ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

10+1=2


















10+1=2
Kim Jaehwan & WannaOne








  มันกี่วันแล้วที่ผมต้องทนทรมานกับการกระทำแบบนี้ของพวกเค้า มันตั้งแต่ผมได้เดบิวต์หรือก่อนที่ผมจะเดบิวต์กันแน่นะ
 “อึก...แฮ่ก....ทรมาน....
ข้างในมันร้อนไปหมด อุปกรณ์รูปทรงรีสั่นถี่ๆ อยู่ในช่องทางด้านหลังเค้า โดยเพื่อนร่วมวงใส่มันไว้ตั้งแต่เช้า มันทรมาน วันนี้พวกเราออกมาถ่ายรายการกัน มันยิ่งทำให้ผมทรมานเข้าไปอีก
อึก
แค่นี้ก็ทนไม่ได้แล้วหรอแจฮวาน ปกตินายเก่งกว่านี้นิ
ฮยองร่วมวงที่ทุกคนมองเป็นแม่ของทั้งวงพูดขึ้น ยุนจีซองรู้ดีว่าแจฮวานเป็นอะไร จะไม่รู้ได้ไงในเมื่อเค้ามองซองอุนยัดอุปกรณ์นั้นเข้าช่องทางแสนสวยเอง น่าสนุกจะตาย พวกเค้าอยากให้แจฮวานมีความสุข ก็พวกเค้าหนะรักแจฮวานจะตาย ไม่มีใครไม่รักแจฮวานหรอกนะ ทุกคนในวงรักแจฮวาน ใครบอกว่าพวกเราไม่สนิทกัน พวกเราสนิทกันมากมากที่สุด หึ!
จีซองฮยอง ผมอยากเอามันออก อึก
ความทรมานที่ถูกกักเก็บมาทั้งวันทำให้ร่างบางร้องไห้
แจฮวานฮยองเวลาร้องไห้ตอนอยากสุดๆโครตยั่วเลยหวะ ควานลิน
จินยองพูดกับน้องชายคนสนิท พวกเค้าชอบดูเวลาแจฮวานฮยองอยากมากๆ มันช่างเป็นภาพที่สวยงาม
เสียงดังขึ้นภายในหัวทำให้ร่างกายของเขากระตุกสั่นขณะที่เพื่อนสนิทแตะที่แขน
เดี๋ยวกับไปที่หอจะถอดให้รีบขึ้นรถเถอะ
แดน อื้อ แจนจะไม่ไหวแล้ว
น้ำตาใสจากความทรมานไหลผ่านแก้มอวบ อุปกรณ์ในช่องทางด้านหลังสั่นไหวรุนแรงขึ้น เมื่อแจฮวานร้องของความเห็นใจจากเพื่อนสนิท
มันไม่ง่ายไปหรอแจฮวาน ฮยองเตือนนายแล้วว่าอย่าไปเข้าใกล้ผู้ชายพวกนั้น
พี่ซองอูทำไมใจร้าย เค้าแค่หิวเลยให้พี่พี่ทีมงานรายการที่อัดเมื่อวานสั่งข้าวให้ แต่การคุยกับพี่พี่ทีมงานทำให้ทุกคนในวงโกรธเค้า ถ้าไม่จำเป็นทุกคนเคยเตือนแล้วว่าไม่ให้คุยกับใคร เค้าผิดเอง
ผมอึก....แค่หิว
งั้นนี่คือการลงโทษเด็กที่ขัดคำสั่ง ฮยองก็ไม่ชอบให้เราใกล้ใครเหมือนกัน
ฮวังมินฮยอนผู้เป็นฮยองที่ดีในสายตาแฟนคลับและทุกๆคนที่มองมา แต่จริงๆแล้วเป็นพี่ชายเจ้าระเบียบกับร่างกายเค้า ไม่อยากให้ใครแตะต้อง ไม่อยากให้ใครเข้าใกล้ ไม่อยากให้เค้าเข้าใกล้ใคร
แจฮวานฮยองขึ้นรถได้แล้ว เราจะได้กับหอกันซักที ผมแทบรอไม่ไหวที่จะลงโทษฮยองแล้ว
แดฮวีย่า.....อึก....ฮยองจะไม่ไหวแล้ว
