Twins….
Kim
JaeHwan&Park JiHoon+Park WooJin
[174&175&174]
ผมหนะออกมาอยู่ข้างนอกตั้งแต่ม.ปลาย จะกลับบ้านตอนวันหยุดเท่านั้น
เพราะอะไรหนะหรอก็แม่ของผมแต่งงานใหม่ ผมไม่ซีเรียสอะไรหรอกนะครับ
แต่พ่อใหม่ของผมมีลูกติด2คนเป็นฝาแฝด
พวกเค้าเข้ามาอยู่ในบ้านพร้อมกับพ่อของเค้า น้องๆน่ารักครับแต่น้องๆชอบมองผมด้วยสายตาแปลกๆ
มันทำให้ผมอึดอัด ผมเลยย้ายออกมาอยู่หอคนเดียว
แต่วันนี้แม่กับพ่อเลี้ยงของผมจะไม่อยู่บ้าน
เค้าจึงสั่งให้ผมกับมาอยู่บ้านเป็นเพื่อนน้องๆทั้งสอง
เฮ้อ
ไม่อยากเข้าไปเลย สถานที่เดิมๆแต่ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม แต่คงไม่เป็นอะไรหรอก น้องๆน่ารักจะตายผมได้แต่สะกดจิตตัวเอง
(กริ๊ง)
กดออดบ้านตัวเองเนี้ยนะ
มิติใหม่ของชีวิตเลย
“ใครมาหนะจีฮุน”
น่าจะเป็นเสียงของพัคอูจินแฝดคนพี่สินะ
ส่วนอีกคนหนึ่งพัคจีฮุนแฝดคนน้อง จำได้หมดแหละว่าน้องชายคนใหม่ชื่ออะไร แต่สายตาที่มองมาตอนวันแรกที่เจอกัน
มันทำให้เค้ากลัวอย่างน่าประหลาด สายตาแบบนั้นมันเป็นสายตาของนักล่า
“แจฮวานฮยองมา
อูจิน ออกมาดูสิ”
“จริงหรอจีฮุน”
ทำไมต้องดีใจขนาดนั้น
แค่เค้ากลับบ้านเองนะ ไม่เห็นจะแปลก ทำไมเค้าถึงกลัวเด็กสองคนนี้
พัคจีฮุนและพัคอูจินรีบมาเปิดประตูด้วยความรวดเร็วเหมือนกลัวเค้าจะหนีไปงั้นแหละ
“แจฮวานฮยองพวกเราคิดถึงฮยองมากๆเลย”
แฝดคนน้องพูดขึ้น
“แจฮวานฮยองทำไมไม่ค่อยกลับบ้าน”
แฝดคนพี่พูดต่อ
“ฮยองเรียนหนะ
ป่ะเข้าบ้านจีฮุนอูจิน”
ผมรีบเดินนำเข้าบ้านทั้งๆที่ใจไม่อยากกลับมาเลย
ยิ่งเป็นวันที่พ่อเลี้ยงเละแม่ของผมไม่อยู่แบบนี้ ที่หลอกตัวเองมาตลอดทางคงช่วยไม่ได้ซินะ
“แล้วแจฮวานฮยองจะมาอยู่กี่วัน
อยู่จนพ่อกับแม่กลับมาเลยหรือเปล่า”
จีฮุนทำไมถามแปลกๆทำเหมือนพ่อเลี้ยงกับแม่ของเค้าไม่ได้บอกเอาไว้
“อื้ม”
“จะไม่หนีกับก่อนใช่มั้ย”
ทำไมต้องหนีหละเด็กสองคนนี้จะทำอะไร
“ไม่หรอกแล้วกินข้าวกันหรือยัง”
“กินแล้วครับ แล้วแจฮวานฮยองกินหรือยังครับ”
“ฮยองก็กินมาแล้วเหมือนกัน”
ที่ถามเด็กสองคนนี้เพราะกลัวทำอาหารไม่เป็นหรอกนะ
