Pheromone….(2/...)[OngNielHwan]
{179+181&175}
“อุ.....อึ๊ก....อือ”
ซองอูสอดใส่แกนกายของตัวเองเข้าไปแทนที่ร่างสูงอีกคน
ผนังนุ่มที่พึ่งผ่านการสอดใส่บีบรัดอย่ารวดเร็ว ร่างสูงกอดรัดร่างบางแนบชิดแบบไม่ให้มีช่องว่าง
“อือ.....พวกนาย....อึก....จะทำ..อะไร...อ่ะ”
“ตื่นจนได้สินะ”
“ฮยองกำลังจะอ่ะๆๆๆๆอึก....ทำ....อะไร....เอาอะ...ออก...ปะไป”
ร่างบางรู้สึกตัวขณะที่ซองอูสอดใส่และเริ่มส่งส่วนแข็งขื่นเข้าไป ไม่รู้ตัวเลยว่าจะโดนแบบนี้อุส่าไว้ใจ
“อ่า....แจฮวานของฮยองทำไมหอมขนาดนี้”
“ฮยอง....ยะ...หยุดนะ แดน ช่วยดะ...ด้วยอึก”
เมื่อเห็นเพื่อนสนิทตัวเองนั่งมองอยู่ใกล้ๆร่างบางจึงขอร้องให้ช่วยอย่างน่าสงสาร
“หอมขนาดนี้เลยแดเนียล แจฮวานนายหอมไปทั้งตัวเลยนะ”
“ใช่หอมไปทั้งตัว”
นอกจากเพื่อนสนิทจะไม่ช่วยยังเห็นดีเห็นงามไปด้วยอีกนี่มันเกิดอะไรขึ้น
“ฮยอง....อ่ะๆๆๆๆๆ”
ยิ่งแจฮวานขอร้องอ้อนวอนเท่าไหร่ซองอูยิ่งเพิ่มแรงกระแทกกระทันมากขึ้นไปอีก
เค้าว่าแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ แต่ไม่คิดว่าจะโดนกระทำกับร่างกายขนาดนี้ แรงกระแทกของร่างสูงทำให้ร่างบางสั่นสะท้าน เพื่อนสนิทก็นั่งดูการกระทำของคนพี่อย่างสนุกสนาน
กลิ่นหอมรัญจวนแพร่กระจายไปทั่วห้องยิ่งกว่าเดิมเมื่อร่างบางตื่นขึ้นมารับรู้การกระทำของคนทั้งสอง
ร่างกายนี้ถูกกระทำแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วร่างบางไม่มีทางทราบได้
“ดะแดน....มาชะช่วย....เรา...อึกอ่ะๆๆ...อือ”
คิดว่าเพื่อนจะมาช่วยแต่ก็เปล่า แดเนียลกล้มลงจูบแลกลิ้นกับร่างบางตรงหน้า
จูบที่ร่างบางถอยหนีเท่าไหร่ก็ไม่พ้น จนคล้อยตามในที่สุด ความใหญ่โตแทงเข้าออกมันร้อนไปทั้งช่องทาง
เราไม่รู้สึกตัวขนาดนี้เลยหรอ สมองเริ่มขาวโพลนจากการกระทำของทั้งสองคนจนร่างกายเล็กๆไม่อาจต้านทานได้
จูบรุนแรงที่ได้รับเริ่มเพิ่มแรงอารมณ์ให้กระพือไปไกล แรงกอดรัดที่มีมากจากด้านบนทำให้แกนกายบดเบียดเข้าไปลึกยิ่งขึ้นสร้างความสุขที่ไม่เคยพบพานมาก่อน
“อ้า หอมมากๆ”
“ใช่แจฮวานหอมมาก”
เค้าไม่รู้ทั้งสองพูดอะไรอยู่แต่ความสุขสมตอนนี้มันทำให้เค้ามั่วเมาจนไร้สติ
แดเนียลใช้มือลูบไล้ไปเท่าตัวของเพื่อนสนิท
“อ่ะๆๆๆๆ....อึกแรงอีก ฮะ....อึกยอง แรงอีก”
