ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

My Brother……{nielhwan}






 My Brother…….

[181&175][1027]
    



  เสียงหยอกล้อนั้นดังขึ้นเบาๆพร้อมกับมือหนาที่นวดลงมาที่กลางกายน้อยชายตัวเล็ก ร่างบางสั่นระริกเพราะถูกปลุกเร้าด้วยฝีมือของพี่ชายของเค้า น้องชายที่แสนน่ารักของเค้าตื่นตัวเร็วอยู่เสมอ เวลาพ่อแม่ไม่อยู่ พี่ชายที่เค้าแสนรักจะกับมาบ้าน ถ้าพ่อกับแม่มาเห็นลูกชายอันเป็นที่รักทั้งสองคนเล่นกันจะเป็นยังไงนะ
     “รูตรงนี้......เป็นของพี่
ช่องทางรักถูกแยกออกกว้างด้วยนิ้ว  ข้างในบวมแดงมีหยดน้ำสีขาวขุ่นซึมออกมาผลมาจากการกระทำก่อนหน้านี้ไม่นาน  แดเนียลดีใจที่น้ำของเค้ายังอยู่ในร่างกายของน้องชายสุดที่รัก  ปากทางเข้าคายน้ำรักออกมาอย่างหยาบโลน ปลุกเชื้อเพลิงในตัวปีศาจร้ายตนนี้อีกครั้ง
   “อ่า...เป็นเด็กดีสินะน้องแจน
สวบ
อ๊ะ....อ๊าพี่แดน น้องแจนเหนื่อย
นิ้วเรียวแทรกเข้าไปภายในช่องทางรักจนสุด ขยับหมุนวนเมื่อโพรงรักสีสวยนั้นบีบกระชับนิ้วมือของเค้า  เสียงร้องถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากบาง ปีศาจร้ายในคราบพี่ชายที่แสนดีกระตุกยิ้มมุมปากอย่างห้ามไม่อยู่ ติดกับแล้วสินะน้องชายตัวเล็กที่แสนน่ารักของพี่ เสียงครางสุขสมจากการกระทำของพี่ชายสุดรักดังต่อเนื่อง ในตาคมดุจปีศาจจับจ้องที่ใบหน้าที่แสนทรมานอย่างมีความสุข ลมหายใจหอบต่ำดวงตาฉ่ำเยิ้มด้วยน้ำตาใสที่คลออยู่ตลอดเวลา  ชายหนุ่มแลบลิ้นเลียปากอย่างกระหาย กระหายจะกลืนกินร่างกายตรงหน้านี้   พร้อมขยับนิ้วเข้าออกในช่องทางแห่งความสุข
น้องแจนพี่ขอเข้าไปได้มั๊ย น้องแจนพร้อมหรือยัง พี่แดนจะเข้าไปแล้วนะ
สวบ
แกนกายของร่างสูงช้ำแรกเข้าไปในช่องทางที่เบิกทางไว้ก่อนแล้ว
เสียงหวานครางรับอย่างไม่ประสา ร่างกายดำเนินตามเกมส์รักของพี่ชายตัวสูงที่ป้อนให้ แรงกระแทกส่งให้หัวของร่างบางกระแทงหัวเตียงซ้ำๆ
พี่แดน อ่ะ....อ่าพะ พี่แดน น้องแจนเจ็บหัว
ครับผม งั้นน้องแจนเอามือคล้องคอพี่แดนไว้นะ
ร่างสูงอุ้มร่างบางขึ้นมาจากเตียงสองขาเกี่ยวเอวอัตโนมัติ
พี่แดนจะพาน้องแจนไปไหน
ไปดูวิว ไงไปไหมน้องแจน
ปีศาจร้ายเริ่มทำตามใจตนเองเองอีกครั้ง แรงกระแทกจากการเดินไปสู่จุดมุ่งหมายปลายทางทำให้แจฮวานครางลั่นอย่างสุขสม
พี่แดนน้อง แจนจะไม่ไหวแล้วพี่แดน ไม่ไปได้มั๊ย
ใกล้ถึงแล้วแจฮวานอีกนิดเดียวเอง
สวบ สวบ
อ่าพี่แดนถึงแล้ว อ่ะ....อ่าพี่แดนแจนนนกรี๊ดดดดดร่างบางเสร็จสมนับเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่ทราบ พี่ชายแสนดีก็ยังยิ้มราวกับปีศาจร้ายที่น้องชายของเค้าเสร็จสมเพราะตัวเอง
เสียงเพราะจัง....เพราะที่สุด แจฮวานของพี่ เกาะขอบนี้ไว้
 แดเนียลประคองร่างบางเกาะกับราวระเบียงเพื่อนรองรับแรงกระแทกที่มากขึ้น  ร่างบางขยับไหวขณะร่างหนากระแทกเข้าออกอย่างแรงจนเสียงวี๊ดร้องของร่างบางดังลั่นไปทั่ว  แจฮวานเกาะขอบระเบียบแน่นขึ้นเมื่อพี่ชายที่แสนดีใส่แรงมากขึ้น ช่องทางรู้สึกถูกเสียดสีจนเสียวซ่านไปทั่วทั้งร่างกาย
    “พี่แดน ....อ๊า.....น้องแจน.....อ่ะอ่าจะเสร็จอีกแล้ว.....พี่แดน
สวบ   สวบ
    “แฮ่ก.....อา  แฮ่ก แน่นไปแล้วแจฮวาน อ่า.....พี่ใกล้แล้ว อึก
เพราะน้องหนะน่ารัก รัก น่ารัก ไปซ่ะทุกอย่าง ถึงได้อยากกลืนกินน้องไม่เหลือไว้ให้ใคร ไม่อยากให้ใครเข้าใกล้อยากเก็บซ่อนไว้เป็นของตัวเองเพียงคนเดียว
     พร่วดดด
อ่ะ!!พี่แดน อึก อื้ออออออ
น้ำรักไหลทะลักเข้าภายในช่องทางสีสวยล้นออกมา เสียงหอบหายใจของแจฮวานทำให้แดเนียลแสยะยิ้ม
น้องแจน เป็นของพี่คนเดียวนะ รักที่สุด รักแจฮวานที่สุดเลย
น้องแจนก็รักพี่แดน
เค้าจะกัดกินร่างนี้ไม่ให้เหลือซากในเมื่อแจฮวานรักเค้าขนาดนี้แล้วจะล่อยไปได้ยังไง

