Vacation…..5P

Vacation…..5P

       โอ๊ยยยยยทำไมวันหยุดของผมต้องมาติดอยู่ในหอ   หิมะก็ตกพ่อกับแม่ก็ไม่อยู่บ้านไปธุระต่างจังหวัด เบื่อที่สุดเลยแต่อย่างน้อยก็มีผู้ร่วมชะตากรรมอยู่หลายคนอิอิ แดเนียลก็ไม่กลับบ้านเพราะบ้านอยู่ปูซานหยุดแค่3วันก็เลยไม่ไปไหนประจวบเหมาะกับแม่ของแดเนียลมาเยี่ยมที่หอ หมอนี่เลยนอนยาวเล่นเกมส์ ซองอูฮยองก็หลังจากออกไปหาเพื่อนข้างนอกแล้วก็กลับมาอยู่หอเช่นกันเพราะหิมะตก ควานลินพ่อกับพี่สาวก็พึ่งมาเยี่ยม อูจินก็ไม่กลับกับแดฮวีเพราะอยากจะซ้อมเต้นกับแดเนียล  แถมที่บ้านยังไปปูซานซะอีก เห้อ5หนุ่มสุดหล่ออย่างพวกเราเลยมานั่งเล่นในห้องนั่งเล่นชั้น9แบบเบื่อๆ จนต้องสั่งสารพัดของกินมากินกันเอง คิดถึงสมาชิกคนอื่นๆจังเฮ้อออ

“ทำหน้าตาเหมือนเบื่อโลกขนาดนั้นทำไมแจฮวานฮยอง เรามาซ้อมเต้นกันดีมั๊ยไหนๆก็ไม่มีใครอยู่มากกว่านี้แล้ว”

อูจินนี่เป็นเด็กที่ขยะขันแข็งจริงๆ แต่พอดีว่าวันหยุดไงผมจะไม่ทำอะไรทั้งนั้นนนอกจากนอนขี้เกียจอยู่แบบนี้

“ไม่เอาฮยองขี้เกียจอยากพัก ตั้งแต่ซ้อมเต้นเพลงใหม่ฮยองก็ไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว”

“โถ่ฮยองนี้ แต่ผมก็ขี้เกียจเหมือนกัน5555+”

“ใช่ป่ะ เราสองคนนี่ศีลเสมอกันจริงๆ55555+”

“ตัวขี้เกียจทั้งสองคนจะนอนอืดแบบนี้เนี้ยนะ”

“เอ้าก็มันไม่อยากทำอะไรนี้มันวันหยุด เข้าใจมั้ยฮยองวันหยุด”

ซองอูฮยองพูดเหมือนตัวเองไม่ได้นอนอยู่เลยทั้งที่นอนยืดยาวอยู่หน้าโซฟาเหมือนกัน

“เล่นเกมส์กับแดนมั้ยหละแจฮวาน”

“เล่นกี่ทีก็ไม่เคยชนะแดนเลยไม่เอาหรอก”

แดเนียลชะโงกหน้าเข้ามาหาด้วยความสนองสนใจ เล่นกับแดนทีไรไม่ว่าจะเกมส์อะไรก็แพ้ทุกทีผมมันไม่พรสวรรค์ด้านนี้จริงๆ

“งั้นเรามาอาบน้ำอุ่นกันมั๊ย ชั้น10มีห้องอาบน้ำร่วมแล้วยังมีบ่อน้ำร้อนอีกด้วยผมว่าพวกฮยองน่าจะชอบ555+”

ควานลินเจ้าพ่อแห่งรอยยิ้มจริงๆมักมีอะไรที่ทำให้คนแสนขี้เกียจอย่างผมได้ทำ555+

“เห็นด้วยฮยองเอาด้วย จะได้ยืดเส้นยืดสาย น้ำอุ่นเป็นอะไรที่ดีสุดจริงมั้ยพวกนาย”

ซองอูฮยองถามความคิดเห็นจากน้องๆทุกคนซึ่งก็

“ผมเอาด้วย”

เจ้าเด็กขยันรีบยกมือเอาด้วย

“ผมด้วย”

