Seduce….
“แดฮวีให้ฮยองไปบ้านน้องได้หรือยัง เราคบกันจะเดือนนึ่งแล้วนะ”
ผมคบกับแดฮวีมาเกือบเดือนแล้วจากที่ตามจีบแดฮวีมา1เทอมเต็มๆสุดท้ายน้องก็ยอมคบกับผมจนได้
แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่ผมพยายามขยับความสัมพันธ์ของเรามากขึ้น
น้องมักจะถ้อยห่างทั้งๆที่แดฮวีกับผมคบกันแล้ว แค่มือของน้องผมยังไม่เคยได้จับเลยเราเป็นแฟนภาษาอะไรกัน
น้องก็น่ารักขนาดนี้ ผมอยากกอดอยากหอมแบบที่ชายหนุ่มไว้มัธยมอย่างคนอื่นเค้าทำกันแต่กับทำอะไรกับน้องไม่ได้เลยไม่รู้ทำไม
“ทำไมฮยองถึงอยากไปบ้านผมนัก”
“แดฮวีคิดดูดีๆเราอยู่ที่โรงเรียนน้องไม่เคยให้ฮยองจับมือด้วยซ้ำ...”
“ฮยองเลยคิดว่าถ้าได้ไปบ้านผม ผมจะให้ฮยองจับมืองั้นหรอครับ”
“อื้มจะว่างั้นก็ถูก”
“อื้มจะว่างั้นก็ถูก”
“ทำไมฮยองถึงอยากทำเรื่องพวกนี้ครับ ผมอยากถามฮยองจริงๆ”
ทำไมแดฮวีถึงไม่เข้าใจผมเลยน้องไม่ได้เด็กขนาดไม่รู้ความต้องการของเพศชายนะ
ผมอยากใกล้ชิดกับแฟนของผมอยากสัมผัสแฟนของผมบ้างทำไมถึงเป็นแบบนี้
“ฮยองอยากให้เราผูกพันกันทั้งกายและใจ แดฮวีไม่อยากผูกพันธ์กับฮยองมากกว่านี้หรอ”
ผมมองหน้าร่างบางที่ตัวเล็กกว่าผมเล็กน้อยอย่างอ้อนวอน
วูบหนึ่งที่ผมสบตาแดฮวีผมเห็นสายตาแปลกๆที่มองมาที่ผม สายตาแบบนั้นมันเหมือนสายตาของนักล่าเลย
ไม่จริงหรอกอย่างน้องแดฮวีแสนน่ารักเนี่ยนะที่จะมีสายตาแบบนั้นไม่มีทาง
“งั้นผมยอมฮยองก็ได้แต่สัญญามาก่อนสิ ว่าฮยองจะไม่หนีผมไปหลังจากวันนี้”
ทำไมผมต้องหนี ถ้าผมได้ครอบครองดอกไม้งามขนาดนี้ผมจะไม่หนีไปไหนหรอจะดอมดมจนตายไปเลย
อุส่าห์ฝ่ากองทัพหนุ่มหล่อๆในโรงเรียนจีบดอกไม้แสนสวยขนาดนี้มาได้นิ
“สัญญาครับไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฮยองจะไม่หนีไปไหน”
รอยยิ้มแปลกๆของร่างบางตรงหน้าทำให้ผมแปลกใจ
มันไม่เหมือนแดฮวีที่ผมรู้จักเลย
“งั้นไปกันเถอะ”
ก่อนที่ผมจะคิดอะไรให้ได้มากกว่านี้ ร่างบางกับจูงมือผมลากไปขึ้นรถที่มารอรับร่างบาง
ผมงงงวยทั้งยังตกใจและตื้นตันตื้นเต้นไปหมดเพราะแดฮวีจูงมือผมเนี้ยแหละมันเป็นครั้งแรกเลยครั้งแรกที่ได้จับมือร่างบางตรงหน้านิ่มจัง
นิ่มมากๆเลย ร่างที่สูงกว่าเล็กน้อยเดินตามร่างบางอย่างต้องมนต์
ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าถูกพาขึ้นมานั่งบนรถตอนไหน
“แจฮวานฮยองเรากำลังจะไปบ้านผมนะ ผมขอย้ำอีกทีห้ามหนีผมไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