ตอนนี้ร่างกายแสนหอมหวานตรงหน้าช่างหน้าหลงใหลดีกว่าทำตอนหลับเสียอีก กลิ่นหอมที่มากทำให้คนทั้งสองไม่อยากปลดปล่อยร่างนี้ไป
การเคลื่อนไหวอันหนักหน่วงแม้แต่เตียงที่ขนาดใหญ่ก็ยังส่งเสียงคำรามไม่ขาด
“อะ...อ๊ะ....อึกอ้าๆๆๆๆใกล้แล้ว....อึก”
ชั่วขณะที่ร่างบางกำลังจะปลดปล่อย
ร่างสูงอีกคนนวดเฟ้นไปทั่วร่างกายทั้งยังดูดชิมลิ้มรสเนื้อนุ่มจนเป็นรอยไปทั่วตัว
“ถึงละแล้ว อ่ะ....อือ”
“อึกฮยองด้วย”
น้ำรักไหลเปรอะเปื้อนออกมาจากช่องทางรัก
น้ำรักที่ฮยองและเพื่อนสนิทปล่อยเข้าไปได้ผสมกัน ไหลเยิ้มลงสู่ผ้าปูเตียงสีสวย
สวยงาม สวยงามอะไรขนาดนี้กลิ่นหอมของร่างบางแพร่กระจายไปทั่วจนสุขล้น
ไปหมด
“ทำไมทำกับผมแบบนี้”
“ชอบไงหละ”
ซองอูตอบขณะถอดแกนกายที่ได้ปลดปล่อยแล้วออกจากร่างบาง
“ใช่ชอบไงหละ”
เพื่อนสนิทอีกคนก็เช่นกัน
“นายทำด้วยหรอแดน”
“ใช่ก่อนที่นายจะตื่นไง”
หน้าแสนน่ารักเปราะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา
อุส่าไว้ใจไม่คิดว่าจะทำขนาดนี้
“ผมจะไปนอนที่อื่น”
ร่างบางพยายามจะลุกออกจากเตียงแต่ทำไม่ได้ ขาเล็กไร้เรียวแรง
ปวดไปทั่วตัว ใช่สิพึ่งโดนข่มขืนมานิ แต่ยังไงก็ทนอยู่กับสองคนนี้ไม่ได้อีกแล้ว ทำแบบนี้เลยนะแจฮวาน
“ถ้านายก้าวออกไปอีกก้าวเดียว พวกเราจะเอานายจนไปไหนไม่ได้เลยแจฮวาน”
“แดเนียลทำไม”
“นายเป็นของพวกเราแล้วนอนลงไปซะ”
“ฮยองไม่นะ”
ร่างบางไม่มีสิทธิ์โต้เถียงอะไรทั้งสิ้นได้แต่นอนรับชะตากรรมที่กำลังเดินไปพร้อมน้ำที่ไหลรินทั้งสองแก้มอย่างเงียบๆในอ้อมกอดของปีศาจทั้งสอง
“วันนี้มีงานนิ”
“ใช่แล้วฮยองรายการที่เรา3คนต้องไปออกด้วยกัน”
“แต่แจฮวานยังไม่ตื่นนะ”
“เมื่อคืนร้องไห้จนหลับไปเลย เราทำเกินไปหรือเปล่า”
“ไม่หรอกถ้าเราไม่ทำจะได้ครอบครองหรือเปล่าหละ”
“ฮยองพูดถูก”
“งั้นฮยองไปปลุกแจฮวานกับพาไปอาบน้ำเองนายไปอาบก่อนละกัน”
ซองอูไล่น้องชายคนสนิทไปทำธุระพร้อมทั้งเดินไปปลุกร่างบางที่เค้าพึ่งได้ครอบครองไปเมื่อคืนกลิ่นหอมรัญจวนยังติดอยู่ในทุกโสตประสาทอยู่เลย
หลงใหลหลงใหลไปหมดหลงใหลยิ่งกว่าเดิมเป็นเท่าทวีคูณ
“แจฮวานตื่น”
เมื่อคืนรุนแรงไปซะขนาดนั้น จะไปไหวมั้ยนะแต่ถ้าไม่ไปจะเสียงานแย่คนในวงก็ต้องสงสัยทั้งๆที่อยากจะให้นอนพักขนาดนี้
“อือ”
“แจฮวาน”
“ไม่เอา ไปไกลๆ”
“ถ้าไม่ลุกจะทำแบบเมื่อคืนอีกนะ”
(พรึบ)
กลัวจริงๆสินะ
“ไม่เอาแล้ว”
“ลุกไหวมั๊ย”
