Gamer…

Gamer…

พวกคุณเคยมีแฟนเป็นคนติดเกมส์มั้ยครับ ถ้าไม่ก็ดีแล้ว เพราะอะไรน่ะหรอเพราะมันจะเป็นแบบนี้ไง

“เนียลไปกินข้าวได้แล้วนี้มันกี่โมงแล้วเดี๋ยวปวดท้อง”
“ขออีกตานะตัวเล็ก เนียลจะคิลได้แล้ว”

เนี้ยเป็นแบบนี้แหละทั้งๆที่อุส่าห์มีเวลาอยู่ด้วยกัน นานๆจะว่างตรงกันสักที ก็ยังเป็นแบบนี้ไปอีก มันน่าน้อยใจน้อยมั้ยครับ

“งั้นเนียลก็เล่นเกมส์ไปล่ะกันเราจะออกไปเที่ยว”
ผมรีบหันหลังเดินออกมาแต่ไม่ทันซะแล้ว มือใหญ่ฉุดดึงแขนผมเข้าหาตัวอย่างรวดเร็ว

“จะไปไหน ดูแต่งตัวเข้า ไม่ให้ไป”
เหอะที่อย่างงี้มาห้าม แค่ใส่ขาสั้นเสื้อยืดใครๆเค้าก็ใส่กัน บ้าบอ อาการหวงกำเริบหรือไง

“เนียลไปแค่เซเว่นใต้คอนโดปล่อยได้แล้ว”

มือใหญ่ไม่ยอมปล่อยมือคนตัวเล็กกว่าแม้แต่น้อยกับกระชากให้มานั่งข้างๆแทนเพื่อนเล่นเกมส์ที่ยังค้างคาไว้

“เนียลเราจะลงไปซื้อขนม”

“ไม่ให้ไปนั่งอยู่ในห้องเนี้ยแหละ ขนมเต็มตู้”

ร่างสูงหันมาตอบร่างบางอีกคนอย่างจริงจัง

แดเนียลบ้าข้าวก็ไม่ยอมออกมากินด้วยยังมากักตัวไว้กับตัวเองอีก สนใจก็แค่ตอนจะออกไปที่อื่นพออยู่ในห้องก็เงียบ มั่วแต่สนใจเกมส์อยากรู้จริงเกมส์มันมีดีอะไรหนักหนา

ร่างบางเดินเข้าไปหาคนรักที่กำลังเล่นเกมส์อย่างเมามันส์ไม่สนใจอีกคนที่กำลังเดินเข้ามาแม้แต่น้อย

ไม่สนใจเราก็ได้นะเนียลค่อยดูจะยั่วให้ทิ้งเกมส์มาเล่นกับเราแทนเลย

“เนียลทำไมชอบเล่นเกมส์ล่ะ”
“คลายเครียดดี”
“งั้นหรอ แล้วถ้าเราใส่ชุดนักเรียนที่เนียลซื้อมาให้เนียลจะคลายเครียดมากกว่ามั้ย”
มือเล็กแสนสวยกอดคอร่างสูงจากด้านหลัง หน้าเล็กซุกไซร์ซอกคอร่างสูงพร้อมหายใจเบาๆรดต้นคอ นิ้วมือร้ายลูบไล้แผงอกแกร่งที่หญิงสาวเกือบค่อนประเทศต้องการซุกซบ แต่คงไม่มีทางเพราะที่ตรงนั้นมันเป็นของผม

“ไม่รู้ตัวเล็กลองใส่มาให้ดูก่อนสิ”

ท้าหรอคังแดเนียล ตอนพูดก็ไม่มองหน้า มั่วแต่สนใจเกมส์ได้ๆ งั้นเดียวเจอ

ร่างบางรีบเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวอย่างรวดเร็วควานหาชุดนักเรียนหญิงแสนลามกที่คนตัวโตซื้อมาจากญี่ปุ่นเพื่อบังคับให้เค้าใส่ แต่ไม่เคยได้ใส่สักทีมาดู ได้คังแดเนียลมาลองดูว่านายจะสนใจคิมแจฮวานคนนี้มากกว่าเกมส์มั้ย

“เนียล”