ฮยองต้องไหวสิ ทนมาได้ทั้งวันแล้ว ทำไมอีกแค่ไม่ถึง20นาทีจะทนไม่ได้
จีฮุน.....ฮยองเหนื่อยจริงๆนะ
ผมช่วยฮยองไม่ได้ ฮยองทำให้พวกผมเป็นแบบนี้เอง
ร่างบางขาไร้เรียวแรงล้มลงกับพื้นร่างกายทรมานมาตลอดวัน ทำให้ร่างบางหมดเรี่ยวแรง
เดี๋ยวผมอุ้มเอง ฮยองกับน้องๆนำขึ้นรถไปเถอะครับ จีฮุนถือของแจฮวานฮยองตามมาหน่อย
อูจิน ฮยองเหนื่อยจังเลย กับหอแล้วไม่ทำได้มั๊ย
ผมไม่มีสิทธิ์ตัดสินคนผิด ฮยองก็รู้ว่าฮยองคนอื่นร่วมถึงพวกผมและน้องไม่ชอบให้ฮยองเข้าใกล้คนอื่น ทำไมไม่ระวังตัว ฮยองเป็นของพวกเรานะ นั่งนี้นะครับผมจะไปนั่งกับจีฮุนข้างหลัง
ด้านข้างทั้งสองข้างถูกประกบด้วยคังแดเนียลและองซองอู  เพื่อนๆและฮยองทุกคนทำท่าทีไม่สนใจเค้าเมื่ออยู่บนรถประจำวง ในรถไม่ได้มีแค่พวกเรา ทำไมเค้าจะไม่รู้ถ้าคนอื่นรู้เข้าคงไม่มีเรื่องดีเกิดขึ้นแน่ๆ
อ่ะ
ไวร์เบอร์เรเตอร์นั่นสั่นรุนแรงขึ้น พี่ซองอุนทำไมชอบแกล้งเค้า   ตรงกลางของตรงนั้นสั่นกระตุกจะทดไม่ไหวแล้วนะ  ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเดบิวต์แล้วจะต้องมาเจออะไรแบบนี้
ทำหน้าดีๆแจฮวานจะถึงแล้ว อดทนหน่อย
ร่างบางได้แต่มองหน้าเพื่อนสนิท ทรมานขนาดนี้ทดจนจะทนไม่ไหวแล้วนะ
อึก....จะ...ทน...ให้ถึง....หอ....ให้ได้
คังแดเนียลยืนมือมาสัมผัสหน้าผาก ร่างกายเค้ากระตุกอย่างช่วยไม่ได้เมื่อถูกเพื่อนสนิทสัมผัส ความร้อนของมือทำให้เค้าเสียดเสียวไปทั่วร่าง
จะทดไหวแน่หรอแจฮวานฮยองว่านายจะไม่ไหวแล้วนะ
องซองอูทำไมจะไม่รู้หละว่าร่างบางทรมานขนาดไหน น้ำตาที่ไหลผ่านสองแก้มอวบทำให้เค้าเจ็บปวด รู้ว่าทรมานแต่ถ้าไม่ลงโทษ แจฮวานก็จะยอมให้คนอื่นสัมผัสตัวง่ายๆอีก เค้าไม่ยอมหรอกนะ
วะ....ไหวครับ
จะถึงแล้ว
น้ำเสียงทุ่มพูดขึ้นเบาๆ รู้สึกเหมือนซองอูฮยองขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิมร่างกายที่ร้อนลุ่มสั่นไหวตอบสนองการสัมผัสอย่างรวดเร็ว
ข้างหน้าแล้วอดทนอีกหน่อยแจฮวาน
อดทนสิทำไมจะไม่อดทน แต่อุปกรณ์ข้างในตัวเค้ามันสั่นไหวรุนแรงมากขึ้น จนเค้าหันไปด้านหลังเพื่อมองหน้าซองอุนฮยอง แต่รีโมทนั้นอยู่กับแดฮวีมักเน่ปีศาจของวง แดฮวีขี้แกล้งขนาดไหน ทำไมเค้าจะไม่รู้หละ หน้าตาน่ารักแต่กับใจร้าย
รอยยิ้มมุมปากมักเน่ปีศาจอีกคนไลควานลินดูสนุกสนานกับความทรมานของเค้า จนเค้าต้องอ่านปากไลควานลิน สิ่งที่อ่านได้คือ
ผมจะเข้าไปในตัวฮยองพร้อมจินยอง



