ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

Secrets….




Secrets….


คุณว่าเรื่องบางเรื่องจะเป็นความลับได้นานเเค่ไหนกัน ผมพยายามปกปิดทุกอย่างจากบรรดาเเฟนคลับเเต่เพื่อนสนิทของผมกับไม่เคยทำเเบบนั้นเลย

เเดนเเจนไม่เอานะ พรุ่งนี้ต้องไปถ่ายรายการนะ
นิดเดียวน้า นิดเดียวจะไม่ทำให้เป็นรอยเเม้เเต่นิดเดียวเลย

เมื่อพูดจบร่างสูงผลักร่างบางลงเตียงนอนนุ่ม ที่เค้ามานอนด้วยทุกวันทั้งที่มีห้องของตัวเองคู่กับฮยองของอีกคน เเต่พอตกดึกกลับยองมาหาร่างบางของเพื่อนสนิทที่เเยกออกมานอนคนเดียวเพราะต้องการจะเเต่งเพลง เพราะกลัวเสียงดังรบกวนคนอื่น เเจฮวานหนะ น่ารักมาตลอดเเเหละ ไม่ว่าจะทำอะไร
ร่างสูงกระชากเสื้อเชิ้ตตัวบางที่เค้าบังคับให้ร่าง
บางใส่ทุกครั้งเวลาเค้ามานอนห้องออกจากร่างกายที่เเสนยั่วยวน ไม่มีใครรู้หรอกว่าเเจฮวานของเค้าซ้อนรูปแค่ไหน
ผิวขาวปรากฎสู่สายตาร่างสูง
“เเดน ครั้งเดียวได้มั้ย พรุ่งนี้มีงานนะ”
“มันอยู่ที่ตัวเล็กไม่ใช่หรอว่าจะยั่วเเดนเเค่ไหน”
ร่างสูงมองร่างกายเเสนยั่วยวนตรงหน้าพร้อมเลียริมฝีปาก
อย่างต้องการ สวยไปหมดสวยขนาดนี้ได้ยังไงกัน
“เเจนไม่เคยทำอะไรเเบบนั้นเลยนะ”
ขนาดเวลาเถียงยังน่ากินขนาดนี้ไม่รู้ตัวหรือไงเเจฮวานว่าตัวเองหน้ากินขนาดไหนเสื้อเชิ้ตสีขาวที่หลุดลุ่ยเเต่ยังไม่หลุดออกจากตัวจนค้างอยู่ที่เเขนเเสนสวยขนาดทำเเค่นี้ไม่รู้ตัวเลยนะว่าตัวเองยั่วคนอื่นเค้าขนาดไหนเเจฮวาน
“งั้นหรอ เเต่เเดนว่าไม่ใช่นะ ไหนจะมือนี่”
ร่างสูงจรดปากลงบนมือแสนสวย จูบไล้ขึ้นมาบนท่อนเเขน เล็ก
“ไหล่นี่ก็ยั่ว”
ปากร้ายยังไม่หยุดลูบไล้ไล่ขึ้นมาที่ไหล่เล็กๆดูดดุนจนเกิดรอยสีเเดงที่เค้าเเสนภาคภูมิใจ จนมาหยุดที่ต้นคอสวย
“คอสวยๆนี้น่าทำรอยจริงๆ”
“เเดนไม่เอานะ พรุ่งนี้มีงาน”
ร่างบางรีบปฏิเสธร่างสูงอย่างรวดเร็วเมื่อตละหนักได้ว่าพรุ่งนี้ัตัวเองมีงาน เเค่เผลอไปกับเจ้าหมาป่าตัวร้ายนี้เเป๊บเดียวเองนะ ทำไมถึงขึ้นมาขนาดนี้
“งั้นหรอ งั้นตรงนี้ขอทำรอยบางๆละกัน เเต่ตรงอื่นจะไม่ยั้งมือ”
“เเดน”
ร่างบางอ้อนวอนร่างสูงอย่างน่าสงสารน้ำตาใสไหลออกจากดวงตาสวยอย่างขอร้อง
“เอาตามนี้ละกัน”

