Need eyes...

Need eyes…

คุณเคยเป็นมั้ยแค่มองใครสักคนแล้วละสายตาไปไหนไม่ได้  ผมว่าตอนนี้ผมกำลังเป็นอยู่

ผมเจอเค้าทุกครั้งทีประกาศรางวัล ทุกๆงานเค้าจะแสดงบนเวทีอย่างมีเสน่ห์ เค้าแทบไม่สนใจผมเลยด้วยซ้ำขนาดเรานั่งข้างกันบ่อยๆ มันทำให้ผมยิ่งต้องการเค้ามากขึ้นเป็นเท่าตัว อยากลองสัมผัส อยากลองรับรู้ความรู้สึกที่เป็นคนในสายตาเค้า เราเจอกันไม่บ่อยนักแต่ทุกครั้งมันทำให้ผมละสายตาจากเค้าไม่ได้ จนผมต้องการแทบคลั่งจะให้ละสายตาคงยากก็มาอยู่ในสายตาผมเองทำไม อยากออกไปตอนนี้คงไม่ทันแล้วล่ะแจฮวาน.....

(ปัง ปัง)

เสียงอะไรนี้มันดึกแล้วนะ ผมพักอยู่คนเดียวในห้องพักในโรงแรมใหญ่ในฮ่องกงแล้วใครจะมาทุบประตูรัวขนาดนี้

“เปิดให้ผมหน่อย ช่วยผมด้วยเถอะ”
เสียงแบบนี้ไม่ใช่หรอก หรือจะใช่ ผมรีบเดินไปดูตาแมวทันที ภาพที่เห็นคือภาพของร่างบางคนที่ผมต้องการเค้าที่สุด ผมรู้อยู่นะว่าพักโรงแรมเดียวกันแต่ไม่คิดว่าจะหลงเข้ามาได้ ผมไม่รอช้าเปิดประตูรับคนที่ผมสนใจทันที

“มีอะไรงั้นหรอ”
ผมมองหน้าคนที่หอบหายใจอยู่ตรงหน้า ไม่รู้หรือไงว่ามันยั่วคนที่มองขนาดไหน ถ้ามาหอบอยู่ใต้ล่างผมล่ะมันจะน่ามองขนาดไหน

“ผมหนีแฟนคลับผมขอเข้าไปหลบหน่อยได้มั้ยครับ”

ไปทำอะไรมานะถึงหนีหัวซุกหัวซุนขนาดนี้ คงแอบไปเที่ยวข้างนอกมาแน่ๆ

“ก็ได้นะ เข้ามาก่อน”
ผมเชิญเหยื่อที่ผมต้องการเข้าห้องอย่างรวดเร็ว ไม่คิดเลยว่าจะเร็วขนาดนี้  ตอนแรกก็ก่ะจะแอบมองไปก่อนพอสบโอกาสค่อยทำความรู้จัก แต่มาหาถึงที่แบบนี้ไม่ปล่อยแล้วล่ะ

“ทำไมถึงหนีมาล่ะไปทำอะไรมา”
“ผมออกไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อแต่ไปเจอแฟนคลับ เลยกดลิฟท์มั่วมาโผล่ชั้นนี้ ก็เลยเคาะไปก่อน เพราะลืมเอามือถือมา เลยจะขอยืมโทรหาพี่เมเน่ให้ขึ้นมารับ”
เคาะไปก่อนงั้นหรอเคาะห้องมั่วๆแบบนี้ได้ไงนะ ถ้าผมเป็นแฟนคลับขึ้นมาล่ะจะทำยังไงหรือถ้าไม่ใช่ผมล่ะ น่าจับกดไม่ให้เห็นเดือนเก็นตะวันจริงๆ

“รู้จักผมหรอ ถึงมาเคาะห้องผม  แล้วถ้าผมเป็นแฟนคลับถ้าผมเป็นคนไม่น่าไว้ใจล่ะ”
ร่างสูงเดินดันให้เข้าหาร่างบางจนร่างบางเดินถอยหลังไปชนโซฟานิ่มด้านหลัง

อ้าเหยื่อเข้ามาหาแล้วผมไม่ใช่พ่อพระคงต้องจัดให้ไม่ให้เคาะห้องใครมั่วๆอีก

“เซฮุนไงโอเซฮุนผมรู้จัก”
อ้ารู้จักผมด้วยงั้นหรอน่ารักจริงๆ ผมจ้องมองใบหน้าน่ารักไม่ละสายตาไปไหนแม้แต่น้อยทั้งปากทั้งตาทั้งจมูกแก้มสองข้างที่แสนน่ารัก ตัวก็เล็กขนาดนี้อีกทำไมถึงน่ารักจนอย่างจะทำลายแบบนี้