“มีอะไรตัวเล็ก อ่ะทำไมถึง”
ร่างสูงล่ะออกมาจากเกมส์อย่างรวดเร็วเมื่อขาเรียวเล็กวางพาดหน้าตักใหญ่ แต่ที่แปลกและดึงดูดกับไม่ใช้ขาเรียวๆขาวๆที่เข้าลูบไล้อยู่ทุกคืนวัน  วันนี้กับเป็นถุงน่องสีดำที่เค้าแสนคุ้นตา มองขึ้นไปอีกหน่อยก็เห็นกระโปรงนักเรียนแสนสั้นที่เข้าชุดกับโบว์หูกระต่ายลายเดียวกันกับกระโปรง พร้อมเสื้อนักเรียนบางแสนบางที่เค้าเลือกให้ ยังประดับอยู่บนตัวร่างเล็กที่นั่งอยู่บนเตียงกว้าง

(แดเนียลฮยองรีบบุกสิว่ะ เร็ว ผมจะอ้อมไปตีข้างหลัง)

เสียงรุ่นน้องในวงดังลั่นออกจากลำโพงคอมพิวเตอร์ด้วยความหงุดหงิดแต่ไม่สามารถดึงความสนใจคนร่างสูงที่จ้องจะกลืนกินคนตัวเล็กที่แสนน่าอร่อยบนเตียงได้

“เนียลช่วยน้องก่อนสิจะจบเกมส์ แล้วเดี๋ยวเราจะทำอะไรสักอย่างก่อน”
“ทำอะไร”
(แดเนียลฮยองเร็วๆสิ)
สุดท้ายร่างสูงก็ไม่ได้คำตอบจากร่างบางเมื่อใบหน้าแสนทรงเสน่ห์ถูกจับหันหน้าเข้าประจัญหน้ากับจอคอมแทน

เล่นไปนะเนียล เล่นเยอะๆเราจะยอมให้เนียลเล่นให้จบ ถ้าทนได้อะนะ

ร่างบางลุกขึ้นจากเตียง เดินอ้อมไปอีกด้านของโต๊ะคอมพิวเตอร์ที่เปิดโล่ง คุกเข่าลงกับพื้นพร้อมคลานเข้าไปใต้โต๊ะด้านหน้าที่เปิดโล่ง

ดึงปั๊กออกมันเก่าไปแล้ว ต้องแบบนี้สิถึงทันสมัย

ร่างเล็กคลานเข้าไปใกล้ร่างสูงจนลมหายใจอุ่นร้อนปะทะแกนกายใหญ่ที่นอนนิ่งสนิทอยู่ในกางเกง

“ตัวเล็กจะทำอะไร”
“เปล่านิ แค่หาอะไรเล่น”

ร่างสูงมองใบหน้าเล็กที่จ้องมองเค้าจากใต้โต๊ะด้วยความสับสน แต่ไม่นานก็ได้คำตอบ เมื่อปากเล็กกัดซิบกางเกงเค้าลงอย่างรวดเร็ว สองมือเล็กประคองแกนกายใหญ่ออกจากกางเกงสู่โลกภายนอก ดวงตาใสจ้องมองท่อนเนื้อตรงหน้าอย่างคนเจอของถูกใจ เสื้อเชิ้ตนักเรียนตัวบางถูกปลดกระดุมลงไปสองเม็ดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่แม่งยั่วชิบ

(แดเนียลฮยองยิ่งสกัดไว้นะ)

เสียงจีฮุนจากลำโพงยังดังก้อง มือเค้ายังจับเมาส์และกดคีย์บอร์ดอยู่แต่ตากับไม่มีภาพในจอตรงหน้าแม้แต่น้อย เมื่อภาพด้านล่างมันช่างสุดยอดขนาดนี้  

“ซี๊ดดดดด”
มือทั้งสองด้านปล่อยออกจากเมาส์และคีย์บอร์ดอย่างรวดเร็ว มือนึ่งจับขอบโต๊ะไว้แน่นอีกมือกดหัวร่างบางใต้โต๊ะให้ดูดกลืนท่อนเนื้อร้อนของตัวเองลึกมากขึ้น

(แดเนียลฮยองเกิดอะไรขึ้นแดเนี........)

