้ก็จะไม่เหลืออะไรอยู่แล้ว   เพื่อนเลวชอบชวนทำอะไรแผงๆตอนแรกก็นัดมาทำรายงานไปไปมามา มานั่งพนันเล่นเกมส์ได้ยังไงก็ไม่รู้ “ วันนี้มึงโชคไม่ดีไง ถอดออกเดี๋ยวนี้ ” คังแดเนียลสั่งร่างบางอีกครั้ง แจฮวานยู่หน้า อย่างงอแง นี้ชิ้นสุดท้ายแล้ว ตอนนี้เหลือแต่ชั้นในแล้วนะทำไมเพื่อนสองคนนี้ของเค้าชอบแกล้งเค้าจัง   สายตาฮวังมินฮยอนจ้องแจฮวานเหมือนให้ทะลุผ่านเสื้อผ้าได้ “ ไม่ดีกว่า มานี้กูถ...

10+1=2

10+1=2 Kim Jaehwan & WannaOne    มันกี่วันแล้วที่ผมต้องทนทรมานกับการกระทำแบบนี้ของพวกเค้า มันตั้งแต่ผมได้เดบิวต์หรือก่อนที่ผมจะเดบิวต์กันแน่นะ  “ อึก...แฮ่ก....ทรมาน.... ” ข้างในมันร้อนไปหมด อุปกรณ์รูปทรงรีสั่นถี่ๆ อยู่ในช่องทางด้านหลังเค้า โดยเพื่อนร่วมวงใส่มันไว้ตั้งแต่เช้า มันทรมาน วันนี้พวกเราออกมาถ่ายรายการกัน มันยิ่งทำให้ผมทรมานเข้าไปอีก “ อึก ” “ แค่นี้ก็ทนไม่ได้แล้วหรอแจฮวาน ปกตินายเก่งกว่านี้นิ ” ฮยองร่วมวงที่ทุกคนมองเป็นแม่ของทั้งวงพูดขึ้น ยุนจีซองรู้ดีว่าแจฮวานเป็นอะไร จะไม่รู้ได้ไงในเมื่อเค้ามองซองอุนยัดอุปกรณ์นั้นเข้าช่องทางแสนสวยเอง น่าสนุกจะตาย พวกเค้าอยากให้แจฮวานมีความสุข ก็พวกเค้าหนะรักแจฮวานจะตาย ไม่มีใครไม่รักแจฮวานหรอกนะ ทุกคนในวงรักแจฮวาน ใครบอกว่าพวกเราไม่สนิทกัน พวกเราสนิทกันมากมากที่สุด หึ! “ จีซองฮยอง ผมอยากเอามันออก อึก ” ความทรมานที่ถูกกักเก็บมาทั้งวันทำให้ร่างบางร้องไห้ “ แจฮวานฮยองเวลาร้องไห้ตอนอยากสุดๆโครตยั่วเลยหวะ ควานลิน ” จินยองพูดกับน้องชายคนสนิท พวกเค้าชอบดูเ...

Vacation…..5P

Vacation…..5P        โอ๊ยยยยยทำไมวันหยุดของผมต้องมาติดอยู่ในหอ   หิมะก็ตกพ่อกับแม่ก็ไม่อยู่บ้านไปธุระต่างจังหวัด เบื่อที่สุดเลยแต่อย่างน้อยก็มีผู้ร่วมชะตากรรมอยู่หลายคนอิอิ แดเนียลก็ไม่กลับบ้านเพราะบ้านอยู่ปูซานหยุดแค่3วันก็เลยไม่ไปไหนประจวบเหมาะกับแม่ของแดเนียลมาเยี่ยมที่หอ หมอนี่เลยนอนยาวเล่นเกมส์ ซองอูฮยองก็หลังจากออกไปหาเพื่อนข้างนอกแล้วก็กลับมาอยู่หอเช่นกันเพราะหิมะตก ควานลินพ่อกับพี่สาวก็พึ่งมาเยี่ยม อูจินก็ไม่กลับกับแดฮวีเพราะอยากจะซ้อมเต้นกับแดเนียล  แถมที่บ้านยังไปปูซานซะอีก เห้อ5หนุ่มสุดหล่ออย่างพวกเราเลยมานั่งเล่นในห้องนั่งเล่นชั้น9แบบเบื่อๆ จนต้องสั่งสารพัดของกินมากินกันเอง คิดถึงสมาชิกคนอื่นๆจังเฮ้อออ “ทำหน้าตาเหมือนเบื่อโลกขนาดนั้นทำไมแจฮวานฮยอง เรามาซ้อมเต้นกันดีมั๊ยไหนๆก็ไม่มีใครอยู่มากกว่านี้แล้ว” อูจินนี่เป็นเด็กที่ขยะขันแข็งจริงๆ แต่พอดีว่าวันหยุดไงผมจะไม่ทำอะไรทั้งนั้นนนอกจากนอนขี้เกียจอยู่แบบนี้ “ไม่เอาฮยองขี้เกียจอยากพัก ตั้งแต่ซ้อมเต้นเพลงใหม่ฮยองก็ไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว” “โถ่ฮยองนี้ แต่ผมก็ขี้เกียจเหมือนกั...