สองมือใหญ่คร่อมร่างบางจากด้านบน อ้าหลับตาปี้เลยนะ

“งั้นหรอแต่ผมไม่รู้จักคุณนะ”
ผมพูดกระซิบหูร่างบางเบาๆพร้อมเป่าลมไปที่ใบหูน่ารัก ไม่รู้จักงั้นหรอ รู้จักสิรู้จักดีกว่าใครเลยล่ะ

“ผมคิมแจฮวานไง เราเจอกันบ่อยๆนะ”
อ้าคิมแจฮวาน เราเจอกันบ่อยก็จริงแต่ไม่เคยคุยกันเลยนะมีแต่ผมที่มองร่างบางไม่ใช่หรอ มองตลอดแต่กลับไม่สนใจเลย

“เราเคยคุยด้วยหรอ”

ผมแกล้งเลียใบหูเล็กนั่นเบาๆจนร่างบางสะดุ้ง

“ผมว่าผมไปดีกว่า แฟนคลับคงไม่ตามมาแล้ว”
“ไม่รอพี่เมเน่แล้วหรอแจฮวานอยู่สนุกด้วยกันกับฮยองก่อนสิ”
ร่างสูงไม่รอช้าจับมือเล็กๆทั้งสองจูบตั้งแต่ปลายจนทั่วมือ หอมจริงๆ หอมไปตัว ร่างบางสั่นเกร็งอย่าเห็นได้ชัดนี่มันแค่เริ่มต้น เดินเข้าถ้ำเสือแล้วจะออกไปได้ยังไง

“ผมว่าผมไปดีกว่าห้องผมอ๊ะ อยู่ข้างล่างอ๊ะ”
เมื่อร่างบางพยายามลุกขึ้นร่างสูงรีบโถมตัวลงกอดรัดอย่างรวดเร็วตัวเล็กแค่นี้จะไปสู้แรงอะไรเค้าได้หละ

“อยู่เล่นกับฮยองก่อนสิ นะแจฮวาน”
ไม่มีใครต้านทานลูกเล่นแบบนี้ของผมได้นานหรอก ผมเป่าลมเข้าหูร่างบางเบาพร้อมทั้งขบเม้มใบหูเล็กๆนั้นเบาๆ อ้ายอมเค้าแล้วซินะ

“เซฮุนอ๊ะ”
“เรียกฮยองสิ แจฮวาน”
ร่างสูงเริ้มดูดดุนต้นคอขาวละเลียดชิมรสเนื้อนุ่มที่เค้าต้องการมานาน มองมานานพอได้ชิมจะตะกละตะกรามได้ยัง ต้องค่อยไปค่อยไปสิ

ร่างสูงปล่อยร่างบางเป็นอิสระเมื่อรับรู้ว่าร่างบางสยบให้เค้าแล้ว

“น่ารักจริง ถ้าเราไม่กลับห้องจะเป็นอะไรมั้ยน๊า”

ร่างสูงจ้องมองดวงตาของร่างบางเพื่อนเคล้นคำตอบ ต้องไม่กลับสิเค้าจะได้เสพสมร่างบางให้เต็มปลอด

“ผมนอนคนเดียวครับ”

อ้าเสร็จเค้าสิไม่ห้ามปรามเค้าสักนิดเลยหรอ

“แจฮวานทำไมน่ารักจัง”

ร่างบางมองอย่างงงงวยแค่สบตาร่างสูงทำไมถึงเป็นแบบนี้ แค่คนตรงหน้าพูดเค้าก็ยอมเชื่อทุกอย่างแล้วทำไมถึงหน้าหลงใหลขนาดนี้

ร่างสูงนั่งลงที่พื้นข้างโซฟาเพื่อพิจารณาร่างบางที่ต้องตาต้องใจทุกอณูของร่างกาย

“เท้านี่ทำไมเล็กจังน่ารักจริงๆ”
ไม่รอช้าร่างสูงแหวกขาร่างบางทั้งสองข้างออกลูบไล้ไปทั่วผิวเนียลนุ่มที่มือลากผ่านได้ ไม่มีใครทนทานกับการปลุกเร้าของเค้าได้หรอก หอมจริงๆนายเป็นพวกโอเมก้าในการ์ตูนหรือเปล่านะ

“อ๊ะ ฮยอง”

เมื่อถึงขอบกางเกงของร่างบาง อดที่จะบีบสะโพกเล็กนั้นๆไม่ได้ อ้าพอดีมือจริง

“นิ่มจริง อยู่นิ่งๆนะ เดียวฮยองจะทำให้แจฮวานมีความสุขเอง”