ร่างบางตรงหน้ามองผมอย่างอ้อนวอน ผมไม่รู้ว่าทำไมน้องถึงขอผมแบบนั้นแต่สุดท้ายผมก็พยักหน้ารับ ไม่มีทางที่ผมจะปฎิเสธน้องไม่มีทาง
ร่างบางตรงหน้ามองผมอย่างอ้อนวอน ผมไม่รู้ว่าทำไมน้องถึงขอผมแบบนั้นแต่สุดท้ายผมก็พยักหน้ารับ ไม่มีทางที่ผมจะปฎิเสธน้องไม่มีทาง
อ้าบ้านน้องทำไมใหญ่ขนาดนี้ ผมรู้อยู่แล้วว่าน้องแดฮวีรวยแต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้
แต่ที่นี่มันเงียบแปลกๆนะหลังจากคนขับรถมาส่งพวกเราเสร็จก็ออกรถออกไปเลยเหลือผมอยู่กับน้องแค่สองคน
“ไม่มีใครอยู่บ้านเลยหรอ”
“มีสิครับฮยองแต่พ่อกับแม่ผมไม่อยู่ที่นี่ ที่นี่มีแค่ผมกับแม่บ้านเท่านั้นแต่พวกนั้นไม่ออกมาให้ผมเห็นหรอกผมไม่ชอบให้ใครมาเดินวุ่นวายในบ้าน”
“งั้นหรอครับ ไม่เหงาหรอ”
ผมมองบ้านหลังใหญ่ที่ว่างเปล่า แดฮวีจะเหงาขนาดไหนกันนะ
“เมื่อก่อนเหงาครับตอนนี้ไม่แล้ว เพราะหลังจากนี้ผมจะมีมีแจฮวานฮยองอยู่กับผมด้วยไง”
ร่างบางหันมายิ้มกระชากใจให้ผมขนาดนี้ทำไมถึงจะต้องปฏิเสธด้วยหละก็น่ารักซะ
“แน่นอนสิครับพี่ไม่มีทางทิ้งเราแน่ๆ”
“งั้นหรอครับน่ารักจัง แจฮวานฮยองน่ารักที่สุด”
“อ๊ะ”
ผมสะดุ้งเมื่ออยู่ๆแดฮวีก็กอดผม
วันนี้น้องแตะเนื้อต้องตัวผมเยอะมากๆโครตกำไรเลย
“แจฮวานฮยองดื่มน้ำนี่ก่อนนะครับ”
แดฮวีส่งน้ำที่ไม่รู้ว่าเอามาตอนไหนมาให้ผมดื่ม แต่รอยยิ้มไร้เดียงสาที่ส่งมาให้ทำให้รับมาดื่มแบบเต็มใจ
“อือ ฮยองง่วงจังเลย ง่ะ อือ”
แจฮวานฮยองหลับไปแล้วสินะ สุดท้ายผมก็ได้เจฮวานฮยองมาเป็นของตัวเอง
ไปกันครับฮยอง ผมจะทำให้ฮยองเป็นของผม
(อึก อือ)
ความรู้สึกนี้มันอะไร มีความสุขจัง ฝันดีจังเลย
อยู่ๆผมก็รู้สึกเมื่อคนกดทับลงมาบนตัวผมเสียงแว่วเข้าสู่โสตประสาท เสียงเหมือนแดฮวีเลย”
“แจฮวานฮยอง ผมพร้อมแล้วนะ”
ร่างกายที่ทาบทับผมอยู่เคลื่อนไหวไม่หยุด กลิ่นหอมอ่อนๆที่มักจะโชยออกมาเวลาผมอยู่ใกล้น้องแดฮวีสัมผัสปลายจมูก....ฮ่ะน้องแดฮวีเนี้ยนะ
ผมลืมตาขึ้นทันทีเมื่อคิดได้แต่ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้ผมเลียปากอย่างห้ามไม่ได้
“กำลังทำอะไรแดฮวี”
“ไม่ต้องคิดมากน่าแจฮวานฮยองเรามาทำแบบที่คนรักเค้าทำกันเถอะครับผมทนไหวแล้ว”
เสียงหวานอันเป็นเอกลักษณ์พูดขึ้น พร้อมมองที่ร่างสูงกว่าด้วยสายตาฉ่ำเยิ้ม
ผิวขาวอมชมพู พร้อมกับดวงตาที่หวานเชื่อม จ้องมาที่ผม
