Touch Me More…
บางทีการแอบกินของคนอื่นก็สนุกดีนะ
โดยเฉพาะของรักของหวงของคนดังระดับประเทศแบบมัน แถมของที่ว่ายังน่ารักน่าครอบครองขนาดนี้
เป็นใครจะอดใจไหวล่ะ
“แจฮวานนี้ซงมินโฮฮยองรู้จักไว้ซิ”
รอยยิ้มร้ายถูกส่งไปที่ร่างบางทันทีหลังจากคังแดเนียลแนะนำตัวเพื่อนคนพิเศษให้เค้ารู้จักในงานรับรางวัลประจำปี
รอยยิ้มร้ายถูกส่งไปที่ร่างบางทันทีหลังจากคังแดเนียลแนะนำตัวเพื่อนคนพิเศษให้เค้ารู้จักในงานรับรางวัลประจำปี
“สวัสดีครับคุณมินโฮ”
อ้า สายตาที่สั่นกลัวแบบนั้นมันช่างน่าครอบครองเหลือเกิน ยังไม่ทันที่เค้าจะคิดอะไรมากไปกว่านี้แขนใหญ่ๆ ของคังแดเนียลก็โอบเอวร่างบางคนข้างๆ เข้าหาตัว อ่อแบบนี้สินะ
อ้า สายตาที่สั่นกลัวแบบนั้นมันช่างน่าครอบครองเหลือเกิน ยังไม่ทันที่เค้าจะคิดอะไรมากไปกว่านี้แขนใหญ่ๆ ของคังแดเนียลก็โอบเอวร่างบางคนข้างๆ เข้าหาตัว อ่อแบบนี้สินะ
“สวัสดีแจฮวาน ยินดีที่ได้รู้จักนะ
แดเนียลนายมีเพื่อนน่ารักขนาดนี้ทำไม่พาให้ฮยองรู้จักบ้างล่ะ น่ารักสุดๆ”
ดูสิสายตาที่สั่นไหวแบบนั้นมันน่ารังแกจริงๆ แต่แค่เห็นแขนที่โอบเอวเข้าไปชิดมากกว่าเดิมแบบนั้นคงต้องเก็บสายตาแบบนี้ซะแล้วล่ะ ร่างสูงอีกคนดูหวงซะขนาดนั้น แต่ทำไมน้า คนตัวเล็กแสนน่ารักถึงดูเศร้าขนาดนั้น
ดูสิสายตาที่สั่นไหวแบบนั้นมันน่ารังแกจริงๆ แต่แค่เห็นแขนที่โอบเอวเข้าไปชิดมากกว่าเดิมแบบนั้นคงต้องเก็บสายตาแบบนี้ซะแล้วล่ะ ร่างสูงอีกคนดูหวงซะขนาดนั้น แต่ทำไมน้า คนตัวเล็กแสนน่ารักถึงดูเศร้าขนาดนั้น
“แจฮวานไม่ค่อยว่างน่ะฮยองผมไปแล้วนะเจอกันงานครั้งหน้า”
เมื่อคนดังหันหลังผมอดไม่ได้ที่จะแอบสอดนามบัตรในเสื้อสูตรตัวสวยของคนน่ารักที่ดูแสนเศร้า ดูท่าทางจะหวงมากซินะคังแดเนียล ถ้าขโมยมาเป็นของตัวเองได้จะเป็นยังไงกันนะ
แจฮวานน่ะเหมาะสมกับผมที่สุด บริสุทธิ์จนน่ารังแก ไม่อยากเชื่อว่าแดเนียลคนนั้นจะได้ครอบครองอะไรที่แสนมีค่าขนาดนี้ ผมมองร่างบางจนสุดสายตา จะโทรมามั้ยนะ คงจะเหงามาก คังแดเนียลคงไม่มีเวลาให้แน่ๆ อยากดูแลจัง
เมื่อคนดังหันหลังผมอดไม่ได้ที่จะแอบสอดนามบัตรในเสื้อสูตรตัวสวยของคนน่ารักที่ดูแสนเศร้า ดูท่าทางจะหวงมากซินะคังแดเนียล ถ้าขโมยมาเป็นของตัวเองได้จะเป็นยังไงกันนะ
แจฮวานน่ะเหมาะสมกับผมที่สุด บริสุทธิ์จนน่ารังแก ไม่อยากเชื่อว่าแดเนียลคนนั้นจะได้ครอบครองอะไรที่แสนมีค่าขนาดนี้ ผมมองร่างบางจนสุดสายตา จะโทรมามั้ยนะ คงจะเหงามาก คังแดเนียลคงไม่มีเวลาให้แน่ๆ อยากดูแลจัง
.
