Fox…
มีหลายคนเคยเตือนผมแล้วว่าอย่าเลี้ยงมัน มันเป็นหมาจิ้งจอกไม่ควรจะเลี้ยงไว้ในบ้านแต่สุดท้ายสายตาเศร้าๆของมันในวันนั้นก็ทำให้ผมเก็บมันมาเลี้ยงจนได้เจ้าหมาจิ้งจอกสีน้ำตาลทรายตัวนี้
ชื่อมินฮยอน ไม่รู้ทำไมผมถึงตั้งชื่อนี้ให้มัน แต่แค่มองตามันก็รู้แล้วว่ามันชอบ
“มินฮยอน อยากได้ปลอกคอมั้ย”
“.....”
เงียบตลอดมันไม่เคยตอบหรือเห่าเลยด้วยซ้ำ
ถ้ามันไม่หอนเรียกผมในคืนนั้น ผมคงไม่เจอมัน สุดท้ายผมก็ซื้อปลอกคอสลักชื่อสีดำมาให้มันอยู่ดี
ตอนแรกมันจะไม่ใส่ด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายก็ใส่ มันเป็นหมาที่เท่มากๆ
เวลาผมพามันไปอวดใคร มันชอบนั่งนิ่งๆเชิดๆใส่คนอื่น
เวลาอยู่กับผมมันก็ไม่ค่อยทำอะไร มันแค่นอนมองผมที่มุมห้องที่จัดเอาไว้ให้มัน
จนผมขึ้นมหาลัย มันก็อายุครบ5ปีพอดี แต่ผมก็เอาตามมาด้วย
เพราะไม่อยากทิ้งมันไปไหนเลย ผมรักมันจะตายอยู่แล้ว ทั้งๆที่มันแทบไม่เล่นกับผมเลยด้วยซ้ำ
“มินฮยอนมาเล่นจานบินกันมั้ย”
“......”
“มินฮยอน ขอมือหน่อย”
ปกติมันจะแค่มองแล้วหันหนีไปแต่วันนี้มันกับมองหน้าผมนานมากๆ แล้วอยู่ๆดีก็กระโจนเข้าใส่
“มินฮยอนหยุดนะ จะทำอะไร”
มันพยายามเลียหน้าผมไปทั่ว มันเป็นอะไรของมัน แบบนี้ไม่เอาแล้วนะ
“มินฮยอนถ้าไม่หยุดก็ออกไปเลยนะ”
มันหยุด แล้วมองค้อนผมเหมือนผมทำอะไรผิด
อยู่ดีๆมันกระโดดลงหน้าต่างชั้น20ลงไปเลย
“มินฮยอน ไม่นะ”
แต่ผมมองลงไปก็ไม่เจออะไร มินฮยอนไปไหน มันหายไปไหนของมัน หลายวันมาแล้วหลังจากมินฮยอนโดดลงไปจากห้องผมพยายามตามหามันไม่ว่าจะเป็นหรือตาย
แต่กลับไม่เจอมันเลย ผมอยากจะขอโทษมันแต่วันนั้นอยู่ดีๆมันก็ทำแบบนั้นมันทำให้ผมตกใจมาก
แต่ผมยังอยากอยู่กับมันอยู่ทั้งๆที่มันไม่ใช่หมาที่น่ารักสักนิดเดียว
กลับมาเถอะนะมินฮยอนแจฮวานคิดถึงมินฮยอนจะตายอยู่แล้ว
หลายคืนต่อมาร่างบางนอนหลับสนิท ร่างสูงของบุคคลปริศนาปีนหน้าต่างชั้น20เข้ามาในห้อง
ที่มนุษย์ปกติทำแบบนั้นไม่ได้แน่ๆ แล้วยืนมองร่างบางอันเป็นคู่ชีวิตที่เค้าปกป้องมาแต่เด็กด้วยความรักใคร่นี้มันฤดูผสมพันธ์ุ เค้าถึงยับยั้งชั่งใจไม่ได้ จนร่างบางคู่ชีวิตไล่เค้าไป เค้ามั่นใจตั้งแต่แรกเห็นว่าร่างบางคือคู่ชีวิตถึงตามติดมาตลอด