   
     """""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""


    

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

Unforeseen…….3p{minhwan}{nielhwan}

  Unforeseen…….3p{minhwan}{nielhwan} [181&175&181] [10&23&9] “ แจฮวานถอดเสื้อออก ” เสียงเร่งเร้าดังอยู่รอบข้าง ไอเพื่อนพวกเพื่อนใจร้ายพวกนี้มันชวนผมเล่นเกมส์ ร่างบางเล่นเกมส์ตาต่อตาผ่านไปหลายตา แจฮวานแพ้อีกแล้ว ทำไมคนเล่นกีฬาเก่งอย่างเค้า ต้องมาแพ้เกมส์ออนไลน์อย่าง ROV ด้วยว่ะ   รอยยิ้มกวนประสาทประดับอยู่บนหน้า คังแดเนียลและฮวังมินฮยอน หน้ามุ่ยของเจ้าเพื่อนตัวเล็กทำให้ชายหนุ่มทั้งสองหัวเราะ น่ารักๆคำนี้เต็มหัวไปหมด “ ทำไมกูแพ้บ่อยจัง เทพแห่งโชคชะตาช่วยลูกด้วย ” แจฮวานนั่งมองหน้าจอโทรศัพท์ที่โชว์หน้าคำว่า loss ไม่อยากถอดเสื้อเลยแค่นี้ก็จะไม่เหลืออะไรอยู่แล้ว   เพื่อนเลวชอบชวนทำอะไรแผงๆตอนแรกก็นัดมาทำรายงานไปไปมามา มานั่งพนันเล่นเกมส์ได้ยังไงก็ไม่รู้ “ วันนี้มึงโชคไม่ดีไง ถอดออกเดี๋ยวนี้ ” คังแดเนียลสั่งร่างบางอีกครั้ง แจฮวานยู่หน้า อย่างงอแง นี้ชิ้นสุดท้ายแล้ว ตอนนี้เหลือแต่ชั้นในแล้วนะทำไมเพื่อนสองคนนี้ของเค้าชอบแกล้งเค้าจัง   สายตาฮวังมินฮยอนจ้องแจฮวานเหมือนให้ทะลุผ่านเสื้อผ้าได้ “ ไม่ดีกว่า มานี้กูถ...