ร่างกายสวยงามตรงหน้าทำให้ผมหลงมัวเมา ผมต้องการสิ่งนี้มาตลอดแดฮวียอมเค้าจนได้สินะ แต่เมื่ออยากเอื้อมมือไปสัมผัสร่างกายแสนสวยกับพบว่ามันถูกตรึงไว้กับเตียงทั้งสองด้าน
“แดฮวีปล่อยฮยอง ล็อคแขนฮยองทำไม”
“เดี๋ยวฮยองก็รู้เองนอนนิ่งๆไปเถอะ”
ร่างบางลูบไล้ไปทั่วร่างกายของผม ตอนนี้ผมร้อนไปทั่วร่างกายเลยทำไมถึงเป็นแบบนี้ผมต้องการใครก็ได้ปลดปล่อยให้ผมเถอะ
กลิ่นหอมของร่างบางที่กำลังปลุกเร้าร่างกายของผม ทำให้ผมแทบคลั่ง
“แจฮวานฮยองต้องการผมมั้ย ต้องการแดฮวีมั้ย”
“ต้องการ แดฮวีช่วยฮยองเถอะทรมานไปหมดแล้ว”
ร่างบางดึงร่างที่สูงกว่าเค้าเพียงเล็กน้อยขึ้นมาประกบปากสอดลิ้นเข้าไปพัวพันภายในปากของอีกคนลิ้นร้อนเล็กๆตวัดกวาดต้อนไปซะทุกส่วนจนร่างที่สูงกว่าระทวยก่อนที่จะถอนปากออกมา
แลบลิ้นตวัดเลียขอบปากของแจฮวาน
“ผมรักพี่นะ พี่เป็นของผมเถอะได้โปรด
ร่างบางขอร้องผมอย่างน่าสงสาร ถึงผมจะงงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นสุดท้ายผมก็แพ้สายตาอ้อนๆนั้นอยู่ดีจนผมพยักหน้ารับอย่างจำยอม
ร่างบางขอร้องผมอย่างน่าสงสาร ถึงผมจะงงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นสุดท้ายผมก็แพ้สายตาอ้อนๆนั้นอยู่ดีจนผมพยักหน้ารับอย่างจำยอม
แต่อยู่ๆต้นขาของผมก็ถูกถางออกจากกัน ร่างกายที่เปื่อยเปล่าปรากฎอยู่ตรงหน้าร่างบางอีกคน
“กำลังจะทำอะไรแดฮวี”
“ผมจะขยายตรงนี้ก่อนไงผมจะได้เข้าไป”
“แดฮวีทำไม”
“ก็ผมอยากครอบครองพี่ไง ผมอยากจะฝังลูกๆของผมเข้าไปในตัวพี่ทุกหยาดหยดเลยด้วยซ้ำ”
“ผมจะขยายตรงนี้ก่อนไงผมจะได้เข้าไป”
“แดฮวีทำไม”
“ก็ผมอยากครอบครองพี่ไง ผมอยากจะฝังลูกๆของผมเข้าไปในตัวพี่ทุกหยาดหยดเลยด้วยซ้ำ”
รอยยิ้มปีศาจประดับบนใบหน้าคนที่ผมหลงรัก
ผมตัวสั่นเทิ้มอย่างช่วยไม่ได้เมื่อสบตากับดวงตาของคนตรงหน้า
ก่อนร่างบางจะแทรกนิ้วเข้ามาขยายช่องทางของผม
“ผมจะทำให้ฮยองติดใจจนไปจากผมไม่ได้เลยค่อยดู”
“อือ”
ผมบิดเร่าเมื่อร่างบางขยับนิ้วแทงเข้าออกในร่างกายผม
ลิ้นร้อนๆเลียไปตามผิวกายจนร่างกายที่ร้อนอยู่แล้วร้อนขึ้นเป็นเท่าตัว
เมื่อร่างบางเห็นแบบนั้นก็ก้มหน้าลงมาเลียที่แก่นกายของร่างที่สูงกว่าร่างบางดูดเลียมันอย่างเมามันส์ขณะที่มือขยายช่องทางด้านหลังร่างที่สูงกว่าอย่างรุนแรง
“อ๊ะ แด ฮะวี พะ พอ”
“แจฮวานฮยองอร่อยไปทั้งตัวเลยรู้มั้ย”
