Today’s Happiness….

Today’s Happiness….

“ตัวเล็กวันนี้ไม่มีงานไปเที่ยวกันมั้ย”

วันนี้ผมว่างมากๆเลยครับเลยอยากพาแฟนตัวเล็กของผมไปเที่ยวบ้าง มันนานมากแล้วที่เราสองคนไม่ได้ไปเดทกัน คิดไปก็เขินไป ตั้งแต่คนตัวเล็กเป็นแฟนของผมเราก็มีงานเข้ามาตลอดไม่ว่างเลย วันนี้แหละจะทำให้มันเป็นความทรงจำดีๆของเราสองคน

“ไปไหนหรอแดน”

ร่างเล็กแสดงความสนใจโดยไม่ปิดบัง ก็แจฮวานของผมน่ะชอบการไปเที่ยวมากกว่าสิ่งใดทำไมจะไม่ดีใจหละเจ้าแก้มของผม

“ไปปิกนิคไงจะไปมั้ย”

“งั้นแจนขอไปบอกคนอื่นก่อนนะ”

“ไม่เราจะไปแค่สองคน ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเลย อย่าลืมผ้าปิดปากนะ”

ทำไมแจฮวานไม่รู้เลยนะว่าเราจะไปเดทกันน่ารักสุดๆหน้าตอนแจฮวานนิ่งคิดมันหน้ารักเหมือนปลานีโมกำลังตกใจเลยตาที่เบิกกว้างแบบตกใจกับการยืนนิ่งๆคิด โครตเหมือนเลย

“งั้นหรอ แต่แจนไม่อยากกับห้องแดนเลือกเสื้อเดนให้แจนใส่หน่อยสินะๆ”

เป็นแบบนี้ตลอดเลยนะเจ้าตัวเล็กชอบอ้อนใส่เสื้อผ้าผมชอบจริงๆเลย หน้าเวลาอ้อนของแจฮวานน่ะน่ารัก แบบนี้ให้ใส่ทั้งตู้ก็ยอม

“งั้นก็ได้ ตัวเล็กชอบใส่เสื้อแดนจริงๆสินะ จะหาชุดหล่อๆให้เลย”

ผมนิ่งไปชั่วครู่เมื่อสบตาประกายสดใสของร่างบาง แจฮวานมักมีความสุขอะไรเล็กๆแบบนี้เสมอ นี้แหละแหล่งพลังงานของผม ผมรักทุกอย่างที่เป็นแจฮวานเลย วันนี้จะชาร์จพลังจากร่างเล็กตรงหน้าให้เต็มอิ่มเลยค่อยดู

“โอเคโอเค๊”

“เรากำลังจะไปไหนกันหรอแดน”

“แม่น้ำฮันไงเราจะไปปิกนิกกัน”
“ทำไมแดนถึงเอาสเก็ตบอร์ตไปด้วยหละ”

ร่างบางมองแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่หนีบสเก็ตบอร์ตอันเก่งออกมาด้วย ไม่ได้เล่นนานแล้วคิดถึงเป็นบ้า แต่มือก็ไม่ได้ว่าง มือหนึ่งจับมือเล็กๆแสนนุ่มนิ่มของร่างบาง อีกข้างที่หนีบสเก็ตบอร์ดก็ถือตะกร้าใส่อาหารไปด้วย

“อยากเล่นน่ะ  แดนไม่ได้เล่นนานมากแล้ว”

ร่างบางมองที่สเก็ตบอร์ดแล้วยิ้มออกมา แบบนี้ต้องอ้อนขออะไรอีกแน่ๆ

“แดนสอนแจนเล่นด้วยได้เปล่านะๆ”

ว่าแล้วทำไมคิดไม่เคยผิด อ้อนมาขนาดนี้ปฏิเสธไม่ได้แล้วสินะ

“ก็ได้แต่ต้องไปขึ้นรถก่อนนะ”

ผมเดินจูงร่างบางขึ้นรถพร้อมมุ่งหน้าไปจุดหมายปลายทาง เมื่อมาถึงเราเดินหาที่เหมาะๆนั่งกินอาหารมื้อเที่ยงกันอย่างสงบที่นี่คนน้อยๆมาก จนไม่มีใครสนใจพวกผมเลย เพราะอาจจะไม่ใช่วันหยุดของคนทั่วไปด้วยล่ะมั้ง

“สบายใจจัง ตั้งแต่เดบิวส์เราไม่ได้ทำอะไรแบบนี้เลยเนอะ”

ร่างบางหันคุยกับผมด้วยหน้าตาที่สดใส  ชอบเวลานี้ที่สุดเลยเวลาที่ผมได้มองแจฮวานมีความสุขอยู่ตรงนี้ มันทำให้ผมมีความสุขไปด้วยรอยยิ้มเล็กๆประดับบนหน้าตาแสนน่ารักของคนตรงหน้าจนผมยิ้มตาม น่ารักไปหมดแจฮวานทำให้โลกของผมสดใสไปหมด