กลีบปากร้อนประกบลงมาทันทีที่พูดจบเเดเนียลทำไมชอบทำเเบบนี้จังฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วร่างกายเล็กๆมืออีกข้าง ลูบไล้เเก่นกายเล็กเพื่อทำให้ร่างบางมีอารมณ์ร่วม
“จะทำให้ตัวเล็กไปมีคนอื่นไม่ได้เลย”
“อึก อ่ะ เเจน ไม่อึกคิดจะ อึก มีอ๊ะ ใครอยู่เเล้วอ้า”
เสียงร้องจากการโดนปลุกเร้าจากร่างบางด้วยการกระทำของเค้าช่างไพเราะ ดีที่ห้องนอนเเจฮวานบุพนังกันเสียงเพราะร่างบางเเต่งเพลงทุกวัน จนบริษัททำพนังเเบบนี้ให้ ไม่งั้นเพื่อนร่วมวงคนอื่นๆต้องได้ยินเสียงที่เเสนไพรเราะนี่เเน่ๆ
นิ้วมือใหญ่เริ่มสอดเเทรกเข้าไปในช่องทางที่เค้าเเสนคุ้นเคย ร่างบางกระตุกรัดอย่างอัตโนมัติ
“รัดขนาดนี้เเล้วนะตัวเล็ก คืนนี้รอบเดียวจะพอหรอครับ”
“อ๊ะ เเดน อึก อึดอัด”
ร่างสูงยิ้มร้าย ปล่อยนิ้วใหญ่คาไว้เเบบนั้น เเต่ปากร้อนเริ่มดูดดึงผิวเนื้อขาวๆอีกครั้ง เค้าชอบที่สุดเลยเวลาเเจฮวานของเค้ามีร่องรอยการกระทำของเค้าติดตัวเเบบนี้ ก็เค้าหละหวงเเจฮวานกลัวจะมีคนอื่นมาเอาเเจฮวานของเค้าไป
“เเดนขยับเถอะ อ๊ะ”
ร่างสูงไม่ฟังที่ร่างบางร้องขอกับพุ่งเป้าที่ยอดดอกคู่งามที่ประดับบนหน้าอกขาว ดูดดุนจนเเดงกล่ำ ไม่ลืมให้ความสนใจกับผิวเนื้อบางๆ รอบๆที่เค้าทำรอยไปทั่วจนไม่มีช่องว่างยกเว้นคอที่ร่างบางขอไว้ไม่งั้นเค้าโดนงอนเเน่ๆ
“เเดน อึก”
“จะให้เเดนทำอะไรครับตัวเล็ก”
ร่างสูงยิ้มร้ายเค้าน่ะชอบเวลาเเจฮวานร้องขอที่สุด ชอบเสียงของเเจฮวานที่สุดร้องขอสิ จะทำให้ทุกอย่างเลย
“เอาของเเดนเข้ามาเถอะอึก”
“อะไรนะ เเดนไม่เข้าใจเลยตัวเล็ก”
ทั้งที่ได้ยินชัดทุกประโยค เค้ากับอยากฟังมันอีกครั้ง ถ้ามีเครื่องอัดเสียงเค้าคงอัดเก็บไว้ฟังถึงจะหาว่าเค้าโรคจิตก็เถอะ
“เอาของเเดนอึก เข้ามา อ๊ะ”
ร่างสูงดึงนิ้วที่ค้าไว้ออกเเทนที่ด้วยเเกนกายร้อนที่เสือกสนเข้ามาทันทีหลังจากร่างบางพูดจบ ความใหญ่โตที่เเจฮวานไม่เคยคุ้นชินทำให้ร่างบางอึดอัด ได้เเต่นอนสั่นระริกอยู่ตรงนั้้น
“อือ เเน่นเหมือนเดิมเลยนะตัวเล็กทำกี่ครั้งก็ยังเเน่นเเบบนี้”
“อื้อ อึดอัด เเดนขยับเถอะ”
“อ้าได้ตาคำบรรชาครับ”