.
.
.
1อาทิตย์ต่อมา
ผมมองจ้องร่างบางจากด้านหลังมานาน วันนี้ไม่ได้นั่งใกล้แดเนียลดูท่าทางจะเศร้ามากกว่าเดิม
เบอร์ที่แอบใส่ไว้ก็ไม่โทรมา สงสัยต้องทำความรู้จักมากกว่านี้แล้วล่ะ
ผมรอเวลาที่ร่างบางอยู่คนเดียว
ไม่งั้นผมไม่มีทางได้คุยกับคนน่ารักแน่ๆ
แล้วเวลานั้นก็มาถึงสักทีเมื่อร่างบางขอตัวไปห้องน้ำ ผมรีบเดินตามไปเงียบที่สุด โถงทางเดินดูวุ่นวายไม่มีใครสนใจเราสองคนถึงแม้จะมีชื่อเสียงขนาดไหน
มันช่างลงล็อคเสียเหลือเกิน ผมเดิมตามร่างบางเข้ามาในห้องน้ำด้านใน ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำสักพัก
(แกร็ก)
“มินโฮฮยอง มีอะไรครับ” ผมดันร่างบางตรงหน้าเข้าไปในห้องน้ำรวดเร็ว
“มินโฮฮยอง มีอะไรครับ” ผมดันร่างบางตรงหน้าเข้าไปในห้องน้ำรวดเร็ว
“ฮยองกำลังจะทำอะไร”
ม่านตาเล็กเบิกกว้าง ความกลัวในใจเริ่มคืบคลาน ทำไมคนตรงหน้าถึงทำอะไรแบบนี้ ข้างนอกนั้นมีคนอยู่เต็มไปหมดเราต้องหาทางออกไปให้ได้ แต่ติดอยู่อย่างเดียว..
ม่านตาเล็กเบิกกว้าง ความกลัวในใจเริ่มคืบคลาน ทำไมคนตรงหน้าถึงทำอะไรแบบนี้ ข้างนอกนั้นมีคนอยู่เต็มไปหมดเราต้องหาทางออกไปให้ได้ แต่ติดอยู่อย่างเดียว..
“แจฮวานฮยองอยากคุยด้วย”
“ผมว่าเราไม่สนิทกันขนาดนั้นนะ” ร่างสูงไม่รอช้าจับมือแสนนุ่มนิ่มมากุมไว้เบาๆเพื่อกันร่างบางหนี ตาใสสั่นระริกด้วยความกลัว “ฮยองต้องการอะไร?”
“ผมว่าเราไม่สนิทกันขนาดนั้นนะ” ร่างสูงไม่รอช้าจับมือแสนนุ่มนิ่มมากุมไว้เบาๆเพื่อกันร่างบางหนี ตาใสสั่นระริกด้วยความกลัว “ฮยองต้องการอะไร?”
“แค่อยากรู้จักไม่ได้เหรอ”
“แต่ว่า..”
“แจฮวาน ฮยองรู้ว่าเรารู้ว่าฮยองต้องการอะไร”
ไม่มีทางเราไม่ได้คิดอะไร เราไม่เคยคิดอะไร..
“แต่ว่า..”
“แจฮวาน ฮยองรู้ว่าเรารู้ว่าฮยองต้องการอะไร”
ไม่มีทางเราไม่ได้คิดอะไร เราไม่เคยคิดอะไร..