แดเนียลที่นั่งเล่นเกมส์อยู่ยังเอาด้วยเลย

“แน่นอนอยู่แล้ว”

จะคัดคานไปทำไมกันในเมื่อก็เห็นด้วยตั้งแต่แรกพวกเราทุกคนเลยแยกย้าย กันไปเตรียมตัวที่ห้องตัวเอง

“เจอกันชั้น10นะ”

“ครับบบบบx4”

พี่จีซองไม่อยู่เหงาๆเหมือนกันนะ ไม่มีคนคอยบ่นเลย เหงาจังผมบ่นพร้อมมองไปรอบห้องเเต่ไม่เป็นไรอยู่กับพวกนั้นก็สนุกดี

(ครืดดดดดด)

เสียงประตูห้องอาบน้ำถูกเปิดออกด้วยมือเล็กๆ แจฮวานตัวเปลือยเปล่า มีเพียงผ้าขนหนูที่พันไว้ตรงเอวเท่านั้น เฮ้อได้เข้ามาในที่แบบนี้ก็รู้สึกได้พักผ่อนแล้ว

“แจฮวานฮยองมานั่งนี่ๆ”

เสียงแหลมๆของอูจินเรียกอย่างร่าเริง

“ไม่เห็นต้องทำแบบนั้นเลยอูจิน เดี๋ยวฮยองก็ไปหาแล้ว”

ร่างบางพูดพร้อมกับยิ้มให้ จนแก้มอวบๆนั้นยกขึ้นเป็นก้อน แล้วเดินไปหาทุกคนทุกคนเปลือยเปล่าเช่นกันกล้ามแดเนียลขึ้นเป็นลูกเชียว อยากมีบ้างโว้ยยย อิจฉา แต่ยังไงตัวเค้าก็ดีที่สุดแล้ว เพอร์เฟคไปซะทุกอย่างแล้ว  จนตอนที่ยกเท้าเล็กๆนั่นจุมลงไป ในน้ำอุ่นเท่านั้นแหละสมาชิกที่อยู่ในห้องอาบน้ำนี้ก็รีบขยับตัวเข้ามาประชิดร่างบาง

“อะไรของฮยองกับพวกนายเนี้ยจะมาใกล้ทำไมสระออกจะใหญ่โต”

“ผมจะถูหลังให้ไง”

ควานลินนี่เป็นคนดีเหมือนกันนะ ดูแลฮยองขนาดนี้ถึงจะถูแปลกๆก็เถอะแนบตัวมาขนาดนี้ไม่สิงร่างเลยหละ แต่ควานลินนี่ดูเหมือนผู้ชายมากกว่าเค้าอีกนะ เห้อทำไมถึงเกิดมาเอวบางร่างน้อยขนาดนี้ อยู่ๆลมหายใจก็กระทบใบหูของเค้าควานลินใกล้ขนาดนี้เลยหรอเนี้ย

ส่วนข้างหน้าแดเนียลก็มาประชิดตั้วแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ยิ้มขนาดนี้จะทำอะไรแผงๆอีกหละ อยู่ๆแดเนียลก็มาถูหน้าท้องให้เป็นบ้าอะไรกันไปหมด

ร่างสูงของเพื่อนสนิทถูทำความสะอาดร่างกายด้านหน้าของร่างบางจนมาถึงส่วนที่ร่างบางอย่างให้โดน เกร็งไปหมดแล้ว เพื่อนเค้านิสัยดีไม่ทำอะไรหรอกท่องเอาไว้ น่าดีใจจะตาย มีคนดูแลขนาดนี้ถึงจะแปลกๆก็เถอะ เขินด้วย ซองอูฮยองกับอูจินก็อยู่ตรงนั้นยิ้มอะไรก็ไม่รู้

“ผมรู้ว่าฮยองแหนื่อย ผมจะถูหลังให้ฮยองสะอาดๆเลย”

เป็นเด็กที่น่ารักจริงๆถึงจะชอบบ่นว่ารำคาญเค้าก็เถอะ แต่ทำแบบนี้ให้จะให้อภัยละกัน แต่สายตาของอูจินกับซองอูฮยองจะจ้องไม่กระพริบเกินไปมั้ยนะแถมรอยยิ้มนั้นด้วยดูหลอนๆยังไงไม่รู้