“อื้ม ไม่สงบเลยแต่ก็มีความสุขนะ เราได้เจอคนมากหน้าหลายตาผ่านเข้ามาได้รู้จักใครๆมากขึ้น แต่ก็ไม่เคยมีใครทำให้แดนมีความสุขเท่าตัวเล็กเลยนะ”

“ปากหวานตลอดก็รู้ว่าแจนเขินทำไมชอบทำ”

ผมยิ้มกว้างให้ร่างบาง ไม่มีทางบอกคนตรงหน้าหรอกว่าทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกันผมมีความสุขทุกช่วงเวลาทุกเดือนทุกวันทุกชั่วโมงทุกนาทีทุกวินาที มันทำให้ผมมีความสุขที่สุดแล้วผมเชื่อว่ามันจะเป็นแบบนี้ตลอดไป

“เนี้ยยิ้มแล้วก็ไม่บอก เป็นแบบนี้ตลอดเลย”
“ไม่ต้องรู้หรอกรู้แค่ว่าแดนมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับตัวเล็ก ป่ะแดนจะสอนเล่ยสเก็ตบอร์ด”

“งั้นก็ได้”

ร่างบางยิ้มร่าอย่างมีความสุข รอยยิ้มนี้แหละที่ต้องการ ไม่ว่าผมจะเหนื่อยมาสักเท่าแค่ได้เห็นรอยยิ้มนี้ก็มีความสุขแล้ว

ร่างบางขึ้นไปยืนบนสเก็ตบอร์ดหลังจากผมยืนให้ดูแต่ด้วยความเกร็งหรืออะไรก็ตามทำให้ร่างบางอยู่ไม่สุขตกลงมาทุกครั้งจนผมต้องประคองเอวเล็กนั้นไว้เพื่อช่วยในการทรงตัว และผมยังได้กำไรไปด้วย กลิ่นหอมร่างบางเฉพาะตัวตีเข้าจมูกทำให้ผมยิ่งอยากสอนมากกว่านี้ ผมสูดดมต้นคอเล็กๆพร้อมดันร่างบางไปด้านหน้า

“แดนยืนได้แล้วแหละแต่มันจะไปยังไง”

“เอาเท้าดันพื้นไปข้างหลังเหมือนตอนสตาร์จมอไซต์ไงแบบนั่นแหละ”

“แดน จะตกแล้ว”

“ไม่เป็นไรแดนอยู่ตรงนี้จับมือแดนไว้นะ”

ผมจับมือตัวเล็กของผมเดินไปข้างหน้าจนร่างบางทรงตัวอยู่เลยปล่อยให้ลองเล่นเอง แจฮวานน่ะเก่งมากๆสอนนิดเดียวก็เป็นแล้ว

“แดนแจนทำได้แล้วเห็นมั้ย แดนเห็นมั้ย แจนเก่งหรือเปล่า”

ผมหันไปมองรอยยิ้มสดใสที่ประดับบนหน้าแสนน่ารัก มันช่างเป็นภาพที่ผมอย่างจะเก็บไว้ตลอดกาล

“เก่งครับเก่งมากๆ ไม่เสียแรงที่ตัวเล็กเป็นลูกศิษย์คุณครูแดนเลยนะ”

“ใช่มั้ยหละแบบนี้แดนต้องพาแจนไปกินขนมนะ เพราะตอนนี้แจนหิวมากๆเลย”
แจฮวานลูปท้องเล็กๆประกอบหลังไถ่สเก็ตมาอยู่ข้างๆผม น่ารักขนาดนี้จะขออะไรก็ให้ล่ะครับ

“งั้นไป อยากกินอะไรหละ”

“เนื้อย่างร้านข้างหอได้มั้ย”

“ได้สิ ป่ะไปกันเถอะ”
วันนี้ผมมีความสุขมากๆเลย แจฮวานหนะเป็นแหล่งพลังงานของผม ต่อให้ทำงานหนักแบบนี้ไปอีก10ปี 100ปีก็ยอมถ้าแจฮวานยังอยู่ข้างๆผม

“แดนข้ามถนนจับมือๆ”

ร่างบางยื่นมือมาตรงหน้าผมอย่างน่ารัก

“จับทั้งชีวิตได้มั้ยครับ”

“ถ้าเป็นแดน แจนยอมจับทุกชาติเลย”

ร่างสูงและร่างบางเดินเคียงกันข้ามถนนอย่างมีความสุขในโลกนี้มีคนอีกมากมายที่พวกเค้าต้องพบเจอ แต่ภายในใจกับสัญญากับตัวเองว่าไม่มีทางปล่อยมือที่ประสานกันแบบนี้ตลอดไป
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------