10+1=2

10+1=2 Kim Jaehwan & WannaOne    มันกี่วันแล้วที่ผมต้องทนทรมานกับการกระทำแบบนี้ของพวกเค้า มันตั้งแต่ผมได้เดบิวต์หรือก่อนที่ผมจะเดบิวต์กันแน่นะ  “ อึก...แฮ่ก....ทรมาน.... ” ข้างในมันร้อนไปหมด อุปกรณ์รูปทรงรีสั่นถี่ๆ อยู่ในช่องทางด้านหลังเค้า โดยเพื่อนร่วมวงใส่มันไว้ตั้งแต่เช้า มันทรมาน วันนี้พวกเราออกมาถ่ายรายการกัน มันยิ่งทำให้ผมทรมานเข้าไปอีก “ อึก ” “ แค่นี้ก็ทนไม่ได้แล้วหรอแจฮวาน ปกตินายเก่งกว่านี้นิ ” ฮยองร่วมวงที่ทุกคนมองเป็นแม่ของทั้งวงพูดขึ้น ยุนจีซองรู้ดีว่าแจฮวานเป็นอะไร จะไม่รู้ได้ไงในเมื่อเค้ามองซองอุนยัดอุปกรณ์นั้นเข้าช่องทางแสนสวยเอง น่าสนุกจะตาย พวกเค้าอยากให้แจฮวานมีความสุข ก็พวกเค้าหนะรักแจฮวานจะตาย ไม่มีใครไม่รักแจฮวานหรอกนะ ทุกคนในวงรักแจฮวาน ใครบอกว่าพวกเราไม่สนิทกัน พวกเราสนิทกันมากมากที่สุด หึ! “ จีซองฮยอง ผมอยากเอามันออก อึก ” ความทรมานที่ถูกกักเก็บมาทั้งวันทำให้ร่างบางร้องไห้ “ แจฮวานฮยองเวลาร้องไห้ตอนอยากสุดๆโครตยั่วเลยหวะ ควานลิน ” จินยองพูดกับน้องชายคนสนิท พวกเค้าชอบดูเ...

Vacation…..5P

Vacation…..5P        โอ๊ยยยยยทำไมวันหยุดของผมต้องมาติดอยู่ในหอ   หิมะก็ตกพ่อกับแม่ก็ไม่อยู่บ้านไปธุระต่างจังหวัด เบื่อที่สุดเลยแต่อย่างน้อยก็มีผู้ร่วมชะตากรรมอยู่หลายคนอิอิ แดเนียลก็ไม่กลับบ้านเพราะบ้านอยู่ปูซานหยุดแค่3วันก็เลยไม่ไปไหนประจวบเหมาะกับแม่ของแดเนียลมาเยี่ยมที่หอ หมอนี่เลยนอนยาวเล่นเกมส์ ซองอูฮยองก็หลังจากออกไปหาเพื่อนข้างนอกแล้วก็กลับมาอยู่หอเช่นกันเพราะหิมะตก ควานลินพ่อกับพี่สาวก็พึ่งมาเยี่ยม อูจินก็ไม่กลับกับแดฮวีเพราะอยากจะซ้อมเต้นกับแดเนียล  แถมที่บ้านยังไปปูซานซะอีก เห้อ5หนุ่มสุดหล่ออย่างพวกเราเลยมานั่งเล่นในห้องนั่งเล่นชั้น9แบบเบื่อๆ จนต้องสั่งสารพัดของกินมากินกันเอง คิดถึงสมาชิกคนอื่นๆจังเฮ้อออ “ทำหน้าตาเหมือนเบื่อโลกขนาดนั้นทำไมแจฮวานฮยอง เรามาซ้อมเต้นกันดีมั๊ยไหนๆก็ไม่มีใครอยู่มากกว่านี้แล้ว” อูจินนี่เป็นเด็กที่ขยะขันแข็งจริงๆ แต่พอดีว่าวันหยุดไงผมจะไม่ทำอะไรทั้งนั้นนนอกจากนอนขี้เกียจอยู่แบบนี้ “ไม่เอาฮยองขี้เกียจอยากพัก ตั้งแต่ซ้อมเต้นเพลงใหม่ฮยองก็ไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว” “โถ่ฮยองนี้ แต่ผมก็ขี้เกียจเหมือนกั...