ร่างสูงโถมกระเเทกเเกนกายเข้าออกอย่างรุนเเรง ยั่ว
ขนาดนี้เลยนะเเจฮวาน จะให้ทำรอบเดียวหรอฝันไปเถอะ
ขณะคิดเเผนการชั่วร้าย ร่างสูงกระเเทกกระทันเเกนกายเข้าออ กไม่หยุด
“อ๊ะๆๆๆๆๆๆ เเดนอ๊ะ อึก เเรงอือ ไป”
“เเรงอีกหรอได้สิ”
ทั้งๆที่ฟังออกทุกอย่างที่ร่างบางต้องการจะสื่อกับเเกล้งทำเป็นฟังผิด ทั้งยังยิ่งสอดใส่เเกนกายเข้าออกรุนเเรงขึ้น เสียงครางหวานดังลั่นห้อง เสียงเตียงกระทบฝาพนังอย่างรุนเเรง ดีนะอีกด้านนึ่งเป็นห้องเก็บของไม่งั้นถึงห้องนี้จะเก็บเสียงเเต่คงเก็บเเรงสั่นสะเทือนไม่ได้
“อ๊ะๆๆๆๆเเดน อ๊ะ จะเสร็จอ๊ะ”
“เเดนด้วย อือ”
ร่างสูงหลั่งน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าในตัวร่างบางอย่างรุนเเรงจนไหลย้อยออกมาด้านนอกทั้งๆที่เเกนกายใหญ่คาอยู่ ไม่ต่างจากร่างบางที่ปลดปล่อยใส่หน้าท้องเเกร่งของร่างสูงจนกระเด็นไปทั่ว
“เหนื่อย อึก เหนื่อย”
“งั้นไปล้างตัวกันนะ จะได้กลับมานอน”

ร่างสูงอุ้มร่างบางเข้าห้องน้ำทำความสะอาดร่างกาย เเต่สุดท้ายก็ได้ยินเสียงครวนครางออกมาอยู่ดี


-----------------------------THE END------------------------------









ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

Unforeseen…….3p{minhwan}{nielhwan}

  Unforeseen…….3p{minhwan}{nielhwan} [181&175&181] [10&23&9] “ แจฮวานถอดเสื้อออก ” เสียงเร่งเร้าดังอยู่รอบข้าง ไอเพื่อนพวกเพื่อนใจร้ายพวกนี้มันชวนผมเล่นเกมส์ ร่างบางเล่นเกมส์ตาต่อตาผ่านไปหลายตา แจฮวานแพ้อีกแล้ว ทำไมคนเล่นกีฬาเก่งอย่างเค้า ต้องมาแพ้เกมส์ออนไลน์อย่าง ROV ด้วยว่ะ   รอยยิ้มกวนประสาทประดับอยู่บนหน้า คังแดเนียลและฮวังมินฮยอน หน้ามุ่ยของเจ้าเพื่อนตัวเล็กทำให้ชายหนุ่มทั้งสองหัวเราะ น่ารักๆคำนี้เต็มหัวไปหมด “ ทำไมกูแพ้บ่อยจัง เทพแห่งโชคชะตาช่วยลูกด้วย ” แจฮวานนั่งมองหน้าจอโทรศัพท์ที่โชว์หน้าคำว่า loss ไม่อยากถอดเสื้อเลยแค่นี้ก็จะไม่เหลืออะไรอยู่แล้ว   เพื่อนเลวชอบชวนทำอะไรแผงๆตอนแรกก็นัดมาทำรายงานไปไปมามา มานั่งพนันเล่นเกมส์ได้ยังไงก็ไม่รู้ “ วันนี้มึงโชคไม่ดีไง ถอดออกเดี๋ยวนี้ ” คังแดเนียลสั่งร่างบางอีกครั้ง แจฮวานยู่หน้า อย่างงอแง นี้ชิ้นสุดท้ายแล้ว ตอนนี้เหลือแต่ชั้นในแล้วนะทำไมเพื่อนสองคนนี้ของเค้าชอบแกล้งเค้าจัง   สายตาฮวังมินฮยอนจ้องแจฮวานเหมือนให้ทะลุผ่านเสื้อผ้าได้ “ ไม่ดีกว่า มานี้กูถ...