สองมือใหญ่ไม่รอช้าดึงกางเกงที่ร่างบางใส่ออกพร้อมกางเกงใน

“อ้าขาวจริงๆ อ้าขาสิแจฮวาน”
ร่างสูงจ้องมองภาพตรงหน้าด้วยความพอใจเมื่อร่างบางอ้าขาออกกว้างวิวดีจริงๆ

“ฮยองผมอาย”

แก้มขาวสองข้างกลายเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว

จนร่างสูงอดไม่ได้ที่จะเลียชิมต้นขาขาว กลีบปากร้อนไล้เลียผิวเนื้อนุ่มจนถึงต้นขาด้านใน นิ่มจริงแบบนี้ปล่อยไปไม่ได้แล้ว

“อ๊ะ ตรงนั้นไม่นะอือ”
ร่างสูงไม่ฟังคำที่ร่างบางพูดแม้แต่น้อย สองมือหนาชักดึงแกนกายเล็กตรงหน้าอย่างรวดเร็วขาที่อ้าออกเริ่มบีบรัดเข้ามาเพราะความเสียดเสียวที่ได้รับ

“อ๊ะ อ้า ฮยอง อึกไม่ไหวอือ”
“นิดเดียวเองดูสิ นายครางจนฮยองตั้งขนาดนี้แล้วนะ”
ร่างสูงจับมือร่างบางมาจับแก่นกายยาวใหญ่ของตัวเองอย่างรวดเร็ว แค่เห็นเค้าก็อยากเข้าไปแล้วยิ่งได้มาสัมผัสแบบนี้อีก จะให้ทนได้ยัง

“ลูบซิแจฮวาน ลูบเลย”
ไม่พอใจร่างสูงจับมือเล็กรูดขึ้นรูดลงแกนกายของตัวเองนอกเนื้อผ้าอย่างต้องการ มือใหญ่อีกด้านก็ชักรูดแกนกายเล็กของร่างบางไปด้วย

“อ้า อ๊ะ อึก ใกล้แล้ว ผมจะเสร็จอ๊ะแล้วฮยอง”
เมื่อได้ยินดังนั้นร่างสูงรับคุกเข่าลงอย่างรวดเร็วพร้อมดึงมือร่างบางมามาจับหัวของตัวเองริมฝีปากอุ่นครอบลงที่แก่นกายเล็กเพื่อรอน้ำรักที่กำลังปล่อยออกมา ดูดดุนชักนำจนแกนกายเล็กกระตุกอยู่ในปาก

“อ้าฮยองอึก อ้า”

ร่างปากเสร็จสมในปากของร่างสูง

“อึก หวานดีนะแจฮวาน”
“ฮยองผม อ๊ะ”

ไม่รอช้าร่างสูงกระชากร่างบางไปที่เตียงนอนเค้าแทบทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เมื่อถึงเตียงกลีบปากร้อนประกบลงมาทันทีที่ลากร่างบางมาที่เตียงนอนขนาดใหญ่ฝ่ามือหนาจับแขนเล็กแน่น มืออีกข้างลูบไล้ไปที่ช่องทางด้านหลังอย่างรวดเร็วนิ้วแรกเริ่มสะกิตรอยจีบด้านล่าง ปากก็ไม่ล่ะออกจากการแรกเปลี่ยนน้ำหวานภายในโพรงปาก

“อือ”

เสียงครางในลำคอหยุดออกมาเมื่อนิ้วชำแรกเข้าไปในโพรงรักที่ปิดสนิทไม่มีสารหล่อลื่นใดๆแต่กับเข้าไปอย่างง่ายดาย ช่องทางด้านหลังบีบรัดเข้าหานิ้วของร่างสูงจนขยับรำบาก

“เจ็บหรือเปล่า”

เมื่อละปากออกจากกันร่างสูงรีบถามร่างบางอย่างเป็นห่วง

แต่นิ้วยาวกับยิ่งแทรกเข้ามากดจุดด้านในอย่าแม่นยำทำให้ร่าบางเกร็งแน่นภายในหัวยินยอมรับความรู้สึกที่ร่างสูงมอบให้

“แจฮวานรัดแน่นจริงๆ”

“อือ ฮยอง อ่าทำไมถึงเป็นแบบนี้”

ร่างบางพูดอย่างสับสน ไม่คิดเลยว่าเค้าจะต้องมานอนทอดกายยินยอมให้ร่างสูงกระทำอะไรแบบนี้ ทั้งที่ในชีวิตเค้าไม่เคยจะมีเรื่องแบบนี้เลย

“แจฮวานเป็นของฮยองน่ะดีแล้ว ฮยองจะทำให้แจฮวานมีความสุขที่สุด”
นิ้วที่สองและสามแทรกเข้ามาอย่างรวดเร็ว พร้อมชักเข้าออกในช่องทางด้านหลังให้เปิดกว้างรอรับสิ่งที่ใหญ่กว่าเข้าไป

