Prohibited…..
อะไรที่เป็นสิ่งต้องห้ามมันหน้าฝ่าฝืนหมด โดยเฉพาะเรื่องเซ็กส์
“ครูครับข้างในตัวคู่มันร้อนมากๆเลยครับ”
“อูจินอ๊ะๆๆๆ เบาหน่อย ครูจะไม่ไหวแล้ว”
“อูจินอ๊ะๆๆๆ เบาหน่อย ครูจะไม่ไหวแล้ว”
“ผมรู้ครับว่าครูชอบแรงๆไม่ต้องมาโกหกผมหรอก”
ร่างบางบางนอนแหกขาออกกว้างรับแรงกระแทกจากนักเรียนชั้นเรียนของตัวเอง
พัคอูจินนักเรียนชายสุดฮอตที่มีความสัมพันธ์สวาทต้องห้ามกับผมมาเกือบครึ่งปี
“อ๊ะ อูจิน ครูจะเสร็จแล้ว อ๊ะๆๆๆๆๆๆ”
ร่างสูงเพิ่มแรงกระแทกทั้นเข้าออกในช่องทางด้านหลังอย่างรุนแรง
“อ๊ะๆๆๆ อย่าแตกในนะอึ่ก”
ถ้าแตกในผมต้องไปล้างตัวอีกตอนนี้มันค่ำมากๆแล้ว ผมอยากกลับบ้านแล้วนะ แต่คนด้านบน กลับเดินมาหาผมแล้วกระชากขึ้นมานอนบนโต๊ะเพื่อทำเรื่องอย่างว่ากับผม โดยไม่กลัวคนอื่นจับได้ ผมไม่เคยห้ามเค้าอยู่แล้วแค่แตะตัวผมนิดเดียวผมก็ยอมเค้าไปซะทุกอย่างแล้ว
ถ้าแตกในผมต้องไปล้างตัวอีกตอนนี้มันค่ำมากๆแล้ว ผมอยากกลับบ้านแล้วนะ แต่คนด้านบน กลับเดินมาหาผมแล้วกระชากขึ้นมานอนบนโต๊ะเพื่อทำเรื่องอย่างว่ากับผม โดยไม่กลัวคนอื่นจับได้ ผมไม่เคยห้ามเค้าอยู่แล้วแค่แตะตัวผมนิดเดียวผมก็ยอมเค้าไปซะทุกอย่างแล้ว
“ในปากนะครับใกล้แล้วอ้าปากออกสิครู”
ร่างสูงเร่งกระแทกกระทั้นเพื่อสู่จุดมุ่งหมาย เมื่อใกล้ถึงรีบกระชากแกนกายออกจากช่องทางที่เค้าแสนหลงใหล
ยัดเข้าปากที่เปิดอ้าอยู่ของร่างบางผู้เป็นครู
“อ้าๆๆๆเซ็กส์ซี่ชะมัด แต่ครูยังไม่เสร็จเลยนะครับ”
ร่างหนามองไปที่แกนกายเล็กที่ยังไม่ปลดปล่อย
เค้าน่ะรักครูคนนี้จนปล่อยไปไหนไม่ได้หรอกแค่เห็นร่างบางสอนหนังสืออยู่หน้าห้องร่างกายก็ต้องการจนบ้าคลั่งแล้ว
ตั้งแต่ได้ลิ้มลองร่างบางโดยบังเอิญก็ไม่มีวันไหนเลยที่เค้าไม่คิดถึงร่างกายอันแสนยั่วสวาทของคนตรงหน้า
“ไม่เป็นไรครูจัดการเองเธอกลับบ้านซะเถอะนี่มันดึกมากแล้ว”
“ได้ไงครับครู ให้ผมช่วยนะ”
ร่างหนาไม่ฟังคำของคนตรงหน้า พุ่งเข้าไปดูดดึงแกนกายเล็กจนร่างบางปลดปล่อยออกมา น่ารักขนาดนี้จะปล่อยให้ช่วยตัวเองคงน่าสงสารน่าดู
ร่างหนาไม่ฟังคำของคนตรงหน้า พุ่งเข้าไปดูดดึงแกนกายเล็กจนร่างบางปลดปล่อยออกมา น่ารักขนาดนี้จะปล่อยให้ช่วยตัวเองคงน่าสงสารน่าดู
“อ๊ะ อือ พอได้แล้ว”