10+1=2

10+1=2 Kim Jaehwan & WannaOne    มันกี่วันแล้วที่ผมต้องทนทรมานกับการกระทำแบบนี้ของพวกเค้า มันตั้งแต่ผมได้เดบิวต์หรือก่อนที่ผมจะเดบิวต์กันแน่นะ  “ อึก...แฮ่ก....ทรมาน.... ” ข้างในมันร้อนไปหมด อุปกรณ์รูปทรงรีสั่นถี่ๆ อยู่ในช่องทางด้านหลังเค้า โดยเพื่อนร่วมวงใส่มันไว้ตั้งแต่เช้า มันทรมาน วันนี้พวกเราออกมาถ่ายรายการกัน มันยิ่งทำให้ผมทรมานเข้าไปอีก “ อึก ” “ แค่นี้ก็ทนไม่ได้แล้วหรอแจฮวาน ปกตินายเก่งกว่านี้นิ ” ฮยองร่วมวงที่ทุกคนมองเป็นแม่ของทั้งวงพูดขึ้น ยุนจีซองรู้ดีว่าแจฮวานเป็นอะไร จะไม่รู้ได้ไงในเมื่อเค้ามองซองอุนยัดอุปกรณ์นั้นเข้าช่องทางแสนสวยเอง น่าสนุกจะตาย พวกเค้าอยากให้แจฮวานมีความสุข ก็พวกเค้าหนะรักแจฮวานจะตาย ไม่มีใครไม่รักแจฮวานหรอกนะ ทุกคนในวงรักแจฮวาน ใครบอกว่าพวกเราไม่สนิทกัน พวกเราสนิทกันมากมากที่สุด หึ! “ จีซองฮยอง ผมอยากเอามันออก อึก ” ความทรมานที่ถูกกักเก็บมาทั้งวันทำให้ร่างบางร้องไห้ “ แจฮวานฮยองเวลาร้องไห้ตอนอยากสุดๆโครตยั่วเลยหวะ ควานลิน ” จินยองพูดกับน้องชายคนสนิท พวกเค้าชอบดูเ...

Vacation…..5P

Vacation…..5P        โอ๊ยยยยยทำไมวันหยุดของผมต้องมาติดอยู่ในหอ   หิมะก็ตกพ่อกับแม่ก็ไม่อยู่บ้านไปธุระต่างจังหวัด เบื่อที่สุดเลยแต่อย่างน้อยก็มีผู้ร่วมชะตากรรมอยู่หลายคนอิอิ แดเนียลก็ไม่กลับบ้านเพราะบ้านอยู่ปูซานหยุดแค่3วันก็เลยไม่ไปไหนประจวบเหมาะกับแม่ของแดเนียลมาเยี่ยมที่หอ หมอนี่เลยนอนยาวเล่นเกมส์ ซองอูฮยองก็หลังจากออกไปหาเพื่อนข้างนอกแล้วก็กลับมาอยู่หอเช่นกันเพราะหิมะตก ควานลินพ่อกับพี่สาวก็พึ่งมาเยี่ยม อูจินก็ไม่กลับกับแดฮวีเพราะอยากจะซ้อมเต้นกับแดเนียล  แถมที่บ้านยังไปปูซานซะอีก เห้อ5หนุ่มสุดหล่ออย่างพวกเราเลยมานั่งเล่นในห้องนั่งเล่นชั้น9แบบเบื่อๆ จนต้องสั่งสารพัดของกินมากินกันเอง คิดถึงสมาชิกคนอื่นๆจังเฮ้อออ “ทำหน้าตาเหมือนเบื่อโลกขนาดนั้นทำไมแจฮวานฮยอง เรามาซ้อมเต้นกันดีมั๊ยไหนๆก็ไม่มีใครอยู่มากกว่านี้แล้ว” อูจินนี่เป็นเด็กที่ขยะขันแข็งจริงๆ แต่พอดีว่าวันหยุดไงผมจะไม่ทำอะไรทั้งนั้นนนอกจากนอนขี้เกียจอยู่แบบนี้ “ไม่เอาฮยองขี้เกียจอยากพัก ตั้งแต่ซ้อมเต้นเพลงใหม่ฮยองก็ไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว” “โถ่ฮยองนี้ แต่ผมก็ขี้เกียจเหมือนกั...