“ผมไม่รู้ว่าฮยองกำลังพูดอะไร”
ทำไมจะไม่รู้ล่ะ ลูกกวางน้อยตัวนี้ดูแกล้งทำตัวบริสุทธิ์มากกว่า
“แจฮวาน นายเป็นอะไรกับคังแดเนียล”
“เพื่อนครับ”
“เพื่อนครับ”
“จริงงั้นหรอ งั้นฮยองจีบนายได้มั้ย?” ร่างสูงโน้มตัวเข้าหาร่างบางอย่างรวดเร็ว สองมือดันกำแพงด้านหลังเพื่อกักร่างบางเอาไว้
“ผม ผม”
คนตรงหน้าก้มหน้าหลบสายตาเค้า สับสนอะไรกัน เค้ายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะตัวเล็ก แค่นี้ก็รู้แล้วว่ารูปโฉมที่บริสุทธิ์มันเป็นของปลอม จะทำให้ใจแตกยังไงดีนะ
คนตรงหน้าก้มหน้าหลบสายตาเค้า สับสนอะไรกัน เค้ายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะตัวเล็ก แค่นี้ก็รู้แล้วว่ารูปโฉมที่บริสุทธิ์มันเป็นของปลอม จะทำให้ใจแตกยังไงดีนะ
“ตอบซิแจฮวาน”
“อ๊ะ”
“อ๊ะ”
แค่เค้ากระซิบที่ที่หูก็เป็นแบบนี้ซะแล้ว
ตอนนี้วงของร่างบางก็แสดงไปแล้ววงเค้าด้วยมีเวลาอีก 2 ชม.นับว่าเกินพอ
“ฮยองผม ผมมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”
“อย่าหลบสายตาฮยองสิแจฮวาน ฮยองไม่ทำอะไรนายหรอก” ..แค่ตอนนี้นะ
“ฮยองปล่อยผมไปเถอะ แดนคงรอผมแล้ว”
“นายจะสนใจคนที่แทบไม่สนใจนายเลยเนี่ยนะ เค้ามองหรือเปล่าตั้งแต่นายมาที่นี่ เค้าจะรู้หรือเปล่าเถอะว่านายออกมา”
“นายจะสนใจคนที่แทบไม่สนใจนายเลยเนี่ยนะ เค้ามองหรือเปล่าตั้งแต่นายมาที่นี่ เค้าจะรู้หรือเปล่าเถอะว่านายออกมา”
คนตัวเล็กด้านหน้านิ่งไปชั่วครู่
เซลล์สมองทำงานอยากหนัก ประมวลภาพทั้งหมดตั้งแต่เค้ารู้จักคังแดเนียลมา
แดเนียลหวงเค้าแต่ไม่เคยห่วงเลยสักครั้ง แดเนียลทำเหมือนสนใจเมื่อไม่มีใคร แต่สุดท้ายเราก็ไม่เคยเป็นอะไรกัน จริงสิ เค้าเหมือนของตายเหมือนสิ่งของที่เอาไว้ประดับแดเนียลแทบจะไม่เห็นหัวเค้าเลยนี่ กลับถึงหอ แดนก็แยกไปนอนกับฮยองอีกคนจนเค้าต้องอยู่คนเดียว ทั้งๆที่อยากอยู่กับแดนใจจะขาดทำไมไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลยนะแจฮวาน
แดเนียลหวงเค้าแต่ไม่เคยห่วงเลยสักครั้ง แดเนียลทำเหมือนสนใจเมื่อไม่มีใคร แต่สุดท้ายเราก็ไม่เคยเป็นอะไรกัน จริงสิ เค้าเหมือนของตายเหมือนสิ่งของที่เอาไว้ประดับแดเนียลแทบจะไม่เห็นหัวเค้าเลยนี่ กลับถึงหอ แดนก็แยกไปนอนกับฮยองอีกคนจนเค้าต้องอยู่คนเดียว ทั้งๆที่อยากอยู่กับแดนใจจะขาดทำไมไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลยนะแจฮวาน
“ฮยองปล่อยผมเถอะ”
“มั่นใจหรอแจฮวาน ฮยองว่านายไม่ได้คิดแบบนั้น”
ร่างสูงดันร่างบางจนติดผนังอีกครั้ง ปากหนาทำหน้าที่ทันที กดดูดริมฝีปากแดงด้านหน้าจนร่างบางขัดขืนอย่างรุนแรง เค้าสอดลิ้นเข้าไปพัวพันด้านใน
แรงที่เคยขัดขืนลดลงจนไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจูบตอบรับชายอีกคนอย่างจำยอมเเละแปลกไป
(แฮก แฮก)
“แจฮวาน นายชอบมันมั้ย”
“ไม่ ผมเกลียดมัน”
“แจฮวาน นายชอบมันมั้ย”
“ไม่ ผมเกลียดมัน”
“เกลียดทำมันถึงตั้งขึ้นมาขนาดนี้”
“อ๊ะ”
มือใหญ่จับไปที่จุดกลางกายของร่างบาง แค่นี้ก็มีอารมณ์แล้วซินะ น่ารักจริง สงสัยจะเล่นกับร่างกายตัวเองบ่อยๆ จนตั้งง่ายขนาดนี้ น่าสนใจจนปล่อยไปไม่ได้แล้วล่ะ “อือ..”
“อ๊ะ”
มือใหญ่จับไปที่จุดกลางกายของร่างบาง แค่นี้ก็มีอารมณ์แล้วซินะ น่ารักจริง สงสัยจะเล่นกับร่างกายตัวเองบ่อยๆ จนตั้งง่ายขนาดนี้ น่าสนใจจนปล่อยไปไม่ได้แล้วล่ะ “อือ..”
“ให้ฮยองช่วยนะ”
มือใหญ่ไม่รอคำอนุญาต รูดซิปลงอย่างรวดเร็ว
ใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ตรงหน้าทำให้ร่างบางหลงใหลได้ไม่ยาก
ทั้งยังการกระทำที่เค้าต้องการจากร่างสูงอีกคน คนๆนี้กลับทำให้เค้าทุกอย่าง
“อือ อ๊ะ”
“เสียงเพราะนี่แจฮวาน”
“ฮยอง อ้า” สองมือใหญ่สูดรั้งแกนกายเล็กอย่างรุนแรงเพื่อส่งร่างบางไปถึงจุดหมาย
“จูบหน่อย จูบผม”
“เสียงเพราะนี่แจฮวาน”
“ฮยอง อ้า” สองมือใหญ่สูดรั้งแกนกายเล็กอย่างรุนแรงเพื่อส่งร่างบางไปถึงจุดหมาย
“จูบหน่อย จูบผม”
“ได้สิ”
รอยยิ้มราวปีศาจร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้า ติดกับแล้วสินะ น่ารักน่ารังแกซะจริง จะรังแกจนเสพติดเค้าไม่ไปไหนเลยล่ะ
รอยยิ้มราวปีศาจร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้า ติดกับแล้วสินะ น่ารักน่ารังแกซะจริง จะรังแกจนเสพติดเค้าไม่ไปไหนเลยล่ะ
“อือ.. อ้า”
มือใหญ่ซักรูดแกนกายเล็กพร้อมปลดกระดุมกางเกงของร่างบางออก เสียงหอบหายดังชิดติดใบหูทำให้เค้าแทบคลั่ง กลิ่นหอมอ่อนๆกระจายติดจมูก