ร่างบางไม่ฟังแจฮวานแม้แต่น้อยยังคงกระแทกกระทันนิ้วมือเข้าใส่ช่องทางแจฮวานอย่างรุนแรง พอได้ที่ร่างกายของแจฮวานก็ถูกจับพลิกกกลับนอนคว่ำบนเตียงนุ่ม ร่างบางคว้าเอวของร่างที่สูงกว่าไว้แน่นก่อนที่จะสอดใส่แกนกายเข้ามา ไม่จริงๆทำไมผมถึงต้องมาอยู่ข้างล่างหละ
“แจฮวานฮยองอร่อยไปทั้งตัวเลยรู้มั้ย”
ร่างบางไม่ฟังแจฮวานแม้แต่น้อยยังคงกระแทกกระทันนิ้วมือเข้าใส่ช่องทางแจฮวานอย่างรุนแรง พอได้ที่ร่างกายของแจฮวานก็ถูกจับพลิกกกลับนอนคว่ำบนเตียงนุ่ม ร่างบางคว้าเอวของร่างที่สูงกว่าไว้แน่นก่อนที่จะสอดใส่แกนกายเข้ามา ไม่จริงๆทำไมผมถึงต้องมาอยู่ข้างล่างหละ
“ดะ แดฮวี มันตะต้อง ไม่ใช่อ๊ะ แบบนี้สิ”
“อะไรกัน...หึหึ แจฮวานฮยองคิดว่าผมตัวเล็กกว่าถึงต้องโดนสอดใส่งั้นหรอครับ”
“อะไรกัน...หึหึ แจฮวานฮยองคิดว่าผมตัวเล็กกว่าถึงต้องโดนสอดใส่งั้นหรอครับ”
“อ๊ะๆทำไมกัน”
“แจฮวานฮยองคิดผิดแล้วหละครับ ถึงผมจะตัวเล็กกว่า แต่ผมไม่ยอมโดนสอดใส่หรอกนะครับ
แจฮวานฮยองสิที่ต้องเป็นของผม ผมอุส่าห์ไม่อยากแตะต้องฮยองไม่งั้นพลั่งมือทำรุนแรงไปแน่ๆก็ฮยองน่ารักขนาดนี้เลยนิครับ”
(สวบบ)
“อ๊ะ อ๊า”
ท่อนกายของร่างบางแท่งเข้าออกในตัวผมไม่หยุด ทำไมถึงเป็นแบบนี้สองแขนยังถูกตรึงเอาไว้จนไม่สามารถขยับหนีไปได้ ได้แต่นอนรับแรงการกระทำของร่างบางที่ส่งแกนกายเข้ามาในช่องทาง เอวของอีกฝ่ายขยับระรัวจนผมหายใจแทบไม่ออก รูปร่างของเราแทบไม่ต่างกันด้วยซ้ำ แต่ทำไมแดฮวีถึงดูแข็งแรงกว่า โซ่ที่ข้อมือกระทบกับเตียงทุกครั้งที่ร่างด้านหลังขยับกระแทกเข้าออก
ท่อนกายของร่างบางแท่งเข้าออกในตัวผมไม่หยุด ทำไมถึงเป็นแบบนี้สองแขนยังถูกตรึงเอาไว้จนไม่สามารถขยับหนีไปได้ ได้แต่นอนรับแรงการกระทำของร่างบางที่ส่งแกนกายเข้ามาในช่องทาง เอวของอีกฝ่ายขยับระรัวจนผมหายใจแทบไม่ออก รูปร่างของเราแทบไม่ต่างกันด้วยซ้ำ แต่ทำไมแดฮวีถึงดูแข็งแรงกว่า โซ่ที่ข้อมือกระทบกับเตียงทุกครั้งที่ร่างด้านหลังขยับกระแทกเข้าออก
“อ๊ะ อ๊ะ ฮยองเป็นของผมแล้วของผมคนเดียว ห้ามไปยุ่งกับใครอีกไม่งั้นจะหาว่าผมไม่เตือน”
แดฮวีใช่มือบีบแก้มของผมขณะพูด ด้านล่างก็ยังกระแทกกระทั้นเข้าใส่ผมไม่หยุด
แดฮวีใช่มือบีบแก้มของผมขณะพูด ด้านล่างก็ยังกระแทกกระทั้นเข้าใส่ผมไม่หยุด
“อุ๊ อื้อ
“สัญญากับสิ สัญาญาสิ”
ร่างบางกระชากเส้นผมของร่างที่สูงกว่าขึ้นเมื่อไม่มีเสียงตอบรับ
“สัญญากับสิ สัญาญาสิ”
ร่างบางกระชากเส้นผมของร่างที่สูงกว่าขึ้นเมื่อไม่มีเสียงตอบรับ
“อ๊ะๆๆๆ ฮยองสัญญา”