“แดเนียลควานลินพอเถอะ เดียวเราดูแลตัวเองได้ ไปแช่น้ำสบายๆเถอะ”

ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ ถึงไล่สองคนนี้ไปซะแต่เหมือนมันจะไม่เป็นผล

“ตรงนี้ยังไม่ได้ทำความสะอาดเลยนะแจฮวาน”

“เอ๊ะ?...อ๊ะ มะไม่เป็นไรแล้ว เดี๋ยวดูแลตัวเองเองไม่เป็นไรแดนกับควานลินไปดูแลตัวเองเถอะ”

มือหนาที่ถือผ้าขนหนูอยู่ก็ลูบมายังบันท้ายจนแจฮวานสะดุ้ง ควานลินใช้มือใหญ่ๆนั้นเค้นคลึงตรงแก้มก้นอย่างขมักเขม้น จนแจฮวานตกใจ

“ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้ควานลิน”

“ที่ไต้หวั่นคนที่อายุน้อยกว่าต้องดูแลคนที่อายุเยอะกว่าถือเป็นการให้เกียรติครับ”

“จริงหรอ”

“จริงครับ”

“งั้นก็โอเค”ร่างบางหันไปคุยกับมักเน่ของวงจนไม่สังเกตเห็นรอยยิ้มแสนน่ากลัวของคนที่เหลือ อ่อนต่อโลกจังนะแจฮวานเนี้ย น่ารังแกชะมัด ความคิดที่ตรงกันของคนทั้งสี่แบบที่ร่างบางไม่มีทางรู้เลย

“ควานลินมันรู้สึกแปลกๆนะฮยองว่า อ๊ะ ควานลินพอเถอะ อ๊ะ....อึก”

ทำไมถึงทำแบบนี้หละ

“ไม่มีอะไรหรอกทำความสะอาดต้องทำให้หมดสิ”

อยู่ๆแดเนียลก็เห็นดีเห็นงามด้วยนี้มันอะไรกัน

“ใช่ครับฮยอง ต้องทำให้หมด”

อยู่ๆอูจินก็พูดเสริม

“อ่า....เอ่อ แต่ว่า มันออกจะแปลกๆนะอูจิน”

ยังไม่ทันที่ร่างบางจะทักทวง ซองอูฮยองก็เค้ามาแทรก

“ใช้มือดีกว่านะควานลิน ผ้าขนหนูมันไม่สะอาดหรอก”

“ซองอูฮยอง ควานลินพอเถอะเดี๋ยวผมทำเองนะๆ”

มือหนาทั้งสี่เริ่มลูบไล้ลงบนผิวเนื้อเนียนนุ่มของร่างบางจนร่างกายเล็กนั้นสะดุ้งตกใจอย่างไม่รู้ตัวเมื่อมือร้อนๆสัมผัสกายของเขา ควานลินตั้งใจใช้มือของตัวเองลูบไล้ไปทั่วสีข้างของร่างบางอย่างช้าๆในมือมีฟองสบู่อยู่ทำให้มันลื่น ขาทั้งสองถูกแยกออกจากกัน ผ้าขนหนูที่ปิดส่วนนั้นไว้เกือบจะตกลงพื้น ถ้าร่างบางไม่รับเอาไว้คงได้โชว์แน่ๆ ใบหน้าน่ารักแดงก่ำ เม้มปากเป็นเส้นตรงพอถูกลูบไล้ไปส่วนต่างๆก็เริ่มคล้อยตาม ทำไมพวกเค้าทำแบบนี้กับผมกันนะ

“ตรงแขนก็ต้องถูนะ ร่างกายแจฮวานเนี้ยเหมือนเด็กเลยนะฮยองว่า น่าอิจฉาจังนุ่มนิ่มไปเป็นที่สุด”

“อึ่ก”

หน้าท้องเล็กถูกเน้นซ้ำๆจากมือของแดเนียล จนแจฮวานเผลอแอนตัวไปด้านหลัง แต่ก็ไปเอนไปโดนแผ่นอกหนาของควานลิน ร่างกายสะท้านเมื่อความเปียกลื่นและร้อนนั้นสัมผัสกัน อยากจะขยับหนีแต่ถูกแขนของควานลินรั้งเอาไว้ไม่ให้ขยับไปไหน