ยิ่งชื่อที่ถูกตั้งขึ้นโดยคู่ชีวิตยิ่งเป็นข้อพิสูจน์ ก็ชื่อหนะมันตรงกับชื่อจริงๆของเค้าเลยไงล่ะ
“นายต้องเป็นของฉันแจฮวาน”
ร่างสูงเดินเข้าหาร่างบางบนเตียง หลับสนิทเหมือนทุกคืนสินะ
ลิ้นสากเริ่มไล่เลียไปทั่วใบหน้าของร่างบางลามไปถึงลำคอ
เสื้อผ้าน้อยชิ้นที่ร่างบางมักใส่เวลานอนถูกถอดออก
ลิ้นหนาไม่หยุดเลียวนไปทุกสัดส่วนที่ลิ้นลากผ่านจนกับมาเลียเม็ดทับทิมสองข้างที่เค้าเห็นมาตลอด ที่ต้องยับยั้งห้ามใจทุกครั้งที่เห็นแต่วันนี้มันไม่ใช่แบบนั้น ก็เค้าหนะจะครอบครองร่างบางในวันนี้ให้ร่างบางมาเป็นของเค้า
ริมฝีปากอุ่นร้อน ดูดดุ้นรุนแรงมากขึ้นเมื่อคิดเช่น รอยฟันประปรายไปทั่วผิวขาวๆ
เค้าขบเม้มไม่เว้นที่ว่าง หวาน
หวานไปทั้งตัวเลยเมื่อปรนเปรอจุดอ่อนไหวด้านบนจนพอใจ
ริมฝีปากเคลื่อนลงมาตรงจุดกลางกายที่เริ่มรู้สึกจากการปรนเปรอของเค้า
ริมฝีปากหนาโอบรัดแกนกายขนาดพอดีนั้นไว้ในปากพร้อมเคลื่อนไหวขึ้นลงเป็นจังหวะ
“อึก อ่ะ คะ ใคร อึก มิน ฮะมินฮยอน หรือเปล่า”
ร่างบางตรงหน้าเริ่มรู้สึกตัวจากการปรนเปรอที่รุนแรงยิ่งขึ้น
แกนกายเล็กกระตุกไปมาภายในปากของร่างสูง
“นาย อ่ะ อึก เป็นใคร กัน อือ”
ร่างสูงมองร่างบางด้วยสายตาของนักล่า
ก็แจฮวานหนะขัดขืนเค้าไม่ได้หรอกก็เราเป็นคู่ชีวิตกันนิ
“อ่ะๆๆๆ ทำ อึกไม ขยับอึกไม่ได้ อ่ะ”
ยิ่งร่างบางมีอารมณ์ร่วมเท่าไหร่ร่างสูงยิ่งเพิ่มแรงดูดดึงแกนกายเล็กมากขึ้นไปเท่านั้น
“อือ จะเสร็จอ่ะ กรี๊ดดดด”
ร่างบางปล่อยน้ำรักออกมาในริมปากของของคนแปลกหน้า ร่างสูงดูดกินน้ำรักที่ถูกปลดปล่อยเข้าไปจนหมด
“นายเป็นใคร ทำแบบนี้ทำไม”
“จำผมไม่ได้หรอครับเจ้านาย”
“ใคร เราสองคนไม่รู้จักกัน”
น้ำตาใสไหลออกจากดวงตาแสนสวยด้วยความหวาดกลัว กลัวกลัวไปหมดแล้วทำไมเราถึงมาอยู่ในสภาพนี้ได้
ขยับไม่ได้เลยทำไม่เป็นแบบนี้
“มินฮยอนไง”
“นายเป็นคน ไม่ใช่แน่ๆ อย่ามาโกหก”
“ดูปอกคอนี้สิ”
“อ๊ะ”
ร่างสูงกระชากร่างบางขึ้นมาประชิดลำคอตัวเองตรงที่มีปลอกคอสลักชื่อที่ร่างบางเคยซื้อให้อยู่บนนั้น
“ไม่จริง ฉันไม่เชื่อไม่จริง ไม่”
“จริงสิครับเจ้านายจำผมไม่ได้หรอเสียใจจัง”
“อึก”