“อื้อ...ไม่ไหว”
“เดี๋ยวฮยองอุ้มนะ”
ยังไม่ทันที่ร่างบางจะปฏิเสธตัวก็ลอยขึ้นจากเตียงเสียแล้ว
ซองอูฮยองแรงเยอะขนาดนี้เลยงั้นหรอ
ทำไมไม่รังเกียจหละทั้งๆที่โดนทำตั้งขนาดนั้นแจฮวานนายเป็นอะไร
ความเงียบเข้าปกคลุมคนทั้งสองแจฮวานอยู่ในความคิดของตัวเองต่างจากซองอู
ที่หลงใหลร่างบางจนไม่อาจละสายตาไปไหนได้
ภายในห้องน้ำมีเสียหอบกระเส่าจากร่างบางแสนน่ารักดังก้องไปทั่วห้องน้ำ
ทั้งๆที่บอกว่าจะเอาของที่ปล่อยเข้าไปเมื่อคืนออกให้ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้
แถมเค้ากับยินยอมพร้อมใจขนาดนี้ ฮยองคนนี้พึ่งข่มขืนนายมานะ
“หอมหอมที่สุดเลยแจฮวาน”
“อึก...อือ”
กลิ่นหอมที่เค้าคิดว่ามีแค่ยามค่ำคืนกับไม่เป็นดั่งที่เค้าคิด
เมื่อเค้าสัมผัสจนร่างบางมีอารมณ์ร่วมกับมีกลิ่นนี้ฟุ้งกระจายไปทั่ว
จนอดใจไม่ไหวสอดใส่แกนกายเข้าไปอีกครั้ง
เสียงน้ำไหลในห้องน้ำเป็นการช่วยกลบเสียงได้ดี
ร่างบางนั่งบนตักของฮยองที่พึ่งทำร้ายเค้าไปเมื่อคืนก่อนที่จะเป็นคนโยกขยับตัวกระแทกแกนกายเข้าออกด้วยตัวเอง แรงกอดรัดจากแขนทั้งสองข้างถ่วงสะโพกกดลึกสำผัสได้ถึงความแข็งขืนที่ชำแรกผ่านช่องทางที่รัดแน่น
“อ๊ะ...อ้า...อึก...อ้า”
เสียงครางหวานดังขึ้นเป็นระลอกตีวนไปมากับกลิ่นหอมแสนรัญจวน แก่นกายถูกกระแทกเข้าไปจนสุด
จนร่างบางกรีดร้องอย่างสุขสม
“ติดใจแล้วใช่มั้ยแจฮวาน”
“มะ ไม่อึก...นะ”
“โกหก ขย่มขนาดนี้ยังมาเถียงฮยองอีก”
มันเป็นจริงเป็นจริงทุกประการ เค้าไม่สามารถต้านทานการทำแบบนี้ได้จริงๆ
น้ำตาไหลลินเมื่อได้คำตอบที่ตัวเองไม่ต้องการเค้าติดมันแล้ว
ทั้งที่เค้าอยากจะล้างมันออกทุกอย่างกับยอมมานั่งขย่มให้ร่างสูงรวมทั้งมีความสุขไปด้วย
ไม่อยากจะยอมรับความจริงเลย
“อ่ายอมรับเถอะ”
ร่างสูงจับยกตัวร่างบางขึ้นลงด้วยตัวเองอย่างรวดเร็วและรุนแรง
ในเมื่อไม่ยอมรับจะทำให้ติดมัน ติดทุกอย่างติดเซ็กส์ไปเลย เพราะปล่อยไปไม่ได้ไง
ไม่ได้ไม่ได้จริงๆ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องเคล้าเสียงครางหวานกลิ่นหอมทวีความรุนแรงจนเค้าต้องนำร่างบางโก้งโค้ง
เอามือดันพนังห้องน้ำเพิ่มแรงสอดใส่ไม่หยุดยั่ง
(พรับ พรับ)
“อ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆจะ...อะออกแล้ว”
“ฮยองด้วย”
“อึก”
“อ๊า”