(หมับ)

“พอเถอะควานลินฮยองไม่ไหวแล้ว ปล่อยฮยองไปเถอะ”

ด้านหน้าถูกเคล้นคลึง มือหนาลูบไปที่แผ่นอกบางก่อนที่แดเนียลจะลูบไล้ไปที่หน้าอกบาง เเละใช้มือสะกิดตุ่มไตบนหน้าอกบางนั้น แขนทั้งสองข้างถูกอูจินรั้งเอาไว้ ทั้งแผ่นหลังและหน้าอกถูกปรนเปรออย่างหนัก โดยควานลินและอูจิน

“จะไม่ไหวแล้วนะพอเถอะ”

“หัวนมฮยองรู้สึกไวชะมัด”

“อึก...พอเถอะ ทำแบบนี้ทำไม”

ยิ่งพูดแบบนั้นปลายยอดอกยิ่งถูกดึงเอาไว้ทำไมควานลินถึงทำแบบนี้ นิ้วโป้งของชายด้านหลังจิกลงมาบนยอดดอกทั้งสองด้าน จนเค้าต้องหันหน้าหนีสายตาทุกคน แต่สายตาก็ไปปะทะกับซองอูฮยองที่แสดงถึงความต้องการขนาดนั้นจะทำยังไงดี ถูกรังแกขนาดนี้จะร้องให้ใครช่วยก็ไม่ได้ ซองอูฮยองก็มองอยู่แบบเงียบๆ

“ซองอู.....อึกฮยองช่วยผมด้วย ผมจะไม่ไหวแล้ว”

เสียงหวานแห่บพร่า ดวงตาฉ่ำน้ำอย่างเห็นได้ชัด รู้สึกร้อนไปหมด นี่เค้าเป็นอะไรไป จะไม่ไหวแล้วนะ

“ฮยองตั้งขนาดนี้แล้วจะหนีทำไมกันรู้สึกดีใช่มั๊ยหละ”

“อูจินพอเถอะนะฮยอง ไม่ไหวแล้ว ปล่อยฮยองไปเถอะ”

ใบหน้าแสนน่ารักถูกอูจินยึดเอาไว้  น่ารังแกที่สุดแจฮวานฮยองน่ารังแกที่สุดคิดถูกแล้วที่ไม่กลับบ้าน ร่างบางสัมผัสได้ถึงดวงตาเร้าร้อนที่มองมาทำไมอูจินก็เป็นกับเค้าไปด้วย เราสนิทกันมากไม่ใช่หรอ ดวงตาของอูจินมันช่างแผดเผาจนสะท้านไปทั้งร่างกาย

(พลั่ก)

“อ๊ะ...อึก”

ทำไมถึงต้องมาอยู่ท่านี้หละอยู่ๆก็ถูกผลักนอนราบไปกับขอบอ่าง ร่างกายก็กับมาทรยศร่วมมือกับคนพวกนี้ไปด้วยซะอีก พื้นเย็นเฉียบสัมผัสกับร่างกายเปลือยเปล่า แจฮวานสั่นกลัวอย่างช่วยไม่ได้ ในใจได้แต่ร่ำร้องถามตัวเองว่าทำไมไม่กลับบ้าน ถึงพ่อแม่จะไม่อยู่แต่คงไม่มาถูกทำแบบนี้

ซองอูฮยองยืนขึ้นเต็มความสูงมองร่างบางด้วยสายตาโลมเลีย

“ทำหน้าร่านเกินไปแล้วนะฮยอง”

ทำไมควานลินถึงพูดแบบนี้หละ ควานลินที่แสนน่ารักของเค้าไปไหนกัน มักเน่ของวงลุกขึ้นเต็มความสูง ก่อนที่จะดึงผ้าขนหนูที่รัดเอวไว้ออกก่อนจะเดินเข้ามาร่างบางแสนน่ารักที่เค้าหลงไหล แก่นกายใหญ่โตนั้นตั้งชันชี้หน้าอย่างน่ากลัว ราวกับหาช่องทางที่จะสอดใส่เข้าไป

