Adulterer{wingking}
{175&174}
คุณเคยทำบาปมั้ย ผมว่าทุกคนเคยทำบาปนะ ผมเป็น1ในนั้น แต่บาปผมอาจจะหนักไปหน่อย
แต่เป็นบาปที่ทำให้ผมมีความสุข และสะใจเป็นที่สุด
“แจฮวานฮยอง ขยับเร็วกว่านี้อีกสิ เดี๋ยวแดเนียลฮยองกลับมานะ”
“จีฮุนอ่ะ อือเมื่อไหร่อุก....อ้าจะเสร็จสักที
ดะเดี่ยวแดเนียลจะจับได้นะ อือ....”
แจฮวานฮยองอ่ะเป็นแฟนของฮยองของผม
แต่ผมกับได้ครอบครองแฮวานฮยองเหมือนกันเพราะอะไรนะหรอ ก็แจฮวานฮยองอ่ะรักผม
ชอบผมแต่ก็ไม่เลิกกับแดเนียลฮยองไง
ความสัมพันธ์ของเรามันเริ่มขึ้นเมื่อปีที่แล้วในวันที่แดเนียลฮยอง
ไปทำงานต่างประเทศ
.
.
.
.
1ปีที่แล้ว
“แดน ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะอยู่ที่นู่น
ต้องกินข้าวให้ครบไม่ใช่กินแต่ขนมเยลลี่นะ....”
ผมยืนมองแฟนพี่ชายยืนส่งที่พี่ชายของผมที่สนามบินด้วยใจอันเจ็บปวด
ผมหนะรักแจฮวานฮยองก่อนพี่ชายของผมซ่ะอีก แจฮวานฮยองหนะเป็นครูสอนเปียโนของผม
แต่แดเนียลฮยองแย่งไป ผมจะเอาของของผมคืนไม่ว่ายังไงก็ตาม
“จีฮุนอยากกินอะไรมั้ย เดี๋ยวฮยองทำให้”
หลังจากกับมาจากสนามบินแจฮวานฮยองก็เดินตามผมเข้ามาในบ้าน ก็แจฮวานฮยองหนะอยู่ที่นี้กับผมและแดเนียลฮยอง
“ผมอยากกินไก่ทอด”
“ไก่ทอดก็ไก่ทอด กินไก่ทุกวันเลยนะเรา”
แจฮวานฮยองแสนดีเสมอเลย ถึงจะดุแต่ไม่เคยไม่ทำให้สักครั้ง จะไม่รักได้ยัง
“งั้นรอสักพักนะ ฮยองจะโทรสั่งให้ ไปนั่งรอในห้องนั่งเล่นไป”
ผมยิ้มอย่างใสซื่อเหมือนทุกครั้งที่ฮยองคุยกับผม
แต่วันนี้มันจะเปลี่ยนไป แดเนียลฮยองไปดูงานเป็นเดือนผมจะทำให้แจฮวานฮยองเป็นทาสกาม
ทาสรักของผมจนไม่อยากให้แดเนียลฮยองแตะต้องเลย จะทำให้ติดใจไปไหนไม่ได้เลยค่อยดู
ครืดดดดดดดด
“จีฮุน ไก่มาส่งแล้ว จะทานในห้องนั่งเล่น หรือ ในห้องครัวครับ”
“ห้องนั่งเล่นดีกว่าครับ ผมเล่นเกมส์ค้างไว้”
“โอเค
รอแป๊บนึ่งนะ”
น่ารักไปหมด
นิสัยก็น่ารักท่าทางก็น่ารักใส่ใจไปทุกเรื่องเก่งไปทุกด้าน
พี่ชายของผมหนะเห็นแก่ตัวที่แย่งแจฮวานฮยองของผมไปเป็นของตัวเอง
“ฮยองไม่กินหรอครับ”
“เดี๋ยวกินนะ
ฮยองขอเก็บของในครัวก่อน”
“ให้ผมช่วยมั้ยจะได้มากินด้วยกัน”
“จะดีหรอ
จีฮุนจะไม่หิวหรอ”
“ผมไม่ได้หิวขนาดนั้น
ช่วยกันเก็บจะได้เสร็จเร็วๆ”
ผมเดินเข้าไปช่วยแจฮวานฮยองเก็บข้าวของในครัว
ก่อนกลับมาบ้านเราสองคนไปซื้อของเข้าบ้านรายสัปดาห์กันเลยต้องมานั่งเก็บแบบนี้
แต่ผมหนะโครตชอบเลยที่ได้เดินคู่กับร่างบาง มันเหมือนคู่รัก ผมชอบ
“แจฮวานฮยองไอนี้ผมดื่มได้เล้วใช่มั๊ย”