น้ำสีขาวขุนฉีดพ่นไปโดนพนังจนกระจายเป็นวงกว้างไม่ต่างจากร่างสูงที่อัดแรงกระแทกเข้าไปจนสุดปลายลำ
ฉีดพ่นน้ำรักทุกหยาดหยดเข้าไปด้านใน
หลังจากกิจกรรมรักจบไปซองอูได้อาบน้ำชำระร่างกายให้ร่างบางร่วมถึงเอาสิ่งที่ปล่อยค้างเอาไว้ออกมาจนหมด
ไร้เสียงพูดคุยจนซองอูประคองร่างบางออกมาแต่งตัว เตรียมกินข้าวออกไปทำงาน
“ฮยองทำอีกงั้นหรอ”
“อือ”
เสียงพูดคุยของคนทั้งสองไม่เข้าสู่หูของแจฮวานสักนิด
แจฮวานติดอยู่ในความคิดตัวเอง ทำไมเค้ายอมขนาดนี้ยอมคนสองคนขนาดนี้
ทำตัวไม่ต่างจากพวกมักมากในกามจริงๆ
“ฮยองรุนแรงเกินไป”
“ไม่ต้องมาพูดเลยนายอิจฉาสินะ”
พอถูประชดแดเนียลก็หน้างอ ไม่คุยกับซองอูอีก เพราะถูกจับทางได้
“แจฮวานกินนี้ด้วย”
แดเนียลดันยาแก้อักเสบและแก้ไข้ไปให้เพื่อนสนิทอยากให้นอนพักนะแต่ทำไม่ได้
เลยต้องให้กินยาบรรเทาไปก่อน
“อือ”
เมื่อร่างบางทานข้าวทานยาเสร็จคนทั้งสองก็เข้ามประคองร่างบางคนละข้างเพื่อไปขึ้นรถประจำวง
คนอื่นยังไม่ตื่นหรอกเวลานี้ เพราะวันนี้มีงานแค่เค้าสามคนถ่ายรายการ6-7ชั่วโมงก็กลับแต่ก็อดเป็นห่วงแจฮวานไม่ได้
เค้าทำเกินไปมั้ยนะ
ถ่ายรายก่อนเสร็จตอน4โมง ซองอูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทีหลังแดเนียลแจฮวาน
หลายๆคนต่างเข้ามาทักร่างบางที่นั่งข้างเค้าไม่พูดไม่จา จนเค้าต้องลากออกมาคุยข้างนอกขณะรอรถมารับตอน17.30น.
เพราะรายการถ่ายทำเสร็จก่อน ทำให้มีเวลาพักก่อนจะกลับหอ ถ้าเป็นปกติแจฮวานคงชวนเค้าแอบไปดูร้านขายเครื่องดนตรีแถวนี้ไปแล้ว
เต่ตอนนี้แม้แต่เอ่ยปากพูดยังไม่ยอมเลย
“แจฮวานนายโกรธแดนกับซองอูฮยองหรอ”
“ตอนแรกมันก็ใช่แต่ตอนนี้ เราโกรธตัวเองมากกว่า”
“ทำไม”
“เราเหมือนคนร่าน เหมือนคนที่ยอมคนอื่นง่ายๆเมื่อเช้าซองอูฮยองทำแบบนั้นทั้งๆที่มีสติเรายังไม่ห้ามเลย”
“นายชอบพวกเราบ้างมั้ย”
“ชอบสิพวกนายเป็นเพื่อนร่วมวงเรานะ”
“ไม่ใช่แบบนั้น แบบที่แดนชอบสิ ชอบแบบต้องการจะครอบครอง”
“ไม่รู้"
"มาพิสูจน์กับแดนมั้ยหละ พิสูจน์อีกรอบ”
“พิสูจน์อะไรอือ”
ริมฝีปากเล็กถูกเพื่อนสนิทเข้าครอบครองอีกครั้ง เสียงแลกน้ำลายดังจนปลุกไฟราคะ เราอยู่ในซอกตึกสถานที่ ที่เรามาทำงานกันนะ จะทำแบบนี้ไม่ได้นายดังขนาดนี้ถ้าคนอื่นเห็นหละ
มันไม่ได้ดีมากๆร่างบางพยายามดันร่างเพื่อนสนิทออกไป แต่ไม่เป็นผล
ขนาดร่างกายที่ต่างกันมากทำให้ไม่ขยับไปไหน