นี่มันสองทุ่มกว่าแล้ว เป็นห่วงเหมือนกันถึงจะกลัวๆอยู่ก็เถอะ
“งั้นหรอครับ”
“ใช่
ในเมื่อสองคนกินข้าวหมดแล้วฮยองขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวดึกไปมากกว่านี้
เราสองคนด้วยรีบไปอาบน้ำ”
“ครับผม
เดี่ยวผมกับอูจินก็จะขึ้นห้องแล้วเหมือนกัน”
อย่างน้อยหนีเข้าห้องตัวเองก็ยังดีแค่อยู่ในห้องจนถึงเช้าคงพอ
แฝดสองคนนี้น่ากลัวจนเค้าไม่อยากเข้าใกล้จริงๆ
ห้องของผมยังเหมือนเดิมซินะ คงไม่มีใครมายุ่งหรอกนะ ผมหยิบอุปกรณ์อาบน้ำและสำรวจห้องตัวเองมันยังเหมือนเดิมเหมือนไม่มีใครเข้ามายุ่ง อย่างน้อยที่ของผมก็ยังเป็นที่ของผม
การอาบน้ำเป็นไปแบบเรียบง่าย ผมหลับตาแช่น้ำอุ่นอยู่ๆก็รู้สึกเหมือนใครจ้องมอง
แต่ผมล็อคประตูห้องน้ำกับประตูห้องแล้วนิ
“แจฮวานฮยองพวกผมขออาบน้ำด้วยซิ”
ผมลืมตาโพร่งตกใจที่แฝดเข้ามาในห้องผมได้ทำไม
ทำท่าแบบนั้น
“เข้ามาในห้องฮยองได้ยังไง
ฮยองล็อคประตูแล้วนะ”
“ฮยองไม่ค่อยกับบ้านจนไม่รู้หรือไงว่าห้องฮยองถูกปั้มกุญแจสำรองไว้”
ร่างกายสั่นกลัวอย่างควบคุมไม่ได้ สายตาแบบนี้มันเหมือนตอนเจอกันไม่มีผิด
“แล้วเข้ามาทำไม
พวกนายโตแล้วนะ ไปอาบน้ำกันเองเถอะ”
“พวกผมบอกฮยองแล้วว่าจะอาบน้ำด้วย
ฮยองไม่เข้าใจหรือไง!!!!”
อูจินตะคอกร่างบางจนร่างกายสั่นกลัว
ไม่น่ากลับมาเลย ไม่หน้าเป็นห่วงเลย
“หรือต้องให้เพื่อนฮยองที่ชื่อแดเนียลอาบให้ถึงจะยอม”
“จีฮุนรู้ได้ยังไงแดเนียลเป็นเพื่อนฮยองเราไม่เคยทำแบบนั้น”
ผมกลัวไปหมดแฝดสองคนนี้รู้เรื่องของผมได้ยังไงหรือว่า.....
“ผมตามฮยองทุกเย็น ที่ฮยองไม่ยอมกลับบ้าน ไปอยู่หอ
เพราะผู้ชายคนนั้นใช่มั้ยฮยองไปหามันทุกวัน ฮยองรักมันใช่มั้ยห้ะ!!!”
ผมส่ายหน้าด้วยความกลัว
แดเนียลเป็นเพื่อนผมเป็นเพื่อนผมจริงๆ
อูจินทำไมคิดแบบนั้นเราเป็นครอบครัวเดียวกันไม่ใช่หรอ
“เปล่าแดเนียลเป็นเพื่อนฮยองจริงๆโอ๊ย”
“อย่ามาโกหกน่าฮยอง
พวกผมไม่ได้โง่”
เส้นผมถูกจิกทึ่งกระชากออกจากอ่างอาบน้ำ
ร่างบางไม่สามารถสู้แรงของน้องชายตัวเองได้ ผมทำอะไรผิดทำไม ทำไมต้องทำแบบนี้กับผม
“ฮยองเจ็บปล่อยฮยองเถอะนะ
อ่ะ!”