ร่างสูงปิดคอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็วไม่สนใจทีมของตัวเองแม้แต่น้อย ตอนนี้เค้าสนใจแค่ร่างบางที่กำลังปรนเปรอให้เค้าอย่างเร้าร้อน

ปากเล็กบีบเกร็งโพรงปากดูดท่อนเนื้อใหญ่ร้อนจนแก้มที่เคยพองกลมยุบลงเพื่อปรนเปรอร่างสูงมากขึ้นลิ้นเล็กตะวัดเลียส่วนหัวอย่างรุนแรง มือเล็กชักรูดตามความยาวที่พ้นออกมาจากปาก

“อ้า ตัวเล็ก ขอโทษ แต่แดนกั้นไม่ไหวแล้ว”

ร่างสูงกดหัวร่างบางเข้าหาท่อนเนื้อร้อนอย่างรุนแรงพร้อมปล่อยน้ำรักอัดฉีดเข้าสู้ปากเล็กที่อ้าออกรับความใหญ่โต จนน้ำรักสีขาวขุนไหลย้อนออกมาที่ริมฝีปากร่างบาง

“อึก”
“ตัวเล็กกลืนมันลงไปงั้นหรอ”

“อื้ม ทำไม”
แกนกายใหญ่โปรงพองขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อร่างบางตอบคำถามจบ

จะไม่ให้อยากอีกได้ไงล่ะใครเค้าใช้ให้ตอบแล้วเอาลิ้นเลียปากแบบนั้นล่ะ

“เนียลลลล อ๊ะ”
ร่างสูงดึงร่างบางขึ้นมานั่งตักตัวเองอย่างรวดเร็ว สองแขนเล็กกอดคอคนด้านล่างแน่น ขาสองด้านเหยียบที่ว่างแขนทั้งสองไว้ กระโปรงตัวสั้นเลื่อนขึ้นมาจนถึงส่วนสงวนที่ไม่มีอะไรปิดบัง จนร่างบางหน้าแดงก่ำ

จะใส่มายั่วก็ยั่วให้ถึงที่สุด

“ไม่ใส่ชั้นในหรอแจฮวาน ทำไม”

“ก็เดี๋ยวเนียลก็ต้องถอดไม่ใช่หรอ”
ร่างบางเอียงคอไปด้านข้างอย่างคนไร้เดียงสา

“แจฮวานรู้มั้ย ยั่วแบบนี้ระวังจะไม่ได้นอน”

รอยยิ้มเล็กยืดตัวขึ้นหลังจากฟังประโยคนั้นจากร่างสูง สองแขนเล็กรั้งตัวเข้าใกล้ร่างสูงยิ่งขึ้น จนถึงใบหูที่แสนมีเสน่ห์ กระซิบเบาๆ พร้อมเลียอย่างยั่วยวน ไม่ลืมที่จะบอกความต้องการ

“ไม่ได้บอกนิว่าอยากนอน”

“แจฮวานไปเรียนแบบนี้มาจากที่ไหน”
ร่างสูงพูดขณะระงับอารมณ์ไม่ให้ส่งแกนกายใหญ่เข้าไปก่อนขยายช่องทาง

“อ๊ะ เนียล”
ร่างสูงส่งนิ้วมือเข้าไปขณะถามร่างบางอย่างรุนแรง ชักเข้าชักออกขยายช่องทางด้านหลังที่มีสารหล่อลื่นเคลือบไว้เต็มไปหมด

“ตอบสิ ตอบเนียล”
“ไม่ได้เรียน อ๊ะ”
นิ้วที่สองถูกส่งเข้าไปเพิ่มอย่างรวดเร็ว

“แล้วทำไม ถึงยั่วเก่งขนาดนี้”

“อือ อ๊ะๆๆๆ เพราะนะ เนียล”
ร่างสูงชักนิ้วเรียวยาวเข้าออกอย่างรุนแรง เพราะคำตอบที่ได้ทำให้เค้าอยากให้รางวัลร่างบางแรงๆทั้งคืน

“ห้ามไปทำแบบนี้ใครอีกนะ”
“แบบไหนอือ”
นิ้วสามถูกส่งเข้าไปในช่องทางที่บีบรัด ร่างสูงรีบดึงเข้าดึงออกเพื่อขยายช่องทางให้รับสิ่งที่ใหญ่กว่าเข้าไป