เมื่อปลดกระดุมกางเกงได้ รีบดึงรั้งลงเพื่อสำรวจช่องทางด้านหลังอย่างรวดเร็ว ใบหน้าคมกดลงที่ลำคอเพื่อสูดดมและสร้างรอยรักทับรอยที่เค้าบังเอิญเห็น หมาหวงก้างนี้หว่า ทำเป็นไม่สนใจแต่หวงขนาดนี้ น่ารังแกร่างตรงหน้าแรงๆ จนใครอีกคนรับรู้ไปเลย
มือใหญ่ซักรูดแกนกายเล็กพร้อมปลดกระดุมกางเกงของร่างบางออก เสียงหอบหายดังชิดติดใบหูทำให้เค้าแทบคลั่ง กลิ่นหอมอ่อนๆกระจายติดจมูก
เมื่อปลดกระดุมกางเกงได้ รีบดึงรั้งลงเพื่อสำรวจช่องทางด้านหลังอย่างรวดเร็ว ใบหน้าคมกดลงที่ลำคอเพื่อสูดดมและสร้างรอยรักทับรอยที่เค้าบังเอิญเห็น หมาหวงก้างนี้หว่า ทำเป็นไม่สนใจแต่หวงขนาดนี้ น่ารังแกร่างตรงหน้าแรงๆ จนใครอีกคนรับรู้ไปเลย
“อือ อ๊ะ อือ ใกล้.. อ๊ะ”
มือใหญ่รีบชักรูดแกนกายเล็กเพื่อให้ถึงจุดหมายปลายทาง
“อ๊ะ อ้า อือ”
มือใหญ่รีบชักรูดแกนกายเล็กเพื่อให้ถึงจุดหมายปลายทาง
“อ๊ะ อ้า อือ”
ร่างเล็กปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นใส่อุ้งมือใหญ่อย่างรุนแรงจนกระเด็นไปโดนขากางเกงของร่างสูงแต่กลับไม่สนใจ
“แจฮวาน สวยจังสวยที่สุด”
เสียงทุ้มนุ่มของแร็ปเปอร์หนุ่มกระชิบข้างหูร่างบางเบาๆ ร่างบางโดนจับพลิกหันหลังให้ตัวเค้าพร้อมปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตแสนเกะกะของคนตรงหน้าออก ผิวที่มีรอยรักประปรายปรากฎสู่สายตา หวงจริง จะทำรอยทับทุกรอยให้ดู
เสียงทุ้มนุ่มของแร็ปเปอร์หนุ่มกระชิบข้างหูร่างบางเบาๆ ร่างบางโดนจับพลิกหันหลังให้ตัวเค้าพร้อมปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตแสนเกะกะของคนตรงหน้าออก ผิวที่มีรอยรักประปรายปรากฎสู่สายตา หวงจริง จะทำรอยทับทุกรอยให้ดู
“มินโฮฮยอง ผม อึก..”
นิ้วมือใหญ่แทรกเข้าช่องทางด้านหลังอย่างง่ายดาย ชอบเล่นกับส่วนนี้สินะ
หรือหมอนั่นกันที่เข้าไปแล้ว มือเล็กจิกผนังแน่นเมื่อนิ้วใหญ่กระแทกกระทั้นแหวกช่องทางด้านหลังเพื่อรับของที่ใหญ่ขึ้น
“แจฮวาน แดเนียลมีอะไรกับนายแล้วใช่มั้ย”
นัยน์ตาเล็กเบิกกว้างกลัวไปหมด ไม่จริง รู้ได้ยังไง ถ้าคนอื่นรู้อีกล่ะ?
นัยน์ตาเล็กเบิกกว้างกลัวไปหมด ไม่จริง รู้ได้ยังไง ถ้าคนอื่นรู้อีกล่ะ?