“ฮยองยังเจ็บไม่เท่าที่ฮยองเมินพวกผมไม่รักพวกผม
ไม่มาหาพวกผมเลย แค่นี้ไม่เจ็บหรอกมานี่”
จีฮุนลากร่างกายของผมเหมือนตัวผมไร้น้ำหนักมาที่โซนอาบน้ำ
ฝักบัวอยู่ข้างหน้าอูจินเปิดรออยู่ น่ากลัว กลัวจัง ทำไมผมถึงกับมากันนะนี่มันนรก
“จะทำอะไรจีฮุนอูจิน
ปล่อย ฮยองเจ็บ”
“ฮยองจะกลัวอะไรแค่เอาช้างน้อยของพวกผมเข้าไปเอง
ฮยองจะได้เป็นของพวกผม แต่ตอนนี้ต้องล้างก่อนล้างตัวฮยองที่ผู้ชายคนอื่นมันมาแตะต้อง”
ไม่นี่มันอะไร
พวกเค้าคิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง ผมเป็นพี่ชายพวกเค้านะ จีฮุนยกมุมปากขึ้นมันเป็นรอยยิ้มที่หน้ากลัวที่สุดที่ผมเคยเห็น
มันน่ากลัวเหมือนปีศาจร้ายพ่อเลี้ยงกับแม่ของผมรู้มั้ยว่าพวกเค้าเป็นแบบนี้
“หยุดเลยนะพวกเราเป็นพี่น้องกันนะ”
“พวกผมไม่เคยเห็นฮยองเป็นฮยองเลยสักครั้ง
ฮยองหนะเป็นสมบัติของพวกผม”
ไม่จริงเด็กสองคนนี้เป็นอะไรไปทำไมคิดแบบนี้ได้
“อึ่ก”
เหมือนไฟฟ้าแล่นผ่านไขสันหลัง
เมื่อได้ยินคำตอบพร้อมกับปลายเล็บที่จิกลงมาตรงส่วนหัวของแกนกาย
“ฮยองควรจะอยู่เฉยๆนะ
พวกผมไม่อยากให้ฮยองเจ็บ”
ทั้งสีหน้าและแววตาของทั้งสองคน
มันทำให้รู้ว่าพวกเค้าไม่ได้พูดเล่นแน่ๆ
“ล้างสะอาดหรือยัง”
“สะอาดแล้ว”
“พาไปที่เตียงดีกว่า”
พวกเค้าคุยอะไรกัน
ทำไมทำเหมือนตัวผมเป็นสัตว์
“อึ่ก!”
ลมหายใจอูจินเป่าลดต้นคอพร้อมจมูกโด่งของอูจินซุกไซลงบนซอกคอ
อยากจะหนี แต่ขนาดขยับยังขยับไม่ได้เลย จะทำยังไงดี ทำไง
“จีฮุน อึก!”
ช่วยห้ามอูจินเถอะร่างเล็กยึดต้นแขนกำยำของน้องชายอีกคน
ช่วยเมตตาฮยองด้วยเถอะ
“ฮยองสนใจจีฮุนมากว่าผมงั้นหรอ”
“เอ๊ะ.....ไม่”
(เพี๊ยะ!!!!)
อูจินฟาดมือลงบนแก้มก้นทั้งสองของร่างบาง
“ฮยองเจ็บอูจินพอเถอะนะ”
ทำไมถึงทำแบบนี้
ผมไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้กันนะ
“ฮยองสนใจจีฮุนมากกว่าผม”
“ขะ ขอโทษ”
(เพี๊ยะ!!!)
“อ๊า...!!!”