ทำไมผมถึงมีความสุขทั้งๆที่ทรมาณขนาดนี้กัน เมื่อผมรับคำร่างบางปล่อยมือจากผมก่อนจะโอบกอดผมไว้จากทางด้านหลังจนแน่นทั้งกระแทกกระทั้นเข้ามาจนสุด
ทำไมผมถึงมีความสุขทั้งๆที่ทรมาณขนาดนี้กัน เมื่อผมรับคำร่างบางปล่อยมือจากผมก่อนจะโอบกอดผมไว้จากทางด้านหลังจนแน่นทั้งกระแทกกระทั้นเข้ามาจนสุด
(พับพับพับ)
ผมสะท้านไปทั้งกายเมื่อร่างบางปล่อยน้ำรักเข้ามาในช่องทางด้านหลังอัดฉีดไม่หยุดจนผมแน่นท้องไปหมด
เสียงหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนดังขึ้นใกล้ๆหู ร่างกายของผมถูกพลิกกับมานอนหงาย
ร่างกายเปลือยเปล่าทาบทับลงมา
“ฮยอง ผมยังไม่พอ”
“มะ ไม่...พอแล้ว ฮยองเจ็บแขนไปหมดแล้ว”
แดฮวีขยับตัวเบียดลงมาที่ตัวเปลือยเปล่าของผมแล้วหัวเราะออกมา
ด้วยใบหน้าที่สวยหวานนั้นทำให้หน้าของผมเห่อร้อน
“อะไรกันฮยอง ฮยองเขินผมงั้นหรอ ไม่ดีเลยหรือฮยองยังไม่พอ
ที่ได้สมสู่กับผมแบบนี้”
หน้าอกของผมถูกดูดเลียก่อนที่อวัยยะเพศของอีกฝ่ายที่พึ่งถูกถอดออกไปจะพรุบเข้ามาในช่องทางของผมอีกครั้ง
แดฮวีเป็นคนแบบนี้เองหรอ ผมบิดตัวอย่าสาดเสียว ร่างกายตอบรับสัมผัสของอีกคนเป็นอย่างดี
แดฮวีขยับเนิบๆพร้อมทั้งใช้มือรูดรั้งแก่นกายของผมเบาๆ
“เซ็กส์ซี่ชะมัดรู้งี้ทำไปตั้งนานแล้ว ผมไม่หน้าอดทนขนาดนี้เลย”
(สวบ)
“อ๊ะ มะไม่ได้”
“อ๊ะ มะไม่ได้”
“ผมต้องการฮยอง อย่าขัดผมเลยนะ
มือของแดฮวีกอบกุมใบหน้าของผมให้ขยับเข้าใกล้อีกฝ่ายดวงตาที่สว่างสดใสนั้นแทบสะกดผมเอาไว้ร่างกายร้อนวูบวาบมากขึ้นจนเก็บอารมณ์ไว้ไม่ไหว
มือของแดฮวีกอบกุมใบหน้าของผมให้ขยับเข้าใกล้อีกฝ่ายดวงตาที่สว่างสดใสนั้นแทบสะกดผมเอาไว้ร่างกายร้อนวูบวาบมากขึ้นจนเก็บอารมณ์ไว้ไม่ไหว
“ฮยองเป็นของผมแล้วเข้าใจมั้ย ผมไม่มีทางปล่อยฮยองไปหาใครอีกเด็ดขาด”
แดฮวีขยับเอวเข้าออก ก่อนจะถอนแกนกายออกจนผมเรียกร้องเค้าอีกครั้ง
ร่างบางแนบจูบลงมาพัวพันลิ้นของผมอย่างเสน่ห์หา เสียงครวญครางของเราทั้งสองดังขึ้นอีกครา ผมต้องยอมรับแล้วหละว่าทำแดฮวีโครตมีความสุขเลย
ผมจะไม่หนีไปไหนแน่ๆ
“แรงอีกสิ อ๊ะ”
“ได้ตามคำสั่งครับแจฮวานฮยองของผม”
“ได้ตามคำสั่งครับแจฮวานฮยองของผม”
ถึงมันจะผิดคาดกว่าที่คิดไว้แต่ตอนนี้ผมมีความสุขโครตๆเลย
-------------------------------------------THE END--------------------------------------------
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น