ร่างสูงเลียกินน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย
ในร่างกายนี้เต็มไปด้วยราคะอยากจะกระแทกเข้าไปแล้วสิ
“ไม่ต้องกลัว ผมจะทำให้เจ้านายมีความสุขนะครับ”
“ไม่ อือ”
ยังไม่ทันที่ร่างบางจะได้ปฏิเสธ ริมฝีปากบางก็ถูกร่างสูงดูดดึงแลกเปลี่ยนน้ำหวานในปากอย่างเร้าร้อน
จูบที่เต็มไปด้วยไฟราคะ จนไม่สามารถแยกออกมาได้
อีกทั้งยอดดอกถูกดึงทึ่งด้วยรุนแรง ขยำขยี้เพื่อปลุกเร้าให้ร่างบางคล้อยตาม
จนไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เจ้าหมาที่กลายร่างเป็นคนตัวนี้กดนิ้วเรียวที่มีเล็บแหล่มคมเข้าไปที่ช่องทางด้านหลัง
ร่างกายเค้าไม่สามารถต่อต้านสัมผัสของคนตรงหน้าได้
มือเล็กลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเพื่อหาที่ยึดเกาะ
ห่างยาวสีน้ำตาลทรายด้านหลังเป็นเครื่องการันตีชั้นดีว่านี้คือมินฮยอน
เค้ากำลังฝันอยู่ใช่มั้ย
“อึก อ่ะ เจ็บ อึก อย่าเพิ่ง”
ยิ่งห้ามร่างสูงยิ่งเพิ่มแรงกระแทกมากขึ้นไปอีก จากหนึ่งนิ้วเพิ่มเป็นสองและสามนิ้ว
ช่องทางด้านหลังถูกขยายออกเพื่อรอรับสิ่งที่ใหญ่กว่า
“อึก ๆๆอ๊ะๆๆๆๆๆแรงอะอีกจะเสร็จอ๊ะ อึกจะหยุดทำไม”
“เจ้านายสนุกคนเดียวเลยนะครับ ผมขอเข้าไปได้มั้ย”
เมื่อร่างสูงพูดจบ ก็ผลักร่างบางลงนอนกับพื้นเตียงนุ่ม
ด้านหลังนี้ยังไม่มีใครเคยเข้าไปเเละเค้าก็จะไม่ให้ใครเข้าไปนอกเค้า
ร่างบางต้องเป็นของเค้า แกนกายใหญ่โตโปรงพองถูกชักรูดเพื่อเตรียมความพร้อมเข้าสู่ช่องทางที่เค้าใฝ่ฝันมาตลอด
จะเป็นของเค้าแล้วสินะ
“ไม่ ไม่เอา ใหญ่ขนาดนั้นเข้าไปไม่ได้หรอก”
“ผมไม่ได้ถามเจ้านายนะครับ”
ดวงตาของจิ้งจอกร้ายที่แจฮวานเลี้ยงมานานจ้องมองเจ้านายของตัวเองเฉกเช่นเดียวกับเหยื่ออันโอชะก็ไม่ปาน
หูที่เหมือนมนุษย์ตั้งตรงเหมือนหมาที่กำลังผสมพันธุ์ หางยาวถูกสะบัดไปมาที่ก้นเนียนสวยเพิ่มความเสียดเสียวอีกเป็นเท่าตัว
ถึงร่างกายจะเป็นคน แต่สัญชาตญาณดิบของสัตว์ป่ากับรุนแรงเช่นเดิม ร่างสูงจอแกนกายใหญ่ที่ช่องทางด้านหลังถูวนไปมาเพื่อยั่วให้ร่างบางร้องขอ
“อึก มินฮยอน อ่ะ”
“อยากให้ผมเข้าไปหรือยังครับเจ้านาย”
“ม่ะ ไม่อึก”
ร่างสูงสอดแกนกายเข้าในช่องทางเพียงล็กน้อยแล้วดึงออก จนร่างบางผวาตามกลัวที่จะไม่ได้แกนกายของคนด้านบน แจฮวานนายเป็นอะไร ทำไมถึงเป็นแบบนี้