ถึงแล้วหอพักของพวกเค้าแต่ขาของเค้าก้าวไม่ออก
แจฮวานเป็นอะไร
พี่เมเน่ของวงถามขึ้น
วันนี้แจฮวานไม่ค่อยสบายครับ เดี่ยวผมดูเอง พวกฮยองกับไปพักเถอะเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว
ยุนจีซองพี่ใหญ่ของวงพูดด้วยความใจเย็นตามประสาออมม่าของวง
งั้นโอเคพักผ่อนกันนะกว่าจะมีงานอีกก็อีก2วันหวังว่าแจฮวานจะหายทันนะ
ไม่ต้องห่วงพวกผมจะดูแลแจฮวานอย่างดี ฮยองไม่ต้องเป็นห่วงครับ
ฝ่าบาทของวงรับปากแล้วมีหรอเมเน่จะอยู่ต่อ ได้แต่ให้เด็กๆดูแลกันเอง
งั้นฮยองไปแล้วนะ
ครับ
เมเน่และคนขับรถมาส่งสมาชิกทุกคนหน้าประตูทางเข้าหอพักที่ใกล้ที่สุด ที่นี้มีระบบรักษาความปลอดภัยที่ดีมาก จนไม่ต้องห่วงอะไร
แจฮวานเดินไหวมั๊ย
แดนมะ...ไม่ไหวละ....แล้ว
ขามันไม่ยอมขยับเลยอึก
งั้นผมอุ้มเอง
อูจินดูแลแจฮวานดีๆ
ซองอุนพูดกับอูจินด้วยความเป็นห่วง ถึงจะทำโทษอยู่แต่ก็ไม่อยากให้แจฮวานเป็นอันตราย



ใกล้ถึงห้องแล้วแต่ร่างกายมันสั่นไม่หยุด กลัว...ทะทำไงดี จะถึงห้องแล้วกลั้นอีกหน่อยได้มั๊ย  มันทรมาน ภาพตรงหน้าเริ่มพร่ามัวขึ้นเรื่อยๆ มองไม่เห็นแม้กระทั่งแผ่นหลังของจีฮุน ประตูห้องอยู่ข้างหน้านี้แต่จะทนไม่ไหวแล้ว แรงสั่นระเทือนในช่องทางด้านหลังสั่นถี่จนหน้ากลัว แต่ทำไมมันถึงสุขสมขนาดนี้
ประตูอยู่ข้างหน้าจีฮุนก้าวไม่กี่ก้าวก็ถึงแล้ว  แต่มันช่างยาวนาน ร่างบางขดตัวอยู่บนหลังของน้องชายของวง จนแทบไม่มีช่องว่าง
ถึงแล้ว เปิดประตูซิแดฮวี
(กริ๊ง)
เสียงไขประตูดังขึ้น
(วืด)
ประตูห้องพักถูกเปิดออกมันอยู่ข้างหน้าแล้วแต่ทนไม่ไหวแล้ว
อ่ะ....อ้า
จีฮุนสัมผัสร่างกายของแจฮวาน
ทนไม่ไหวแล้วซินะ.....อึก
เสียงกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากเหมือนตอนที่กำลังกระหายอะไรสักอย่าง