“ครับ ครูไปใส่เสื้อผ้าเถอะก่อนที่ผมจะมีอารมณ์อีกครั้งจนครูไม่ได้กลับบ้าน”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นร่างบางรีบใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็วเค้าไม่มีทางอยู่ที่นี้ต่อหรอกหลัง3ทุ่มจะมีพนักงานรักษาความปลอดภัยขึ้นมาตรวจถ้าเป็นแบบนั้นมันต้องไม่ดีแน่ๆ
“แยกกันตรงนี้นะ”
เมื่อเดินออกมาจนถึงทางแยกผมรีบหาทางกลับบ้านให้เร็วที่สุดไม่งั้นต้องโดนลากไปบ้านเจ้าเด็กนี้แน่ๆ
เมื่อเดินออกมาจนถึงทางแยกผมรีบหาทางกลับบ้านให้เร็วที่สุดไม่งั้นต้องโดนลากไปบ้านเจ้าเด็กนี้แน่ๆ
“ครูไม่อยากไปบ้านผมงั้นหรอครับที่บ้านตอนนี้ไม่มีคนอยู่เลยนะ”
นั้นแหละเหตุผลที่ผมไม่อยากไป ร่างกายผมถูกดึ่งดูดเข้าหาร่างหนาของพัคอูจินเสมอเมื่อเค้าสอดใส่เข้ามาผมไม่เคยปฏิเสธเค้าได้สักที ผมถึงได้หลีกเลี่ยงให้มากที่สุดเพราะตัวผมเองก็รู้ว่าสิ่งที่ผมทำอยู่ตอนนี้มันไม่ดี
นั้นแหละเหตุผลที่ผมไม่อยากไป ร่างกายผมถูกดึ่งดูดเข้าหาร่างหนาของพัคอูจินเสมอเมื่อเค้าสอดใส่เข้ามาผมไม่เคยปฏิเสธเค้าได้สักที ผมถึงได้หลีกเลี่ยงให้มากที่สุดเพราะตัวผมเองก็รู้ว่าสิ่งที่ผมทำอยู่ตอนนี้มันไม่ดี
“ไม่หละครูอยากพักผ่อนเจอกันพรุ่งนี้นะ”
“ได้ครับ เจอกัน”
รอยยิ้มแสนหน้ากลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าร่างหนาจนเห็นเขี้ยวอันเอกลักษณ์ ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลยจริงๆ
“ได้ครับ เจอกัน”
รอยยิ้มแสนหน้ากลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าร่างหนาจนเห็นเขี้ยวอันเอกลักษณ์ ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลยจริงๆ
“อื้ม”
ผมรีบเดินหันหลังเร็วที่สุด
เมื่อแยกจากร่างหนาร่างถึงกับถอนหายใจออกมา เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นอีกนานมั้ยนะ
ผมผิดเองถ้าวันนั้นไม่เข้าไปตอนอูจินโดนยาปลุกเซ็กส์คงไม่เป็นแบบวันนี้
แต่จะโทษอูจินคนเดียวก็ไม่ได้เมื่อหลงมัวเมาไปกับเซ็กส์ที่ร่างหนามอบให้ ครั้งเดียวมันไม่พอจริงๆ
เมื่อเราอยู่ใกล้กันมันเหมือนขั้วแม่เหล็กบวกและลบที่ถูกดึงดูเข้าหากัน ผมไม่รู้ความรู้สึกนี้คืออะไร พยายามปฏิเสธนับครั้งไม่ถ้วนแต่ก็ทำไม่ได้ซักที
หรือผมรักเด็กผู้ชายคนนี้ไปแล้วกัน รักลูกศิษย์ตัวเองเนี้ยนะ ทุเรจสิ้นดี
หมดเทอมนี้เค้าก็จบแล้ว ยังไงผมก็ต้องทำใจ ไม่ว่ามันจะเป็นความรักหรือความหลงใหลชั่วครู่ก็ตาม
วันนี้วันสอบวันสุดท้ายผมยืนโบกมือลานักเรียนอยู่หน้าต่างชั้นสอง