“อ่าได้ซิ
จีฮุนอายุเกินแล้ว เอาไปซิ เอาไปกินกับไก่ก็อร่อยดีนะ”
“งั้นผมเอาเข้าไปก่อนนะครับ
ฮยองล้างมือเสร็จก็ตามมาหละ”
“จร้าๆ”
แจฮวานฮยองหนะไม่เคยลืมอะไรเกี่ยวกับผมเลย
น่ารักที่สุดน่ารักมากๆ
“กินสิไม่ต้องรอ
ฮยองก็ได้”
“ฮยองมาแล้วก็ต้องกินพร้อมกัน”
“เรานี้น่ารักมากจริงจีฮุนๆ”
เพราะคำนี้ใช่มั้ย
ฮยองถึงคบกับแดเนียลฮยอง
ก็ผมมันน่ารักสู้แดเนียลฮยองที่หน้าตาดูเป็นผู้ชายแมนๆไม่ได้หนะหรอ
“ผมหล่อ”
“จีฮุนน่ารักมากกว่านะ
ฮยองว่า น่ารักกว่าฮยองอีก”
“ผมไม่เถียงฮยองแล้ว”
เราสองคนนั่งกินอาหารมื้อเย็นกันไปเงียบๆ
เบียร์นี่เข้ากับไก่มากอย่างที่แจฮวานฮยองบอก แต่ดูเหมือนแจฮวานฮยองจะดื่มมากไปนะ
“ฮยองครับ
แจฮวานฮยอง”
“อื้อ....”
เสียงครางรับออกมาจากริมฝีปากบางมันช่างหน้ากัดกิน
จะกินตอนนี้เลยดีมั้ยนะ แต่อยากให้ฮยองรู้สึกตัวมากกว่านี้นะ
(อึ่ก)
ผมต้องกลืนน้ำลายก็แจฮวานฮยองหนะ
อยู่ก็พลิกตัวชายเสื้อเลยเลื่อนขึ้นมาถึงหน้าท้อง มันช่างยั่วยวน ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ
“ฮยอง
ลุกเถอะไปนอนข้างบน”
ผมพยายามอดกลั้นไว้ให้มากที่สุดอย่างน้อยก็ขอให้แจฮวานฮยองมีสติมากกว่านี้
“จีฮุน ฮยองลุกไม่ไหว
ขอนอนตรงนี้ได้มั้ย”
ผมยืนมองร่างบางออดอ้อน
ทำไมถึงมาอ้อนผมกัน ปกติแดเนียลฮยองอยู่ไม่เคยทำแบบนี้นะ
“จีฮุน
ฮยองรู้นะว่านายคิดยังไงกับฮยอง”
เมื่อแจฮวานฮยองพูดแบบนั้นร่างกายของผมมันร้อนลุ่มขึ้นมา
ฮยองรู้อยู่แล้วงั้นหรอ รู้ได้ยังงไง ผมทำตัวปกติที่สุดแล้วนะ
“รู้ละกันแค่สายตาที่นายมองฮยองก็รู้แล้ว
ก็มีแต่แดนนั้นแหละที่ไม่รู้ จีฮุนมาช่วยดึงฮยองขึ้นนั่งหน่อยสิ เวียนหัว”
ร่างผมมันเบาตั้งแต่แต่รู้ว่าแจฮวานฮยองรู้มาตลอดเลยหรอ
แต่ก็เข้าไปช่วยให้ฮยองลุกขึ้นนั่ง ผมอยากรู้ว่าฮยองจะทำยังไง
“จ้องอะไร
อยากทำอะไรมองแบบนี้เนี้ย”
“ฮยองน่าจะรู้อยู่แล้วนิครับ”
ถามแบบนี้ก็ต้องรู้อยู่แล้วสิ
ทำไมชอบแกล้งทำเป็นไม่รู้
“แต่ถ้าแดนรู้
จะทำไงดี”
ร่างบางยกนิ้วขึ้นมาแตะที่ริมฝีปากแบบคนใช่ความคิด หน้าขาวๆแก้มอวบๆแดงก่ำจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่มันช่างมีเสน่ห์ดึงดูดเหลือเกิน
“งั้นมันจะเป็นความลับดีมั๊ย”
ผมกลืนน้ำลายเบาๆด้วยความอยากตอนที่แจฮวานฮยองก้มลงมาหาคอเสื้อที่กว้างอยู่อยู่แล้วมัน
ห้อยลงมาจนเห็นเม็ดทับทิมทั้งสองข้าง มันช่างดึงดูดเกินไปจนผมจะทนไม่ได้อยู่แล้ว
“ว้า.....นั่งนิ่งแบบนี้คงไม่อยากทำสินะ
งั้น...”