จินยอง
ดวงตาที่เปรอะไปด้วยน้ำตาทอดมองคนตรงหน้าอย่างหวานเยิ้ม เสียงสั่นเครือที่แหบแห้งถึงกับทำให้คนที่อยู่รอบข้างใจสั่น
ช่วยผมด้วย......ผมไม่ไหวแล้ว
ได้สิ เข้าห้องเถอะ
ร่างเล็กโผเข้ากอดคอจีฮุนน้องชายของวง
อึ่ก
พวกเค้ากำลังกระหายความน่ารัก....ตอนนี้ที่แจฮวานเป็น มันยั่วสุดๆกว่าที่แล้วๆมา
อึ่ก.....ตรงนี้ของผมช่วยที
มือเล็กๆคว้ามือเพื่อนสนิทของตนมาตะบปไว้ที่ช่องทางด้านหลัง ทั้งวันที่เค้าต้องทนให้ช่องทางด้านหลังมีไวร์เบอร์เรเตอร์สั่นไหวอยู่ตลอดเวลา ทำให้แจฮวานแทบคุมสติไม่อยู่
แจฮวานมาสิ เดี๋ยวฮยองช่วย
จีฮุนพาแจฮวานเดินไปส่งที่ห้องนอนใหญ่ห้องที่ทุกคนนอนร่วมกันทั้งๆที่ต่างคนต่างมีห้องส่วนตัว เพราะพวกเค้าไม่มีทางปล่อยให้จีซองฮยองได้กอดคนตัวนิ่มคนนี้คนเดียวแน่นอน
ตอนนี้ไม่ว่าใครก็ได้ทั้งนั้น
อึ่ก
แจฮวานที่ถูกอุ้มมาตลอดทางถูกวางบนเตียงใหญ่
แจฮวานถอดกาเกงออกซิ
รอบเตียงมีคนนับ10ยืนมองอยู่แต่จะให้เค้าทำยังไงในเมื่อมินฮยอนฮยองและซองอุนฮยองยืนกดดันขนาดนั้น  แจฮวานทำตามอย่างว่าง่ายเมื่อได้นั่งลงกับพื้นเตียง สายตาทุกคนจับจ้องมาที่เขา กางเกงยีนเปียกแฉะตรงกลางถูกถอดออกอย่างยากลำบากจนต้องให้แดฮวีที่อยู่ข้างๆช่วยถอด
ลามกจัง เสร็จบนหลังจีฮุนเลยนะ
เสียงของซองอูดังขึ้นพลางจองไปที่ส่วนนั้นอย่างไม่ว่างตา สายสีฟ้าถูกดึงออกพร้อมกับอุปกรณ์ที่ยังสั่นไหวอยู่ ช่องทางสีหวานสั่นกระตุกจนมีเมือกออกมาเต็มไปหมด
เด็กดี..เด็กดีของฮยอง ทนมาทั้งวันเลยสินะ
ซองอุนพูดปลอบพรางพรมจูบไปทั่วหน้าผากมือของเขาจับที่แก่นกายน่ารักด้านหน้าร่างบาง
ฮะ....อึก.....อ้า ....ฮยอง...ซออะ..อุน
น่ารักจัง
ร่างกายเกร็งจนรู้สึกได้ มันมีความสุขแต่มันทรมาน