ครูทุกคนในห้องกลับกันไปหมดแล้ว ผมถึงถูกทำแบบนี้ ด้านล่างมีนักเรียนมากมายกำลังล่ำลารุ่นพี่ที่จบวันนี้ร่วมถึงคนที่อยู่ด้านหลังผมด้วยแต่ผมต้องมาโดนกระแทกกระทั้นจากด้านหลังแบบนี้ทั้งโดนบังคับให้ยืนโบกมืออยู่ตรงนี้อีกต่างหาก
ร่างบางจับขอบหน้าต่างแน่นอย่างทรมานด้านหลังมีร่างหนากระแทกกระทั้นส่งแกนกายเข้าออกไม่หยุด
“อ๊ะๆๆอือ อูจิน ข้างล่างคนเยอะอึก พอเถอะ”
“ตื่นเต้นดีออกครับครู รัดผมขนาดนี้จะให้ผมหยุดหรอไม่มีทางซะหรอก”
“ตื่นเต้นดีออกครับครู รัดผมขนาดนี้จะให้ผมหยุดหรอไม่มีทางซะหรอก”
เหงื่อกามไหลเป็นสาย ทั้งตื่นเต้นเสียดเสียวทั้งกลัวโดนนักเรียนด้านล่างจับได้แต่ร่างหนาด้านหลังยังส่งแกนกายเข้าออกในช่องทางรักไม่หยุด
วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วใช่มั้ยนี้คือการเอาส่งท้ายสินะ เราคงไม่ได้เจอกันอีกสินะ
หน้าร่างบางตรงหน้าหม่นลงจนร่างหนาสัมผัสได้ ชะรอการส่งแกนกายเข้าออกลง
รังเกียจเค้าหรือเป็นอะไรทำไมต้องทำหน้าเศร้าขนาดนั้น
ร่างสูงอุ้มร่างบางขึ้นทั้งที่แกนกายยังคาอยู่ในช่องทาง จนเดินมาถึงเก้าที่อยู่ใกล้ที่สุด
นั่งลงพร้อมจับร่างบางหันมาประจันหน้ากัน
“เป็นอะไรครับ ไม่ชอบผมแล้วหรอเบื่อผมแล้วใช่มั้ย”
“อ๊ะ”
“อ๊ะ”
ร่างหนาแกล้งดันแกนกายที่เค้าเอาออกเกือบสุดแล้วดันเข้าไปอย่างรุนแรง
“ตอบผมซิ”
“อ๊ะๆๆๆๆแรงอ๊ะไปอึก”
ไม่รอคำตอบจากร่างบางร่างสูงประกบปากดูดดุนลิ้นเล็กๆอย่างช่ำชอง วันนี้เป็นวันสุดท้ายในถานะลูกศิษย์ต่อไปนี้จะมีแต่คิมแจฮวานกับพัคอูจิน เค้าอยากจะคบกับร่างบางตั้งแต่ครั้งแรกที่พบหน้าด้วยซ้ำ แต่ด้วยความเป็นนักเรียนกับครูในโรงเรียนเป็นของข้อห้ามจนทำให้เค้าไม่กล้าพูดออกไป เมื่อมีโอกาสที่เค้าได้ครอบครองร่างกายแสนยั่วยวนตรงหน้าจึงทำให้ร่างบางติดกับจนไปไหนไม่ได้ เค้าหนะรักแจฮวานที่สุด
“อ๊ะๆๆๆๆแรงอ๊ะไปอึก”
ไม่รอคำตอบจากร่างบางร่างสูงประกบปากดูดดุนลิ้นเล็กๆอย่างช่ำชอง วันนี้เป็นวันสุดท้ายในถานะลูกศิษย์ต่อไปนี้จะมีแต่คิมแจฮวานกับพัคอูจิน เค้าอยากจะคบกับร่างบางตั้งแต่ครั้งแรกที่พบหน้าด้วยซ้ำ แต่ด้วยความเป็นนักเรียนกับครูในโรงเรียนเป็นของข้อห้ามจนทำให้เค้าไม่กล้าพูดออกไป เมื่อมีโอกาสที่เค้าได้ครอบครองร่างกายแสนยั่วยวนตรงหน้าจึงทำให้ร่างบางติดกับจนไปไหนไม่ได้ เค้าหนะรักแจฮวานที่สุด
“อูอ๊ะจิน พะเพราะอึกเป็นวันสุดท้ายใช่มั้ย”