“ไม่ใช่นะครับ”
“อ้างั้นอยากสินะ
จีฮุนนี่ ตัดสินใจเก่งจัง”
รอยยิ้มหวานปรากฏบนหน้าพร้อมกับแนบแก้มลงบนฝามือของร่างหนา
ประสานสายตาเข้ากับดวงตาตรงหน้า
“อึ่ก....แจฮวานฮยอง
ผมไม่ได้ฝันใช่มั้ย”
“คิดว่าใช่มั้ยหละ”
“ไม่ครับ
ผมหนะรักแจฮวานฮยองที่สุดเลยครับ”
“ถอดกางเกงออกสิฮยองจะช่วย”
ร่างหนาถอดกางเกงด้วยความรวดเร็ว
เค้ากลัวว่ามันจะเป็นความฝัน มีความสุขที่สุดเลย
เสียงสั่นเคลือของชายหนุ่มดังขึ้นภายในห้องนั่งเล่นกว้าง
ริมฝีปากบางครอบครองแท่งเนื้อร้อนของเด็กชายอายุ19
แต่แท่งเนื้อตรงหน้าขนาดไม่เล็กตาม มันใหญ่จะเท่าของแดนเลยนะ ไม่เสียแรงที่ทนมอง
ทนดูแลมาตั้งนาน เค้าหนะรักจีฮุนมากกว่าแดเนียลซ่ะอีก
อะไรที่มันน่ารักต้องเป็นของเค้าทั้งหมดร่วมถึงจีฮุนด้วย
ท่อนเนื้อผลุบเข้าออกโพรงปากของร่างบางอย่างรุนแรง
แรงดูดที่หัวอย่างตะกละตะกลามทำให้ให้ร่างหนาสานเสียว
ทิ้งแรงกระแทกกระทันเข้าไปเหมือนตายอดตายอยาก
ดวงตาหวานเชื่อมคอยจ้องมองยังใบหน้าของเด็กหนุ่มตลอดเวลา
“อื้ม
แจฮวานอึก....ฮยอง”
ยิ่งจีฮุนเสียวเท่าไหร่แจฮวานยิ่งเพิ่มแรงดูด
ความชำนาญของร่างบางทำให้ร่างหนาเกือบจะปลดปล่อย แจฮวานล้วงนิ้วเข้าไปในกางเกงผ้าเนื้อบางของตัวเองก่อนจะสอดนิ้วของตัวเองไปที่ช่องทางที่หุบแน่น
จีฮุนมองตามและเลียริมฝีปาก
ยั่วเกินไปแล้ว
“ฮยองผมจะเสร็จแล้ว
พอก่อน”
ยิ่งแจฮวานได้ยินแบบนั้นยิ่งเร่งดูดดึงแท่งเนื้อในปากเร็วขึ้นไปอีก
“อึกเสร็จ
แล้ว ฮยองกลืนเข้าไปทำไม”
“อืม...อร่อยดีนะ
ไม่เห็นต้องทิ้ง”
ร่างหนาได้ยินดังนั่นร่างกายยิ่งร้อนลุ่ม
ร่างบางถอดเสื้อผ้าออกเผยให้เห็นหน้าอกขาวและร่างกายที่ขาวเนียนไปซะทุกส่วน
แจฮวานฮยองยั่วเกินไปแล้ว
เค้าผลักร่างบางลงบนโซฟาหนา จับแหกขาดูช่องทางรักที่อ้าออกจากการขยายของตัวร่างบางเอง
มันช่างสวยงามสีแดงสดภายในนั้นช่างหน้าลุ่มหลงดึงดูด
“อ่ะ
อ้า.....จีฮุน....เก่งจัง....อ่ะ”
จีฮุนก้มลงเลียวนรอบช่องทางจนมาถึงแท่งเนื้อขนาดพอดีมือข้างหน้า
ตาหวานเยิ้มจับทุกการกระทำของร่างหน้า เก่งจังเลยไม่เสียแรงที่ทนรอ
“อ่ะ....อ่าใส่เข้ามาเถอะจีฮุน....