มินฮยอนฮยองเข้ามา มันโล่งเกินไป
ร่างกายเชื่อมต่อกันโดยไม่ต้องเบิกทางร่างกายเล็กตอบรับสัมผัสคุ้นชิน ร่างกายเหมือนจะละลายให้ได้เรี่ยวแรงไม่มีเหลือทำได้เพียงแค่นอนหงายและร้องครางไม่เป็นภาษา แรงสอดใส่ด้านหลังช่างรุนแรง รอบข้างเริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเอง
ของฮยองดีกว่าไวร์เบอเรเตอร์ใช่มั๊ย
อ่...อ่ะ....ดีมากๆ...อ่ะ...ฮ่า
ส่วนแก่นกายสอดคว้านไปทั่วก่อนกระทุ้งอย่างรุนแรงเป็นจังหวะทำให้ร่างบางหวีดร้อง ร่างกายเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ รอยยิ้มบางถูกส่งมาให้ร่างบาง หายโกรธแล้วสินะ  มินฮยอนฮยองยิ้มให้แบบนี้ มือใหญ่ส่งมาลูบหัวเบาๆ
แจฮวานฮยอง
ดะ..แดฮวี
แกนกายถูกส่งมาที่ริมฝีปากบาง
ช่วยหน่อยนะฮยอง
กลีบปากสวยเปิดขึ้นช้าๆ สอดใส่เข้าไปอย่างระวังเพราะไม่อย่างให้ฮยองผู้เป็นที่รักทรมาน
อ่าดีมากเลยฮยอง
อึก...อื้อ
พับๆๆๆๆๆๆๆ
ฮยองจะออกแล้ว ปล่อยข้างในเลยนะ
ร่างเล็กที่ปากกำลังดูดดุนส่วนแข็งขืนของน้องชายของวงผงกหัวก่อนที่ร่างกายจะกระตุกเมื่อของเหลวร้อนๆสาดเข้ามาทั่ว
ปั่กๆๆๆ
อ้กา แจฮวานฮยอง รักนะ รักที่สุด
เซ็กซี่สุดๆ โดนรุมแบบนี่มันสุดยอด
เสียงดังรอบข้างทำให้เขาหันไปมอง ทุกคน มือทั้งหลายลูบไล้ไปตามยอดอกของเค้าจินยองก็กำลังดูดดุนยอดอกอีกข้างอยู่ รู้สึกดีแทบละลาย
คนที่สอดใส่เข้ามาอีกคนคืออูจินตอนนี้กำลังกระแทกอย่างเอาเป็นเอาตาย พร้อมยกขาเรียวขึ้นก่อนจะจูบไล่ไปทั่ว ดูดเน้นย่ำจนเกิดรอยสีกุหลาบ
อึ่ก
ร่างกายมันร้อนรุ่มไปหมด
จะเสร็จแล้วฮยอง
แดฮวีจับใบหน้าแจฮวานให้เงยขึ้นก่อนจะปลดปล่อยออกมาจนเต็มปาก น้ำสีขาวขุ่นไหลย้อนกลับมาจนเจ้าตัวต้องเช็ดออกให้
อ่าสุดยอด
อูจินกับแดฮวีพึ่งเสร็จไปแต่ช่องทางด้านหลังเค้ายังไม่ได้พักคนที่เข้ามาด้านหลังคือคังแดเนียลเพื่อนสนิทของเค้า แดเนียลจับร่างเล็กคว่ำลงทับองซองอูก่อนจะยกเอวให้อยู่ในระดับที่ต้องการ
แดเนียลเราเข้าพร้อมกันนะ
ได้สิ นายรับไหวใช่มั๊ยแจฮวาน
แจฮวานได้แต่พยักหน้าในเมื่อซองอุนยัดแกนกายของตัวเองเข้ามาแทนที่แดฮวี คนที่รับภาระมากที่สุดตอนนี้คือแจฮวาน แจฮวานเสร็จสมไม่รู้กี่ครั้งจนร่างกายหมดเรี่ยวแรงเเล้ว
ตกลงตามนี้นะ
ซองอูและแดเนียลดันแกนกายกายเข้ามาพร้อมๆกันมันตรึงแน่นไปหมดถึงจะทำมาหลายครั้งแล้วแต่ยังไม่ชินสักที
อึก
มือหนาของคังแดเนียลบีบเค้นจุดอ่อนไหวเบาๆเพื่อให้ร่างบางหายอึดอัด ซึ่งมันได้ผล เค้ากับซองอูฮยองขยับเข้าออกสลับกันจนแจฮวานครางในลำคอ
ปึกๆๆๆๆ
ฮยองจะเสร็จแล้ว แจฮวานดูดแรงกว่านี้อีกหน่อย
อีกด้านนึ่งซองอู ก็จะไปถึงสวรรค์ ร่างบางเปิดปากออกรับน้ำสีขาวขุ่นที่ถูกฉีดพ่นเข้ามาในลำคอ