“อยากหรือยัง ผมจะเข้าไปแล้วนะ”
สันชาตญาณของคู่ชีวิตที่ถูกดึงเข้าหากันด้วยโชคชะตา ทำให้แจฮวานรับแกนกายใหญ่เข้าไปแบบไม่เจ็บปวด
สันชาตญาณของคู่ชีวิตที่ถูกดึงเข้าหากันด้วยโชคชะตา ทำให้แจฮวานรับแกนกายใหญ่เข้าไปแบบไม่เจ็บปวด
“อือ แน่น ไปอ่ะหมดเลย”
มือเล็กๆของร่างบางดึงรังผ้าปูเตียงไว้แน่น เข้ามาแล้วหรอสุดแล้วหรอ
ช่องทางด้านหลังหลั่งของเหลวหล่อลื่นออกมาเพื่อช่วยขับเคลื่อนกิจกรรมที่แสนรัญจวนนี้ต่อ
(สวบ สวบ)
“อ๊ะ..อ๊า”
ร่างสูงเริ่มขยับกายจวงแทงร่างบางอย่างรุนแรงยิ่งได้หลอมร่วมกันเค้ายิ่งห้ามใจได้ยากขึ้นไปอีก ร่างบางตรงหน้าช่างหอมหวานอะไรเช่นนี้
ร่างสูงเริ่มขยับกายจวงแทงร่างบางอย่างรุนแรงยิ่งได้หลอมร่วมกันเค้ายิ่งห้ามใจได้ยากขึ้นไปอีก ร่างบางตรงหน้าช่างหอมหวานอะไรเช่นนี้
ทะ ทำไมถึง เสียงครางหวานเล็ดออกไปจากปากแดงๆนั้น แจฮวานอ้าปากค้างเพราะความรู้สึกแปลกใหม่ความร้อนของแก่นกายมันแผ่ซานไปทั่วทุกอณูของร่างกายเกิดมา21ปีช่วยตัวเองมานับครั้งไม่ทวน
ทำไมมันถึงแตกต่างกันขนาดนี้
(ปัก ปัก ปัก)
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้องขาขาวอ้ากว้างเพื่อให้เจ้าหมาที่กลายเป็นคนขยับเข้าออกได้ง่ายขึ้น
แขนขาวกอดรัดร่างสูงแน่นพร้อมตอบสนองร่างสูงอย่างมัวเมาจนรับจูบที่เร่าร้อนจากอีกฝ่ายไม่หยุด มันรู้สึกสุดยอดจริงๆ
จากที่เคยปฏิเสธตอนนี้กับต้องการมันขนาดนี้
มินฮยอนรับรู้ความรู้สึกของร่างบางทั้งหมดจนริมฝีปากหนากระตุกมุมปากขึ้น
เป็นรอยยิ้มครั้งแรกที่มีให้คู่ชีวิตเลยนะ แค่ได้สอดประสานกันก็ไม่สามารถแยกออกจากกันได้ตลอดกาล
“ม อื๊อ อ๊า อ๊า อ๊ะๆๆๆๆๆๆ”
(พรวด)
และแล้วแกนกายใหญ่ร้อนก็ปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในช่องทางที่บีบรัดแน่น
มินฮยอนถอดมันออกมาก่อนจะกดเข้าไปอีกครั้ง
การเป็นครึ่งคนครึ่งสัตว์ทำให้ร่างกายไม่พอกับแค่การปลดปล่อยเพียงครั้งเดียวเมื่อเสร็จสมแกนกายยังตั้งตรง จนกว่าเค้าอิ่มหนับไปกับร่างกายนี้เค้าไม่มีทางปล่อยไปแน่น
แจฮวานเป็นของเค้าเป็นคู่ชีวิตของเค้า แกนกายกระตุกเป็นจังหวะภายในโพรงรัก