“ตอบฮยองมาเถอะฮยองไม่ทำอะไรหรอก” ..แค่อยากแน่ใจ แต่ที่ไม่ทำอะไรน่ะโกหกนะ
ร่างกายสวยขนาดนี้มาเปลือยอยู่ตรงหน้าใครจะทนไหว ไหนจะช่องที่บีบนิ้วเค้าตุ้บๆนี้อีก
แทบจะทนรอไม่ไหวแล้ว
“ครับแดนน่ะ”
รอยยิ้มผุดขึ้นมาอีกครา งั้นจะทับรอยให้หมด ทับให้หมด ทับทั้งหมด
ปากร้อนไม่รอ ดูดดุนแผ่นหลังบางอย่างรุนแรง นิ้วมือด้านล่างยังคงทำงานสอดนิ้วที่สามเข้าไปอย่างรวดเร็ว
ตอนนี้เค้าต้องการจนจะคลั่งไม่เกรงกลัวใครจะเดินเข้ามาได้ยิน
อยากครอบครองอยากเป็นเจ้าของร่างกายตรงหน้าจนเสียงหวานครางก้องไปทั่ว
“อือ อ๊ะๆ อือ"
“แจฮวานฮยองเข้าไปได้มั้ย”
ตอนนี้สติของร่างบางไม่เหลือแล้ว เค้าแค่ต้องการ.. ต้องการจนบ้าคลั่ง เมื่อคืนเมื่อแดเนียลเสร็จกิจของตัวเองกลับเดินออกไปเลยจนเค้าค้าง ตอนนี้ถึงเป็นแบบนี้แค่คนด้านหลังสะกิดเล็กๆ ก็ทำให้เค้ายอมทุกอย่าง ถึงมันจะดูใจง่ายแต่คงไม่เป็นไรหรอก แค่ระบายเหมือนที่แดเนียลระบายกับเค้า
“แจฮวานฮยองเข้าไปได้มั้ย”
ตอนนี้สติของร่างบางไม่เหลือแล้ว เค้าแค่ต้องการ.. ต้องการจนบ้าคลั่ง เมื่อคืนเมื่อแดเนียลเสร็จกิจของตัวเองกลับเดินออกไปเลยจนเค้าค้าง ตอนนี้ถึงเป็นแบบนี้แค่คนด้านหลังสะกิดเล็กๆ ก็ทำให้เค้ายอมทุกอย่าง ถึงมันจะดูใจง่ายแต่คงไม่เป็นไรหรอก แค่ระบายเหมือนที่แดเนียลระบายกับเค้า
“อือ ครับ”
มือใหญ่ดึงนิ้วออกอย่างรวดเร็วพร้อมสอดแกนกายที่ใหญ่กว่าของร่างบางเข้าไป ใหญ่พอๆกับของใครอีกคน ช่องทางบีบรัดจนขยับลำบากแต่มันช่างน่าหลงใหล
มือใหญ่ดึงนิ้วออกอย่างรวดเร็วพร้อมสอดแกนกายที่ใหญ่กว่าของร่างบางเข้าไป ใหญ่พอๆกับของใครอีกคน ช่องทางบีบรัดจนขยับลำบากแต่มันช่างน่าหลงใหล
“อ้า แจฮวานทนหน่อย”
“อือ มินโฮฮยอง”
เมื่อเข้าไปได้สุด ร่างสูงแช่แกนกายไว้สักพัก ร่างกายที่เสื้อผ้ายังครบกอดร่างบางจากด้านหลังดึงเข้าหาแกนกายตัวเองจนสุดพร้อมยกขาทั้งสองข้างขึ้น อุ้มร่างบางขึ้นคร่อมตัวเองพร้อมนั่งลงบนฝาชักโครก
“อือ มินโฮฮยอง”
เมื่อเข้าไปได้สุด ร่างสูงแช่แกนกายไว้สักพัก ร่างกายที่เสื้อผ้ายังครบกอดร่างบางจากด้านหลังดึงเข้าหาแกนกายตัวเองจนสุดพร้อมยกขาทั้งสองข้างขึ้น อุ้มร่างบางขึ้นคร่อมตัวเองพร้อมนั่งลงบนฝาชักโครก
“อือ..”
(ปัง)
(ปัง)
“มะ มีคนมา” คนตัวเล็กที่อยู่บนตัวเค้าสั่นเกร็งจนเห็นได้ชัด ช่องทางด้านหลังบีบรัดอย่างรุนเรงจนเค้าอดกัดปากตัวเองไม่ได้
จนต้องยกสะโพกร่างบางเพื่อกระแทกเข้าหาตัวเองเบาๆ “อือ ฮยอง”
“แจฮวาน อยู่ที่นี้มั้ย?”