อ้า แจฮวานของฮยองเก่งที่สุด รักนะรักมากๆ
แจฮวานยิ้มให้ฮยองที่แสนน่ารักของเค้า แต่คนด้านล่างทั้งสองไม่หยุดขยับกระทั้นกระแทกเข้ามา แจฮวานกัดฟันแหงนหน้าขึ้นพรางส่งเสียงแหบพล่าออกมาเบาๆแต่ไม่ทันไรปากบางก็ถูกจอด้วยแกนกายอีกอัน
จีฮุน...อ่ะ...ฮยอง....จะ....ไม่ไหว...แล้ว
ผมยังไม่หายโกรธนะ ฮยองรับของผมเข้าไปสิ ผมถึงจะหายโกรธ
แจฮวานเปิดปากออกอย่างช่วยไม่ได้ก็จีฮุนหนะเป็นน้องชายคนสำคัญของเค้านิจะปฏิเสธได้ไง
อ่ะ....อึก
แกนกายสองอันที่อยู่ในช่องทางรักปลดปล่อยออกมา ร่างกายของแจฮวานกระตุกอย่างแรงเมื่อความสุขสมมันมีมากเกินไป แต่ความโล่งด้านหลังมีเพียงแค่ไม่กี่นาที เมื่อน้องชายทั้งสองคนสอดใส่เข้ามาพร้อมๆกัน
แจฮวานฮยองรับไปขนาดนั้นยังแน่นอยู่เลยนะครับ
ไลควานลินวิชวลของวงคนที่เค้ามองหน้าก็หลงใหล แต่บนเตียงมักจะรุนแรงเสมอ
ใช่นายคิดเหมือนฮยองเลย แจฮวานฮยองไม่ว่าจะผ่านมากี่ครั้งก็ยังแน่นเหมือนเดิม
จินยองพูดขึ้น เค้ากับควานลินหนะรักแจฮวานฮยองมากๆหลงไหลทุกอย่างของแจฮวานฮยองเสียง ร่างกาย นิสัยหรือแม้กระทั่งโพรงเนื้ออ่อนนุ่มนี้
อ่า แจฮวานฮยอง อ่ะๆๆๆ
จีฮุนปลดปล่อยเข้าสู่ลำคอแจฮวานอีกคนร่างบางได้แต่ดูดกลืนมันเข้าไป ด้านหลังก็ยังกระแทกกระทันไม่ยอมหยุดสักที จะตายอยู่แล้ว แต่น้องๆรักเค้าขนาดนี้จะโกรธน้องๆไม่ได้นะ
อ่ะ อ้า/อึก
ควานลินและจินยองปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าสู่ช่องทางด้านหลัง แรงตอดตุบๆที่แกนกายได้รับทำให้พวกเค้าทั้งสองอยากทำอีกครั้ง แต่กฎของบ้านนี้คือทำได้คนละครั้ง ไม่งั้นร่างกายแจฮวานฮยองจะรับไม่ไหว เหลือแต่จีซองฮยองสินะ
จีซองฮยอง เหนื่อยจังเลย
ทนหน่อยนะ ฮยองก็ไม่ไหวแล้ว
แกนกายอันสุดท้ายถูกสอดใส่เข้าไปในช่องทางสีสวย
จีซองฮยอง อ่ะอ่า....อ้า
ร่างกายมันเหลวไปหมดไม่คิดเลยว่าจะรับไหวขนาดนี้ รักพวกเค้าทุก รักสมาชิกทุกคนขนาดนี้เลยเหรอแจฮวาน จะให้ไม่รักได้ไงในเมื่อผ่านอะไรกันมามากขนาดนี้ 333วันแล้วที่รู้จักกันมาจะรักกัน รักทุกคนให้มากยิ่งๆขึ้นไป
อ่ะ....อ้า....จีซองฮยอง...เสร็จ...แล้ว
แจฮวานสุขสมและหมดสติไป ร่างกายทนไม่ไหวแล้วสินะ จีซองถอดแกนกายที่ปลดปล่อยแล้วออกจากช่องทางที่แสนหลงไหล
แดเนียลพาแจฮวานไปอาบน้ำแล้วพาไปนอนห้องเล็กก่อนฮยองจะทำความสะอาดห้อง มินฮยอนมาช่วยฮยองด้วย
พี่ใหญ่ของวงสั่งอย่างเคยชิน แจฮวานหลับไม่รู้เรื่องในอ้อมกอดของเพื่อนรักขณะอาบน้ำยังไม่ฟื้นขึ้นมาด้วยซ้ำ
แจฮวานฮยองคงเหนื่อยมาก
อูจินพาแจฮวานไปนอนห้องเล็กแล้วให้แดอวีช่วยแต่งตัวให้ด้วย ทายาตรงนั้นด้วยนะ
รับทราบครับซองอุนฮยอง