“แจฮวานฮยองนี้ไวต่อความรู้สึกจัง แค่ถูหัวนมก็เป็นซะขนาดนี้แล้ว”

“อึ่ก....อ๊ะ”

นิ้วเรียวของซองอูแทรกเข้ามาที่ช่องทางปิดสนิท แขนซ้ายถูกแดเนียลจับไว้แขนขวาไม่ต่างกันอูจินก็ไม่ปล่อยให้แจฮวานขยับตัวไปไหนได้ ด้านบนเป็นซองอูที่เปลือยเปล่า แก่นกายตั้งตรงไม่ต่างจากมักเน่ของวงเหมือนกับว่าอดอยากมานาน

“อึก....”

นิ้วเรียวยาวของควานแทรกเข้ามาเพื่อเร่งขยายช่องทางตรงหน้า

“อ๊า......ไม่นะ...พอเถอะ.อึก”

ร่างบางแอ้นโค้งเมื่อถูกเน้นย่ำช่องทางด้านหลัง ควานลินยิ้มหวานราวกับดีใจที่เค้าสามารถมอบความสุขให้ฮยองของเค้าได้ขนาดนี้

“แค่ถูตรงนี้ก็ครางลั่นขนาดนี้แล้วนะเพื่อนรัก ควานลินเร่งมืออีกซิ”

“ร่านไปแล้วนะแจฮวานฮยองไม่เคยรู้เลยว่าแจฮวานร่านขนาดนี้”

เค้าก็ไม่เคยรู้เช่นกันว่าตัวเอง มีอารมณ์กับผู้ชายแบบนี้ ร่างบางยิ่งครางดังขึ้นเมื่อมักเน่ของวงเน้นจุดกระสันภายในซ้ำๆ

“อ๊า....อึก....อือ”

แก่นกายของร่างบางถูกแดเนียลดูดเลียอยู่ด้านล่างยิ่งเพิ่มความกระสันเสียวขึ้นไปอีก มันรู้สึกดีจังน้ำตาไม่รู้ไหลตอนไหนก็ไม่รู้มันมีความสุขที่สุดเลย ทั้งด้านหน้าและด้านหลังถูกทำขนาดนี้จะไม่ไหวแล้ว

“อ๊า....อื๊ออออ”

(พร่วดดด)

แจฮวานปล่อยน้ำรักออกมาในปากแดเนียลมันสุขจนทนไม่ไหว สุขไปหมด แดเนียลดูดกลืนน้ำรักของของร่างบางเหมือนขนมหวาน

“กลืนมันไปได้ยังไง สกปรก”

แต่แดเนียลกับยิ้มหวานอย่างชอบใจ แจฮวานหนะเค้าอยากรังแกที่สุดเลย ก็น่ารักขนาดนี้นิ

“อร่อยมากเลยนะแจฮวาน”

แจฮวานอ่อนเปรี้ยไปทั้งร่างกาย เมื่อปลดปล่อยอก รู้สึกอายเพื่อนสนิทและฮยองรวมถึงน้องๆในวง จนนอนฟุ่บลงกับพื้นเย็นยะเยือก ก่อนถูกควานลินอุ้มลงบ่อน้ำ

“คะ ควานลิน....อย่านะ..”

ควานลินยกแจฮวานั่งลงบนแก่นกายที่ตั้งตรงของตัวเอง แขนทั้งสองข้างถูกยึดไว้ด้านหลัง ไม่มีทางดิ้นรนหนีไปไหนได้ สมาชิกอีก3ตนก็ยืนมองไม่คิดจะช่วย ทั้งยังรูดรั้งแกนกายของตัวเองตอนที่ร่างบางโดนควานลินทำแบบนี้

“ฮื้อ...อ๊ะ...อึก”

ปลายท่อนร้อนของควานลินดุดดันมาที่ช่องทางรักที่ปิดสนิท แต่ไม่ยอมเอาเข้าไปซะที ทำเอาใจแจฮวานปั่นป่วน....จะเอามันเข้าจริงๆหรอ กลัว กลัวไปหมด

(สวบ)

“อึ่ก....เจ็บ...อ๊ะ...”