ร่างบางแผ่หราหมดแรงอยู่บนเตียงอย่างอ่อนแรงมองการกระทั้นของร่างสูงที่อยู่ด้านบนตัวความรู้สึกหลากหลายแต่หนึ่งในนั้นคือรักไม่ว่ามินฮยอนจะเป็นอะไรก็จะรัก
“ให้ตายสิ เจ้านายผมรักเจ้านาย จะไม่ปล่อยเจ้านายไปไหนแน่”
“อ๊ะ อึก มินฮยอน รัก อึก”
ยังไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจบบั้นท้ายขาวถูกจับยกขึ้นสูง
ขาทั้งสองข้างพาดไปที่ไหล่หนา แกนกายด้านในขยายใหญ่ขึ้นอย่างหน้ากลัวมันแน่นไปหมด
แค่เค้าบอกรักเป็นถึงขนาดนี้เลยงั้นหรอเจ้าหมา
(สวบบบบบ)
“ย๊า อ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“รับเข้าไป ความรักของผมเจ้านายของผม เอาเข้าไปให้หมดเลย”
แรงกระแทกที่มากขึ้นร่างกายที่สั่นไหวไปหมด ยิ่งกระทั้นแรงเท่าไหร่ร่างกายยิ่งต้องการมากขึ้น
“แรงอ๊ะๆๆๆระแรงอ๊ะอีก”
“เจ้านายสั่งผมก็ต้องทำสินะ”
(ปั้ง ปั้ง)
เสียงหัวเตียงกระแทกพนังอย่างรุนแรง
แต่ร่างทั้งสองหาได้สนใจยิ่งเพิ่มแรงกระแทกทั้นมากขึ้นไปอีก
“อ๊ะจะเสร็จ อึก”
น้ำรักสีขาวขุนฉีดกระแซะโดนหน้าร่างบาง
เพราะถูกยกอยู่ถึงไหลเยิ้มเต็มหน้าอย่างห้ามไม่อยู่
“เจ้านายผมจะเสร็จแล้ว”
ร่างสูงเอ่ยขึ้นขณะสาดรดน้ำรักเข้ามาในร่างกายเล็กอีกครั้ง กดสะโพกแน่นจนไร้ช่องว่าง
เสียงเปียกลื่นดังขึ้นฟองขาวไหลออกมาจากช่องทางที่ถูกอุดด้วยแก่นกายใหญ่
“ฮ๊ะ อ๊า อึ่ก”
(สวบ สวบ)
ร่างบางสั่นไม่หยุดเมื่อร่างร่างสูงบรรเลงเพลงราคะต่อทันที จนแจฮวานต้องนอนรองรับแรงกระทั้นจากด้านบนจนอ่อนหล้า
ข้างในท่องบวมขึ้นมาเพราะน้ำรักที่ถูกกักเก็บไว้ในนั้น
เสียงน้ำในท้องดังไม่หยุดจากแรงกระแทก
มินฮยอนยังจวงแทงอย่างไม่สนใจตอนนี้เค้าต้องการเเจฮวานมากขนาดนี้นิ ถึงร่างบางจะอ่อนหล้าแค่ไหนก็ตามก็ยังนอนรับเเรงราคะจากคนด้านบน ก็คนครึ่งจิ้งจอกนะมีความต้องการทางเพศสูงยิ่งกับคู่ชีวิตแล้วยิ่งทำให้ความต้องการไม่หมดไปซักที ร่างบางได้แต่นอนรับแรงกระแทกนั้นอย่างจำยอมก็มินฮยอนหนะเค้ารักที่สุดเลยถึงจะเป็นอะไรก็ตาม
-------------------------THE END--------------------------
นานิ! อยากให้ภาคต่อไปจังค่ะ สนุกมากเลยถ้าเป็นไปได้อยากให้แต่งมินฮวานเยอะๆเลย555
ตอบลบจะพยายามนะคะ
ตอบลบ