“แดเนียลนิ ฮยองอ๊ะ”
เมื่อรู้ว่าใครอยู่ด้านนอก ร่างสูงยิ่งกระแทกกระทั้นแกนกายเข้าออกอย่างรุนแรง จนร่างบางต้องปิดปากเพื่อกักเก็บเสียงเอาไว้
เมื่อรู้ว่าใครอยู่ด้านนอก ร่างสูงยิ่งกระแทกกระทั้นแกนกายเข้าออกอย่างรุนแรง จนร่างบางต้องปิดปากเพื่อกักเก็บเสียงเอาไว้
เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เมื่อรับรู้ ร่างสูงด้านหลังยิ่งจับกระแทกร่างบางพร้อมยกขึ้นประคองมือเล็กดันประตูห้อง
พร้อมกระแทกกระทั้นอย่างรุนแรงจนประตูสั่นไหวจนเกิดเสียง
“ฮยอง อือ..”
(ปึงๆๆ)
(ปึงๆๆ)
“แจฮวานนายอยู่ตรงนั้นหรือเปล่า”
“อือ อือ” คนตัวเล็กสายหน้าไปมากับประตู
อย่าเข้ามานะแดน เค้าไม่อยากให้มาเห็นเค้าระเริงรักกับคนอื่น
“อือ อือ” คนตัวเล็กสายหน้าไปมากับประตู
อย่าเข้ามานะแดน เค้าไม่อยากให้มาเห็นเค้าระเริงรักกับคนอื่น
“แดนนายกำลังทำอะไร นายต้องไปเป็นพิธีกรนะ” เหมือนเสียงระฆังช่วยชีวิต อยู่ๆ ก็มีคน
เรียกแดเนียลออกไป น้ำใสไหลออกมาจากดวงตาด้วยความดีใจอย่างปิดไม่มิดเมื่อร่างสูง
เห็นดังนั้นยิ่งกระแทกกระทั้นตามแรงอารมณ์ของตัวเอง
เค้าอิจฉาหมอนั่น .. เค้าอิจฉาที่หมอนั่นได้ทุกอย่างของร่างตรงหน้าไป ถ้าเค้าเจอเร็วกว่าจะ
ไม่มีที่แจฮวานจะตกของเป็นของมันหรือของใคร สะโพกเล็กถูกรั้งเข้าหากระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างรุนแรงตามอารมณ์ของร่างสูง
เรียกแดเนียลออกไป น้ำใสไหลออกมาจากดวงตาด้วยความดีใจอย่างปิดไม่มิดเมื่อร่างสูง
เห็นดังนั้นยิ่งกระแทกกระทั้นตามแรงอารมณ์ของตัวเอง
เค้าอิจฉาหมอนั่น .. เค้าอิจฉาที่หมอนั่นได้ทุกอย่างของร่างตรงหน้าไป ถ้าเค้าเจอเร็วกว่าจะ
ไม่มีที่แจฮวานจะตกของเป็นของมันหรือของใคร สะโพกเล็กถูกรั้งเข้าหากระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างรุนแรงตามอารมณ์ของร่างสูง
“อ๊ะๆๆๆๆๆ มินโฮฮยอง อือ”
“อ้า ใกล้แล้วแจฮวาน”
(พรับๆๆๆๆๆๆๆๆ)
“อ้า ใกล้แล้วแจฮวาน”
(พรับๆๆๆๆๆๆๆๆ)
เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังลั่นไปทั่วเพื่อเร่งไปสู่จุดมุ่งหมาย
“อ๊ะๆๆๆๆๆ อ้า เสร็จแล้ว ผมเสร็จแล้ว”
“อ้า อือ..”
ร่างเล็กฉีดพ่นน้ำรักใส่ประตู ไม่ต่างจากร่างสูงที่ดึงทึ้งสะโพกร่างบางเข้าหาพ่นทุกหยาดหยดเข้าใส่ช่องทางอุ่นร้อนที่บีบรัด
“อ้า อือ..”