เสียงกระทบกันดังเหมือนเสียงคลื่นซัดซาดชายฝังน้ำกระเพื่อมไหว แจฮวานร่างกายอ่อนเหลวทั้งเจ็บทั้งมีความรู้สึกแปลกๆปนมา มันคืออะไร ส่วนหัวบานใหญ่ด้านในตัวก็บดขยี้ในช่องทางอย่างไม่ถนอม ร่างบางแอ่นกายจนคนที่เหลือกลืนน้ำลายอย่ากระสันอยาก

(ปัก ปัก)

“อื๊อออออออ.อึ่ก...อ่ะ อัก”

หน้าตาที่แสนน่ารักตอนนี้แดงไปหมด ปากเล็กๆครางหวานออกมาไม่หยุดเมื่อถูกมักเน่ของวงจ้วงแทงจากด้านล่าง ตอนนี้เค้าไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนแต่มีความสุขเหลือเกิน เกิดมา21ปียังไม่เคยมีความสุขเท่าวันนี้  ร่างหนาด้านหลังได้ควบคุมร่างกายเค้าไว้แล้วอย่างหมดสิ้น

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมเราเป็นพี่น้องกันไม่ใช่หรอ

“ซองอึก ...อะอู...ฮยอง...บะ...บอก....ให้....คะ....ควาน....ลินพอสักทีได้มะ...มั๊ย”

ดวงตาสวยเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา มือเล็กๆจับขอบบ่อพยายามดึงตัวออกจากมักเน่ของวง แต่แก่นกายด้านหลังก็กระแทกเข้าออกไม่หยุด

“อย่า....ทำ...บะแบบนี้ฮยองผมใกล้เสร็จแล้ว”

พอพูดแบบนั้นก็ถูกกอดจากด้านหลัง  แก่นกายภายในช่องทางถูกกระหน่ำเข้าออกไม่หยุด ก่อนจะสาดน้ำร้อนเข้ามาในช่องทางจนเอ่อล้น แจฮวานหวีดร้องอย่างสุขสมเมื่อควานลินยิ่งเบียดกลายเข้ามาลึกขึ้น

“อ่า....อึ่ก....กรี๊ด”

ร่างบางถึงจุดหมายปลายทางตามมักเน่ของวงมาติดๆ ควานลินถอดแก่นกายออกจากร่างบางดังบ๊วบ และถูกแทนที่ด้วยแดเนียลต่อทันที

“ฮื๊อ.....อ๊ะ....อึ่ก..อือ”

ขาขวาถูกรั้งขึ้นตั้งฉากกับพื้น ไม่พูดพร่ำทำเพลงแดเนียลก็กระหน่ำจ้วงแทงแก่นกายไม่หยุดอย่างรุนแรงจนแจฮวานแถบจะทนไม่ไหว มือเล็กจับขอบอ่างแน่นมองไปที่ช่องทางของตัวเองที่รัดกลืนกินแกนกายของเพื่อนสนิท ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจเลย ทำไมถึงรู้สึกดีขนาดนี้ แก่นกายขนาดใหญ่ขนาดนั้นมันเข้าไปได้ยังไงกัน”

“อ๊....อ๊ะ....อึ่ก...แดน.....อ่ะ..นะเนียล...อึก”

“รูแสนสวยนี้เป็นของพวกเราแล้วนะ อย่าไปส่ายให้ใครเค้าอีกหละ คนอื่นในวงด้วย”

ทำไม....เพื่อนสนิทเค้าถึงพูดแบบนี้หละทำไมนี่มันไม่ใช่แดเนียลที่เค้าเคยรู้จักเลย

“อ๊า....อึ่ก”

แดเนียลกระหน่ำแทงรุนแรงมากขึ้นเมื่อพูดจบร่างกายเค้าจะรับไม่ไหวแล้วนะ เสียงครางหวานลั่นไปทั่วห้องอาบน้ำนี้โดยไม่เกรงกลัวใครจะมาได้ยินก็ที่นี้มีแต่พวกเค้านิ

(สวบ สวบ สวบ)

“อ๊ะ....อึ่ก...อือ...”