ยังไม่ทันหายเจ็บ
จีฮุนก็ฟาดก้อนเนื้อทั้งสองของร่างบางอีกครั้ง
“จีฮุนทำ ทำไม”
“ก้นฮยองมันเด้งสู้มือดี
ผมอยากทำบ้าง”
นรกอะไรส่งเด็กพวกนี้มาเกิดกัน
“ฮยองน่าจะชอบให้พวกผมลงโทษนะ
ครางรับแบบนี้”
“ไม่นะ ไม่! อื้อออออ”
ริมฝีปากหนาประกบจูบลงมาบนปากของผม
ด้วยความดุดันจนตาพร่ามัวทั้งเจ็บใจและเจ็บไปทั่วร่างกาย ร่างกายไร้เรี่ยวแรงถูกยกขึ้นตักอูจินด้วยท่าหันหลัง
จีฮุนรีบมาประกบด้านหน้า นิ้วยาวเริ่มสอดแรกเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังของร่างบาง
“อึ่ก เจ็บ
ฮือ”
“แจฮวานฮยองไม่ร้องสิ
เรากำจะสนุกกันนะ จีฮุนกำลังช่วยให้ฮยองรับของพวกผมเข้าไปได้นะ”
ร่างบางอยู่ตรงกลางระหว่างชายทั้งสองคนขบริมฝีปากอย่างอับอาย
ทำไมเค้าต้องมาเจออะไรแบบนี้ เวลารีบเดินไวไวได้มั้ยนรกนี่จะได้จบลงซักที
“แจฮวานฮยองอยากให้ทำหรือยัง
ดูสิดูดเข้าไปขนาดนี้แล้ว”
“มะ ไม่ใช่”
แม้ใจเค้าจะปฏิเสธแต่ร่างกายเค้าไม่สามารถปฏิเสธสัมผัสที่น้องชายทั้งสองมอบให้ได้เลย แกนกายของเค้าที่เหี่ยวหย่นนั่นกับแข็งขึงขึ้นมาจนแนบชิดกับหน้าท้อง
เขาดิ้นออกจากตักอูจินด้วยความโกรธแต่กับไม่สามรถหลุดพ้นออกจากเงื้อมือของน้องชายเค้าได้
นิ้วยาวที่จีฮุนกำลังเบิกทางเร่งเร็วชักเข้าออกจนหายใจไม่ทั่วท้อง
ทำไมทรมานขนาดนี้ร่างกายไม่รักดีก็ยังไม่ปฏิเสธสัมผัสน้องชายเค้าอีก
“ฮยอง
ผมว่าน่าจะเข้าไปได้แล้วนะ ผมจะไม่ไหวแล้ว”
เสียงจีฮุนที่อดกั้นความกระหายในตัวร่างบางไว้ไม่อยู่
เค้าอยากจะสอดแทรกเป็นหนึ่งเดียวกับพี่ชายคนนี้ซะเดียวนี้เลย
“ฮ้า....อุ.....อื้อ”
ลิ้นอวบหนาถูกส่งเข้ามาชอนไชไปทั่ว
ทำไมจีฮุนจูบเก่งขนาดนี้ไปฝึกที่ไหนมากัน
น้องชายเค้าเป็นปีศาจ ปีศาจร้าย
“อ๊า...ดูซิอูจินแจฮวานฮยองเชื่อฟังสุดๆเลย”
“อื้อ
น่าเอาสุดๆไปเลยเนอะจีฮุน”
ร่างบางหอบแฮ่ก
ร่างกายไร้เรี่ยวแรง
“เอา ของ ใคร
ก่อน ดีน้า”
“จีฮุนของฉันก่อนไม่ได้หรอ”
อูจินพูดแบบนั้นก่อนจะสาวแกนกายของตัววอง
แกนกายปูดโปนอยู่ตรงหน้า สายตามองยังร่างพี่ชายของตัวเอง น้ำตาใสไหลออกมาจากตาคู่สวยอย่างไม่ปิดบัง
เสียสติกันไปหมดแล้ว
“อื้อ เบาๆนะ
ของอูจินใหญ่”
“อึ่ก....”