“อ๊ะ อือ อึกฮะยองอึก”
ใกล้ได้ที่แล้วสินะ

“อึก ทำไม อ้า”
เมื่อช่องทางขยายเต็มที่ร่างสูงรีบดึงนิ้วมือออกเพื่อให้แก่นกายร้อนเสือกสนเข้าไปแทนความใหญ่โตคับแน่นจนร่างบางหายใจไม่ออกได้แต่นอนนิ่งถ่างขาออกให้มากที่สุด สองมือใหญ่ไม่รอช้าจับสองขาเล็กมาพลาดบ่าอย่างรวดเร็ว

“แน่นจริงแจฮวานพร้อมหรือยัง”
ร่างสูงแช่แกนกายไว้สักพักเมื่อร่างบางปรับตัวได้ก็เริ่มกระแทรกเข้าออกอย่างรุนแรงราวกับลูกสูบก็ไม่ปราน

“อ๊ะ อ๊า”

แรงกระแทกจากร่างสูงทำให้ร่างกายสั่นสะท้านความใหญ่โตที่แทงพรวดเข้าออกแถมยังร้อนขนาดนี้ทำให้สมองร่างบางขาวโพรนมันดีกว่านิ้วมือเมื่อกี้ซะอีก จูบรุนแรงถูกประกบเข้ามาอีกครั้ง สองลิ้นพัวพันกันจนได้ยินเสียงกรองผสมกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อด้านล่าง

มันอึดอัดนะแต่รู้สึกดีเป็นบ้า

“อ๊ะๆๆๆๆๆเซฮุน อ่ะ ฮยองอือ เบาหน่อย”
“ใกล้แล้วแจฮวานอีกนิด”
สองมือใหญ่ดึงสะโพกเล็กเข้าอย่างรุนแรงไม่ฟังเสียงร่างบางสักนิดเสื้อตัวเล็กที่ลุยถูกดึงทึ่งอย่างไม่เป็นทรงเดิม สองมือเล็กจิกเกร็งกับผ้าปูเตียง

(ปึก ปึก)

“อ้า แจฮวาน ดีแน่นดีจริง”
“อ๊ะๆๆๆๆๆๆๆ”

ร่างกายเล็กสั่นไหวอย่างรุนแรงสุดท้ายก็เสร็จสมออกมาพร้อมฉี่สีเหลืองอ่อน มันเสียวจนทำให้ฉี่เค้าราดขนาดนี้ทำไมร่างสูงถึงยังไม่เสร็จ

“ฮยองอ๊ะ”
ร่างสูงอุ้มร่างบางขึ้นมาเพื่อเดินไปในห้องน้ำ ใช้หลังผลักประตูเข้าไปทั้งยังกระแทกเข้าออกไม่หยุด

“ดูสิแจฮวาน ดูไว้นะฉันคือคนแรกและคนเดียวของนายจำไว้ซะ”
เหมือนกับต้องมนต์ร่างบางมองคนตัวเล็กที่ถูกกระเเทกเข้าออกในกระจกอย่างหลงใหล นั้นเราไง คนข้างหลังก็เซฮุนฮยอง สายตาคมจ้องมองร่างบางผ่านกระจกอย่างสะใจสุดท้ายก็ได้มาแล้วสินะ สายตาที่มีแต่ผม

โฉมหน้าดุจปีศาจผลุดขึ้นมามองภาพในกระจกอย่างหลงใหล ด้านล่างใกล้สู่จุดมุ่งหมาย แรงกระแทกทำให้ร่างบางดันกระจกด้านหน้าเอาไว้ ร่างกายเล็กๆสั่นค่อน ใกล้ปลดปล่อยอีกครั้ง

“อ้าใกล้แล้วอึก”
“อ๊ะๆๆๆๆๆๆอ้า”

ร่างสูงฉีดพ่นน้ำรักเข้าสู่ช่องทางด้านหลังอย่างรุนแรงไม่ต่างจากร่างบางที่เสร็จกระเด็นไปทั่วกระจกด้านหน้า

“อยากกลับห้องอยู่มั้ยแจฮวาน”

“ไม่ครับ”

ร่างสูงยิ้มร้ายอย่างมีความสุขสุดท้ายก็ติดบ่วงเค้าจนได้สินะ แจฮวานน่ะจะเก็บไว้ให้นานที่สุด จะไม่ปล่อยไปแน่ๆก็ถูกใจเค้าขนาดนี้นิ ร่างสูงจ้องมองร่างบางพร้อมยกอุ้มไปที่อ่างน้ำอย่างรวดเร็ว....จะทำให้ติดใจจนไปไหนไม่ได้เลยล่ะก็มาอยู่ในสายตาเค้าเองนี้นา.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------