เสียงเฉอะแฉะของน้ำรักที่มักเน่ในวงทิ้งไว้ดังออกมาพร้อมกับแกนกายที่กระหน่ำเข้าออกของเพื่อนสนิทของตัวเอง น้ำรักสีขาวขุ่นที่ถูกทิ้งไว้ด้านในก็ไหลซึมออกมาจากช่องทางทุกครั้งที่โดนแกนกายกระหน่ำกระเเทกกระทัน จนปนกับน้ำในอ่าง

ขณะที่เพื่อนสนิทตัวเองกับมีความสุขกับการกระทำตรงหน้า ซองอูฮยองและอูจินก็ตั้งใจมอง และชักแกนกายของตัวเองไปด้วย รอยยิ้มที่ทั้งสองมองเค้ามันช่างน่ากลัว

“แจฮวานแดนจะเสร็จแล้วนะ อึ่ก....อ้า....อือ”

(สวบ)

“อร๊างงงงง....อ๊ะ...อึ่ก”

แรงกระแทกครั้งสุดท้ายพร้อมกับน้ำรักสีขาวขุนทะลักเข้ามาอีกครั้ง แจฮวานหวีดร้องสุดเสียงก่อนจะปลดปล่อยตามเพื่อนสนิทออกมาเช่นกัน ด้วยตาร่างบางฉ่ำเยิ้มเต็มไปด้วยไฟราคะ น้ำลายยืดไหลเมื่อความต้องการของเค้ายังไม่หมด

“ฮื่อ..อึ่ก..”

“เป็นไงบ้างแจฮวานติดใจใช่มั้ยหละ”

ซองอูฮยองถามขึ้นขณะที่เสือกแกนกายเข้ามาในตัวร่างบาง ร่างกายเล็กถูกจับหงายกับพื้นใกล้ๆบ่อ ซองอูกระแทกเบาๆเน้นจุดพิเศษภายใน จนแจฮวานเอ่ยออกมาไม่เป็นคำ ทั้งใจจดใจจ่อกับการกระแทกเข้าออกของร่างสูงราวกับเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเอง

“อ๊ะ...อา”

“เอาเบาๆหรือแรงๆดีหละแจฮวานของฮยอง อ้ารัดขนาดนี้เริ่มติดใจแล้วใช่มั้ย”

ฟังอะไรไม่รู้เรื่องอีกแล้วเค้าได้พยักหน้ารับส่งๆรอการกระแทกเข้าออกของคนด้านบน ซองอูยิ้มร้ายก่อนกระแทกเข้าออกแรงๆ

“ฮึ่ก....ฮ๊างงงง....อ้า...อึก”

“แจฮวานของฮยองตอบหน่อยสิ ของใครดีที่สุด”

(สวบบบบบ)

แรงกระแทกรุนแรงมากขึ้นเมื่อถามคำถามนั้นเสร็จ แจฮวานกอดร่างด้านบนแน่นพร้อมแลกจูบกับซองอูอย่าเร่าร้อน ขยับร่างกายตามติดแกนกายของร่างสูงอย่างร่านราคะ

“อ๊ะ....อ๊ะ...อ๊า”

“แรงอีกมั้ยแจฮวานบอกฮยองสิ”

ยิ่งซองอูถามยิ่งกระแทกแรงอีกเป็นเท่าตัว  จนร่างกายเล็กๆบิดเร้า ร้อนลุ่มไปทั่วตัว

“อึกๆๆๆๆๆ....อ้า”

“แรงอีกเนอะ”

(กึก)

“อื้มมม....มะ....ไม่”

ร่างกายตามแรงกระแทกทุกครั้งที่ถูกถอดออกน้ำตาไหลรินเพียงเพราะห่างจากเเกนกายด้านบน ไม่จริงน่า ทำไมทำไมถึงเป็นแบบนี้

“ชอบหรือเปล่าตอบสิแจฮวานไม่พูดแบบนี้ ฮยองหยุดมั้ย”

“ชอบอึ่ก ชอบที่สุดเลยฮยอง เอาเข้ามาอย่าเอาออกนะ อึก อา...อ้า.....อึก”

(สวบ สวบ)

“จัดให้”