“หวา แน่นสุดไปเลยจีฮุน
ฮยองของฮยองหนะแน่นสุดๆเลย”
ทันทีที่ส่งแกนกายเข้ามาตรงทางรักเค้าแทบจะหลั่งน้ำตาเพราะความรู้สึกดี
ฮยองหนะควรเป็นของผมมาตั้งนานแล้ว
แจฮวานสายหน้าความเจ็บจุกมันตีขึ้นมาถึงคอ
ทำไมเค้าต้องมาทนมองภาพโหดร้ายแบบนี้ ถ้ารู้อย่างนี้ไม่น่ากลับมาเลย
น่าจะหายตัวไปซะ
เฮื่อก!
“อย่าทำหน้าแบบนั้นนะฮยอง
อย่าทำเหมือนว่าจะไม่กลับมาอีก”
อย่างกับถูกล่วงรู้ความคิดจีฮุนหน้ากลัวเป็นปีศาจใช่มั้ย
เป็นแบบที่เค้าคิดใช่มั้ย
แรงกระทั้นมหาศาลจากอูจินทำให้เค้าเกร็งแน่นเพราะอะไรถึงทำแบบนี้
เพราะอะไร นี้มันคือการข่มขืนนะ
“อ๊า อ๊ะ อุก”
“เป็นเมียของพวกผมซะ
จะขังฮยอง ไม่ให้ใครได้เห็นทั้งนั้น”
นี่สินะคำตอบ
คำตอบที่เค้าไม่อยากได้ นี้มันนรก
“เป็นรู้ก้นที่ดีจังเลย
นี่เนะ!เอาเข้าไปลึกๆแล้วดึงออก”
“อ๊า....งอัก”
อูจินทำแบบที่พูดทุกประการมันจะโรคจิตเกินไปแล้วนะ
สติเค้าแทบจะหมดลงตรงนี้ แต่จีฮุนกับไม่ยอม
“อูจินเมื่อไหร่จะเสร็จแจฮวานฮยองจะสลบแล้วนะ
เรายังไม่ได้ทำเลย”
“ใกล้แล้ว
อ่ะ....อ้า”
ผมอยากตายซะตรงนี้ร่างกายปลดปล่อยตามอูจินออกมา
จีฮุนรีบสอดแทรกแกนกายเข้าไป โดยไม่ให้ช่องทางว่าง
“อูจิน
อย่างที่นายบอกเลย รัดเน่นสุดๆปล่อยไปไม่ได้แล้วหละ”
“อ่ะ...อ้า.....อ่ะ”
“ฮยองครางดังๆสิ
ครางอีก”
“อ่ะอ้า......อ่ะ”
“เสียงแจฮวานฮยองเพาะที่สุดใช่มั้ยอูจิน”
“ใช่สิ
ไม่มีใครเสียงเพาะเท่าแจฮวานฮยองแล้ว”
“ปล่อยฮยองเถอะนะ”
“ไม่ฮยองเป็นของพวกผม”
“ไม่มีทางปล่อยไปหรอก
ไม่มีทาง”
แรงกระแทกเพิ่มขึ้น
จีฮุนปลดปล่อยเข้าสู่ช่องทางด้านหลังอูจินเข้ามาแทนที่ เหมือนไม่รู้จบสิ้นนานแค่ไหนแล้วนะ ผมได้แต่ครางรับไม่ว่าทั้งสองจะทำอะไรกับร่างกายนี้
ผมไม่มีทางหนีจากนรกนี่ได้ ไม่มีทาง
.............................................................................................................................
มีเรื่องเต็มมั้ยค่ะ??พอดีอยากอ่านนะคะกรุณาตอบเม้นเราด้วยนะคะ่
ตอบลบไม่มีค่ะแต่งไว้แค่osเดียวค่ะ
ลบ