ร่างเล็กฉีดพ่นน้ำรักใส่ประตู ไม่ต่างจากร่างสูงที่ดึงทึ้งสะโพกร่างบางเข้าหาพ่นทุกหยาดหยดเข้าใส่ช่องทางอุ่นร้อนที่บีบรัด
“อ้า ดีจัง
“ใช่มั้ยล่ะแจฮวาน เมมเบอร์ฮยองไว้นะ โทรมาได้ตลอด”
เมื่อร่างสูงปลดปล่อยจนหมด จึงถอดถอนแกนกายออกจากช่องทางด้านหลังจนน้ำรักที่ถูกปล่อยไว้ไหลตามออกมาจนเปื้อนไปหมด
“ใช่มั้ยล่ะแจฮวาน เมมเบอร์ฮยองไว้นะ โทรมาได้ตลอด”
เมื่อร่างสูงปลดปล่อยจนหมด จึงถอดถอนแกนกายออกจากช่องทางด้านหลังจนน้ำรักที่ถูกปล่อยไว้ไหลตามออกมาจนเปื้อนไปหมด
“เอาออกเป็นมั้ย” เค้าถามด้วยความเป็นห่วงถูกใจขนาดนี้ต้องรักษาไว้นานๆสิ
“เป็นครับ”
“งั้นฮยองไปรอข้างนอกนะ”
“งั้นฮยองไปรอข้างนอกนะ”
“ครับ”
เมื่อพูดจบร่างสูงก็ออกไป เหลือแต่ร่างบางที่กำลังทบทวนตัวเองขณะใส่เสื้อผ้าและทำความสะอาดร่างกาย
เมื่อพูดจบร่างสูงก็ออกไป เหลือแต่ร่างบางที่กำลังทบทวนตัวเองขณะใส่เสื้อผ้าและทำความสะอาดร่างกาย
เค้าไม่ผิด เค้าไม่เคยเป็นอะไรกับแดน แดนไม่เคยขอเค้าเป็นแฟน
แค่สนุกเราต้องไม่ผิดสิเรายังไม่มีใคร ซงมินโฮก็ดีขนาดนั้น ทุกสัมผัสที่เค้าได้รับช่างน่าหลงใหลใส่ใจมากกว่าใครอีกคน ไม่มีสักครั้งที่แดนจะถามเค้าว่าทำความสะอาดเป็นมั้ย หรือรอเค้าเมื่อเสร็จกิจ
แต่คนๆนี้กลับทำไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรเค้าอยากโดนสัมผัสมากกว่านี้ซะแล้วล่ะ
(แกร๊ก)
“เสร็จแล้วหรอ ไปกันเถอะออกมานานแล้ว”
“เสร็จแล้วหรอ ไปกันเถอะออกมานานแล้ว”
“อื้ม”
คนทั้งสองเดินเคียงคู่กันจนไปถึงห้องอัด ไม่มีใครสนใจว่าพวกเค้าไปไหนมา มันช่างดีจริงๆ เมื่อถึงที่นั่งร่างเล็กหยิบมือออกมาเมมเบอร์ใครบางคนอย่างรวดเร็ว คงจะได้คุยกันบ่อยๆสินะ ครั้งหน้าจะเป็นที่ไหนดีล่ะทนรอแทบไม่ไหวแล้ว
คนทั้งสองเดินเคียงคู่กันจนไปถึงห้องอัด ไม่มีใครสนใจว่าพวกเค้าไปไหนมา มันช่างดีจริงๆ เมื่อถึงที่นั่งร่างเล็กหยิบมือออกมาเมมเบอร์ใครบางคนอย่างรวดเร็ว คงจะได้คุยกันบ่อยๆสินะ ครั้งหน้าจะเป็นที่ไหนดีล่ะทนรอแทบไม่ไหวแล้ว
(Touch Me More
666-999-6666)
บันทึก
....................................................................................................................................
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น