ฮยองจะไม่ไหวแล้ว”
จีฮุนทำตามอย่างว่าง่ายก็เค้าหนะปรารถนาในตัวร่างบางมานานแล้วนิ ร่างหนาจับขาของร่างบางถ่างออกมากขึ้นโดยมือที่มีนิ้วมือที่สวยงามจับแท่งเนื้อของร่างหนาจอที่ช่องทางรัก
แค่สัมผัสได้จากส่วนปลายที่เปียกเยิ้มก็รู้ว่าถ้ามันเข้ามาในตัวต้องพิเศษสุดๆแน่ๆ
(พรึ่ด)
“อ๊ะ....อ้า....แน่นจัง....มันใหญ่จังจีฮุน”
“ร้อนดีจัง.....แน่นสุดๆเลยฮยอง”
เชื่อมต่อกันแล้ว.....ผมได้เป็นสามีของฮยองแล้ว
ภายในใจจีฮุนมันสุขสมยิ่งกว่าสิ่งที่ทำอยู่ซะอีก
ร่างหนาโถมร่างกายเข้าออกอย่างรุนแรงจนร่างกายของร่างบางโยกไหวรุนแรงอย่างสุขสม
จีฮุนจับขาทั้งสองของแจฮวานยกขึ้นพาดบ่า แรงเยอะจนทำให้สปริงโซฟาดังลั่นเอี๊ยดอาด
“จีฮุน....อ้า.....ลึกอีก.....อ้า....จีฮุน”
“ของผมดีกว่าแดเนียลฮยองใช่มั๊ย”
“อ่ะ....อ้า....ดี....ที่...อ่ะ....เลย....ดี....มาอ่ะ
มากกก....อ่ะ...อึ่ก”
“ฮยองเป็นของผมแล้ว
อ้า.....”
แรงกระแทกกระทั้นเพิ่มขึ้น
ร่างของคนทั้งเกร็งแน่นกำลังไปสู่สวรรค์
“จีฮุนอ่ะ.....อ้า....เสร็จแล้ว”
“อ้า.....ผมด้วย”
ร่างบางฉีดน้ำรักกระเด็ดไปทั่วอย่างห้ามไม่ได้ ร่างสูงฉีดน้ำรักเข้าสู่ช่องทางที่แสนอบอุ่นข้างในมันช่างบีบรัดเหลือเกิน
“ฮยองเป็นของผมแล้วนะ”
“อ้า.....ฮยองเป็นของนาย”
.
.
.
“เร็วอีกจีฮุนแดนอ่ะ.....กำลังจะมาถึงแล้ว”
“ครับๆ อ่ะ”
การเริ่มต้นของบาปของผมก็เป็นแบบนี้แหละผมไม่มีทางปล่อย
แจฮวานฮยองไปแน่นนอน มันต่างจากผมคิดไว้แค่นิดหน่อยตรงที่ผมกับแจฮวานฮยองเป็นทาสกามของกันและกัน
..................................................THE END........................................................
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น