00.00น.
เข้าสู่วันที่334แล้วสินะ พวกเรารักแจฮวาน รักคนเดียวและรักตลอดไป 10+1=11 แต่มันไม่ใช่สำหรับพวกเราในเมื่อ พวกเรา10คนคือ1และแจฮวานคืออีก1 ดังนั้นพวก10+1ถึงเท่ากับ2 เราจะไม่ทิ้งกันเเน่ๆ
แจฮวานหลับอยู่ในอ้อมกอดเพื่อนๆในวง รอยยิ้มแสนมีความสุขประดับบนริมฝีปากบาง เราจะมีกันแบบนี้ตลอดไปในห่วงแห่งความคิดของพวกเราทุกคน

....................................THE END…………………….



ถือว่าเเต่งที่คนอ่านครบ1111คนเเละครบ333วันของWannaOne เลยนะคะ เพราะ อาทิตย์หน้าไรเตอร์สอบมิดเทอมคงหายไปสักอาทิตย์ รักคนอ่านคร้า

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

Unforeseen…….3p{minhwan}{nielhwan}

  Unforeseen…….3p{minhwan}{nielhwan} [181&175&181] [10&23&9] “ แจฮวานถอดเสื้อออก ” เสียงเร่งเร้าดังอยู่รอบข้าง ไอเพื่อนพวกเพื่อนใจร้ายพวกนี้มันชวนผมเล่นเกมส์ ร่างบางเล่นเกมส์ตาต่อตาผ่านไปหลายตา แจฮวานแพ้อีกแล้ว ทำไมคนเล่นกีฬาเก่งอย่างเค้า ต้องมาแพ้เกมส์ออนไลน์อย่าง ROV ด้วยว่ะ   รอยยิ้มกวนประสาทประดับอยู่บนหน้า คังแดเนียลและฮวังมินฮยอน หน้ามุ่ยของเจ้าเพื่อนตัวเล็กทำให้ชายหนุ่มทั้งสองหัวเราะ น่ารักๆคำนี้เต็มหัวไปหมด “ ทำไมกูแพ้บ่อยจัง เทพแห่งโชคชะตาช่วยลูกด้วย ” แจฮวานนั่งมองหน้าจอโทรศัพท์ที่โชว์หน้าคำว่า loss ไม่อยากถอดเสื้อเลยแค่นี้ก็จะไม่เหลืออะไรอยู่แล้ว   เพื่อนเลวชอบชวนทำอะไรแผงๆตอนแรกก็นัดมาทำรายงานไปไปมามา มานั่งพนันเล่นเกมส์ได้ยังไงก็ไม่รู้ “ วันนี้มึงโชคไม่ดีไง ถอดออกเดี๋ยวนี้ ” คังแดเนียลสั่งร่างบางอีกครั้ง แจฮวานยู่หน้า อย่างงอแง นี้ชิ้นสุดท้ายแล้ว ตอนนี้เหลือแต่ชั้นในแล้วนะทำไมเพื่อนสองคนนี้ของเค้าชอบแกล้งเค้าจัง   สายตาฮวังมินฮยอนจ้องแจฮวานเหมือนให้ทะลุผ่านเสื้อผ้าได้ “ ไม่ดีกว่า มานี้กูถ...

Vacation…..5P

Vacation…..5P        โอ๊ยยยยยทำไมวันหยุดของผมต้องมาติดอยู่ในหอ   หิมะก็ตกพ่อกับแม่ก็ไม่อยู่บ้านไปธุระต่างจังหวัด เบื่อที่สุดเลยแต่อย่างน้อยก็มีผู้ร่วมชะตากรรมอยู่หลายคนอิอิ แดเนียลก็ไม่กลับบ้านเพราะบ้านอยู่ปูซานหยุดแค่3วันก็เลยไม่ไปไหนประจวบเหมาะกับแม่ของแดเนียลมาเยี่ยมที่หอ หมอนี่เลยนอนยาวเล่นเกมส์ ซองอูฮยองก็หลังจากออกไปหาเพื่อนข้างนอกแล้วก็กลับมาอยู่หอเช่นกันเพราะหิมะตก ควานลินพ่อกับพี่สาวก็พึ่งมาเยี่ยม อูจินก็ไม่กลับกับแดฮวีเพราะอยากจะซ้อมเต้นกับแดเนียล  แถมที่บ้านยังไปปูซานซะอีก เห้อ5หนุ่มสุดหล่ออย่างพวกเราเลยมานั่งเล่นในห้องนั่งเล่นชั้น9แบบเบื่อๆ จนต้องสั่งสารพัดของกินมากินกันเอง คิดถึงสมาชิกคนอื่นๆจังเฮ้อออ “ทำหน้าตาเหมือนเบื่อโลกขนาดนั้นทำไมแจฮวานฮยอง เรามาซ้อมเต้นกันดีมั๊ยไหนๆก็ไม่มีใครอยู่มากกว่านี้แล้ว” อูจินนี่เป็นเด็กที่ขยะขันแข็งจริงๆ แต่พอดีว่าวันหยุดไงผมจะไม่ทำอะไรทั้งนั้นนนอกจากนอนขี้เกียจอยู่แบบนี้ “ไม่เอาฮยองขี้เกียจอยากพัก ตั้งแต่ซ้อมเต้นเพลงใหม่ฮยองก็ไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว” “โถ่ฮยองนี้ แต่ผมก็ขี้เกียจเหมือนกั...