ร่างหนาหยุดกระแทกกระทั้นแกนกายทันทีเมื่อเห็นน้ำตาใสไหลออกจากดวงตาคู่สวย
ร่างหนาหยุดกระแทกกระทั้นแกนกายทันทีเมื่อเห็นน้ำตาใสไหลออกจากดวงตาคู่สวย
“หมายความยังไงครับครู”
“ที่อูจินรุนแรงแบบนี้เพราะจะไม่กลับมาเจอกันใช่มั้ย”
น้ำตาไหลออกมาไม่หยุดจะทำยังไงดี รักผู้ชายคนนี้ไปแล้วซินะผู้ชายที่เป็นลูกศิษย์คนนี้ผมมันบ้า บ้าที่สุดเราไม่เคยทำเหมือนแฟนกันด้วยซ้ำมากสุดก็แค่ความสัมพันธ์ทางกาย ทำไมถึงรักผู้ชายคนนี้มากนัก
น้ำตาไหลออกมาไม่หยุดจะทำยังไงดี รักผู้ชายคนนี้ไปแล้วซินะผู้ชายที่เป็นลูกศิษย์คนนี้ผมมันบ้า บ้าที่สุดเราไม่เคยทำเหมือนแฟนกันด้วยซ้ำมากสุดก็แค่ความสัมพันธ์ทางกาย ทำไมถึงรักผู้ชายคนนี้มากนัก
“ใครบอก ผมไม่มีทางทิ้งแจฮวานหรอกนะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”
“ทำไมเรียกแบบนั้น”
“ทำไมเรียกแบบนั้น”
ร่างบางตกใจในสรรพนามใหม่ที่ถูกเรียก
อูจินไม่เคยเรียกชื่อเค้าเลยด้วยซ้ำทำไมวันนี้ถึง
“วันนี้เราไม่ได้เป็นครูกับลูกศิษย์กันอีกแล้ว ผมรอวันนี้มานานแล้วนะ”
ทั้งที่ด้านล่างยังถูกสอดใส่แต่ในใจกับร้อนรุ่มขนาดนี้ ไม่มีทางหรอกหรือจะขอเป็นแฟน
“ทะ ทำไม”
“ผมอยากให้แจฮวานมาเป็นคนรักผมได้มั้ย”
“ผมอยากให้แจฮวานมาเป็นคนรักผมได้มั้ย”
“อ๊ะ”
ยังไม่ทันได้ตอบคำถามร่างหนาก็แกล้งกระแทกแกนกายเข้ามาอีกครั้ง
“ทะทำไมถึง”
น้ำตาแห่งความสุขอดไหลออกมาไม่ได้ เรามีความคิดตรงกันงั้นหรอ
น้ำตาแห่งความสุขอดไหลออกมาไม่ได้ เรามีความคิดตรงกันงั้นหรอ
“อ๊ะๆๆๆๆ”
“รีบตอบซิหรือให้ผมกระแทกอีกสองสามน้ำดี”
“อือ ได้”
“น่ารักแจฮวานน่ารัก อย่างงี้ต้องให้ร่างวัลซะแล้ว”
ร่างหนารีบกระแทกกระทันสิ่งที่ยังคาไว้เข้าออกอย่างรุนแรง เพื่อไปสู่จุดหมายปลายทาง
“อือ ได้”
“น่ารักแจฮวานน่ารัก อย่างงี้ต้องให้ร่างวัลซะแล้ว”
ร่างหนารีบกระแทกกระทันสิ่งที่ยังคาไว้เข้าออกอย่างรุนแรง เพื่อไปสู่จุดหมายปลายทาง
“อ๊ะๆๆๆๆอูจินอึก”
“ทั้งหมดนี้เป็นของผมแล้วนะแจฮวาน”
“อ๊ะๆๆๆของอูจินทั้งอือหมดเลย”
“ครับผม”
ในห้องๆเดิมแต่ความสัมพันธ์กับเปลี่ยนไปความสัมพันธ์ต้องห้ามไม่มีอีกแล้วตอนนี้มีแต่คนสองคนที่หลงใหลกันและกัน
----------------------------------------------THE END-----------------------------------------------
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น