เอวคอดถูกจับแน่น ก่อนจะถูกกระแทกเข้ามาอย่ารุนแรง แจฮวานหวีดร้องออกมาอย่างสุขสม ยิ้มหวานให้ซองอูฮยองที่กระหน่ำแทงเข้าออกอยู่ด้านบน

“ฮยอง....อึ่ก....เอาอีก....เอาแรงๆอีก อยากได้อยากได้....อึ่ก”

ไม่ไหวแล้วมีความสุขมากเกินไปแล้ว ร่างบางบิดเร้าอย่างกับคนร่าน ยิ่งเห็นแบบนั้นซองอูยิ่งสวนกระแทกหนักขึ้นไปมากขึ้นจนช่องทางบีบรัดจนแน่น

“น่ารักจริงๆแจฮวาน”

ยอดดอกถูกดูด พร้อมรับแรงกระแทกจากด้านล่าง แจฮวานเริ่มคล้อยตามเซ็กส์ที่รุนแรง

“อือออออ...อึก....แตกเข้ามาเลยครับ เอาเข้ามาเลย”

“สุดยอดแจฮวานนี่สุดยอดที่สุด”

ซองอูสวนเข้าไปเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะปล่อยน้ำรักเข้าไปด้านในช่องทางรัก แก่นกายใหญ่กระตุกถี่ขณะสาดรดน้ำรักเข้าไปในช่องทางที่หน้าหลงใหล แจฮวานกอดซองอูแน่นและปลดปล่อยออกมาเช่นกัน

(พั่บ พั่บ)

“อึ่ก...ม๊วฟ อื่ออ”

“ดูดใหญ่เลยติดใจมันแล้วสินะแจฮวานฮยอง”

อูจินกระดกสะโพกเข้าหาคนที่นั่งทับอยู่ด้านบนติดๆ ปากเล็กๆดูดเลียแก่นกายของทั่งสามคนอย่างไม่รังเกียจ ใบหน้าน่ารักเต็มไปด้วยน้ำรักสีขาวขุ่น ลิ้นเล็กตวัดเลียอย่าสนุกสนาน

(สวบ)

“อ่า....”

อูจินกระแทกแกนกายเข้าไปในช่องทางที่เปิดอ้าอยู่ก่อน  จนต้องใช้มือแหวกก้นเพื่อให้ตัวเองเข้าไปลึกกว่าคนอื่น

“อูจิน อ้า....ดี...อึ่ก”

“ยังคับอยู่เลยนะฮยอง”

ร่างบางไม่รับรู้อะไรอีก ความสุขตอนนี้มันมีความสุขสุดๆจนไม่อยากทำอย่างอื่นอีกแล้ว

อูจินกระแทกกระทันอย่างรุนแรงเพราะเค้าทนมานานจนร่างบางครางไม่เป็นภาษา ถึงกับตาฉ่ำเยิ้มจากความสุขที่ได้รับ อูจินแรงดีอยู่แล้วใครๆก็รู้

“อู...จะ...อึก...จิน...ฮะ..ยอง...เจ็บ..หลัง..อึ่ก”

เมื่อได้ยินแบบนั้นร่างหนาจึงอุ้มร่างบางขึ้นมาโดยจับขาทั้งสองข้างกลางอากาศ แจฮวานผวากอดคอเพราะกลัวจะตก เห็นแบบนั้นร่างหนายิ่งกระแทกเข้าออกช่องทางรักอย่างรุนแรงมากขึ้น

“อ๊ะอ๊ะ...อึก....อือ....จะ...ปะ...ไปแล้ว”

“ผมก็เหมือนกัน”

“อึ่กอือ....อึก”

ปากเล็กถูกประกบจากอูจิน ดวงตาแสนสวยพร่าเลือน รับสัมผัสจากจากชายหนุ่มทั้งสี่ อย่างไม่อาจต้านทาน

ความลุ่มหลงมั่วเมาไม่จบสิ้น เมื่ออูจินปลดปล่อยคนอื่นก็เข้ามาแทนที่ไม่รู้จบ เสียงครางก้องไปทั่วชั้น10แบบไม่หยุด จนไม่รู้จุดสิ้นสุดของกิจกรรมวันหยุดครั้งนี้

.............................................ฉลอง5000คนอ่าน.............................................