ร่างกายเริ่มคล้อยตามร่างสูงของเพื่อนสนิท เสียงแลกลิ้นหยอกล้อกันเป็นเวลากว่า10นาที
แผ่นหลังประชิดกำแพงตึก ร่างบางไม่อาจดิ้นหนีได้ กางเกงถูกปลดออกคาไว้ระหว่างเข่า
ต่างจากร่างสูง ที่ปลดเพียงซิบกางเกงลง
มือใหญ่ประคองแกนกายต่างขนาดรูดขึ้นลงไม่กลัวคนที่เดินผ่านมาเห็นตรงนี้มันเปลี่ยวขนาดนี้คงไม่มีคนมาหรอก
ร่างสูงแทรกนิ้วเรียวยาวเข้าสู่ช่องทางที่ยังอ้าอยู่ ชำแรกกระแทกกระทันให้ร่างบางมีอารมณ์มากก็กว่าเดิม
กลิ่นหอมเริ่มฟุ้งกระจายออกจากตัวร่างบาง ปลุกความกระสั่นอยากในตัวร่างสูงเป็นอย่างดี
ปากทั้งสองแยกออกจากกันน้ำลายที่เยิ้มตามทำให้รู้ว่า
พวกเค้าทั้งสองต้องการกันเเละกันขนาดไหน
“อือ...อ่ะ...แดน....มะ..เอานะ”
เสียงห้ามปรามของร่างบางไม่สามารถห้ามร่างสูงได้ในเวลานี้ สองขาเล็กถูกยกขึ้นมาเกาะเกี่ยวเอวใหญ่ที่ด้านในเเสนเซ็กซี่ที่ทุกคนรู้ดี ทั้งยังจ้องมองดูด้วยสายตาดุจหมาป่ากำลังขยำลูกกวางตัวน้อย
“แดนกำลังจะเอาเข้าไป”
“อือ อึก....อัก”
แกนกายใหญ่ชำแรกเข้าไปอย่างง่ายดายเพราะกิจกรรมเมื่อคืนและที่ซองอูฮยองทำในยามเช้า ร่างสูงแช่แกนกายสักพักแล้วเริ่มขยับเข้าออก
กลิ่นกายหอมติดจมูกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว แผ่นหลังบางถูกอัดติดกำแพงตึก
(พรับ พรับ)
“อือ...อึก..อ๊ะๆๆๆๆๆๆอือ”
เสียงครางที่ดังเกินไปทำให้ร่างสูงต้องโน้มตัวลงมาจูบเพื่อกลบเสียงนั้นไว้
ภายในตื่นเต้นเป็นเท่าทวีคูณ รู้ตัวตลอดเวลาว่าอยู่ข้างนอก
มันสุขเสียวกว่าบนเตียงเป็นไหนๆทั้งร่างบางยังมีสติด้วยยิ่งทำให้เพิ่มแรงกระทั้นเข้าไปอีกเป็นเท่าตัว
ร่างบางกระชากดึงทึ่งหัวเพื่อนสนิทอย่างสุขเสียวเพื่อระบายความเสียวกระสันที่ได้รับ หลงลืมไปทุกสิ้นหลงลืมว่าอยู่ที่ไหน
“อือ...แฮก..จะเสร็จ...อ่ะๆๆอึก”
“แดนด้วย”
เมื่อใกล้สู่สุดหมายปลายทางร่างสูงยิ่งอัดกระแทกแกนกายหนักขึ้นจนพ่นน้ำรักเข้าสู่ช่องทางด้านหลังอย่างรุนแรง
ไม่ต่างจากร่างบาง น้ำรักสีขาวขุนถูกฉีดพ่นจนกระเด็นโดนหน้าตัวเอง ร่างหนาเลียกินน้ำรักของร่างบางอย่างไม่รังเกียจทั้งสูดดมกลิ่นหอมรัญจวน
จนไฟราคะติดขึ้นอีกครา
.............................................To Be Continue..............................................
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น