“เดี๋ยวบอก”
“อือ อึก”
เมื่อช่องทางขยายจนพอร่างสูงจึงนิ้วทั้งสามออกอย่างรวดเร็วพร้อมกดร่างเล็กลงมาที่แกนกายของตัวเองพร้อมสอดใส่เข้าไปจนสุด ขยับกระแทกเข้าออกเบาๆเพื่อขยายช่องทางมากขึ้น

“อ้าเนียล”
ปากร้อนดูดดึงเม็ดทับทิมกลางอกที่ดันผ้าเนื้อบางขึ้นมา แกนกายด้านล่างกระแทกเข้าออกเบารอร่างบางปรับตัว สองมือใหญ่บีบก้อนเนื้อสองด้านที่เด้งสู้มืออย่างไม่ลดละ

“อึกเนียล เราอ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆ”

ร่างสูงส่งแกนกายเข้าออกอย่างรวดเร็วเมื่อร่างบางปรับตัวได้ พร้อมยกคนตัวเล็กลอยขึ้นจากเก้าอี้  เดินไปหน้ากระจกปานใหญ่ที่ไว้ใช้สำหรับแต่งตัว

“อ้าเนียล ทำไม อ๊ะมะ ไม่ ไป ป่ะไปที่เตียง”
“จะบอกไงว่าห้ามทำอะไร”

“เนียล อ๊ะ ไม่เอา ด้านนี้เราอาย”
ร่างสูงปล่อยร่างบางยืนบนพื้น จับหันหน้าเข้าหากระจก พร้อมยกขาด้านหนึ่งขึ้นพาดคอ สอดใส่แกนกายใหญ่ร้อนเข้าไปอย่างรวดเร็วและรุนแรง ชุดนักเรียนบนตัวร่างบางขับให้ร่างกายเล็กยั่วยวนและร่ายราคะไปอีกเท่าตัว จนร่างสูงอดไม่ได้ ส่งแกนกายเข้าออกเร็วมากขึ้น ร่างเล็กในกระจกช่างยั่วยวน หน้าแดงก่ำ ตัวแดงไปทั้งตัว ดูอมชมพูไปหมดรวมถึงแกนกายเล็กที่กระตุกไปมาตามการสอดแกนกายเข้าออกของร่างสูง

ดวงตาเล็กหยาดไปด้วยน้ำตาแห่งความต้องการ ริมฝีปากเล็กครางออกมาไม่หยุด

“แจฮวานมองกระจกสิ”
ร่างสูงจับใบหน้าสวยให้จ้องมองหน้าตาตัวเองในกระจกขณะส่งแกนกายเข้าออกในช่องทางอุ่นร้อน แกนกายที่ถูกส่งเข้าออกในร่างช่องทางสะท้อนภาพในกระจก

“เนียลอ๊ะๆๆ อาย”

“หน้าแบบนี้อย่าไปทำกับใครเห็นนอกจากเนียล”

“ยั่วแบบนี้ อย่าไปทำกับใครนอกจากเนียล
“ขมิบแบบนี้อย่าไปทำกับใครนอกจากเนียล”
“แล้วร่านแบบเนี้ยอะได้ แต่อย่าไปร่านกับใครนอกจากเนียล”
ร่างสูงดึงร่างบางเข้ามาจูบอย่างรุนแรงตามอารมณ์ ดูดดุนแลกเปลี่ยนน้ำหวานรับรู้ถึงรสชาติคาวที่ร่างบางกลืนลงไป ลิ้นร้อนตวัดเลียไปทั่วโพรงปาก

ดึงรั้งสะโพกเล็กเข้าหาตัวสอดใส่อย่างรุนแรง

“เนียลเรา อ้า”

ร่างเล็กฉีดพ่นน้ำรักใส่กระจกด้านหน้าอย่างรุนแรงทั้งที่ยังไม่ได้แตะต้องแกนกายตัวเองตัวซ้ำ ต่างกับร่างสูงยิ่งเห็นร่างบางเสร็จสมยิ่งกระแทกกระทั้นเข้าใส่ป้อนความสุขให้ร่างบางไม่รู้จบ สองมือยกร่างเล็กขึ้นแนบอก ชุดนักเรียนตัวบางหลุดลุ่ย จนกดร่างบางลงเตียง กระแทกทั้นอย่างรุนแรงเพื่อเร่งให้ทั้งตัวเองและใครอีกคนเสร็จสมไปพร้อมๆกัน

“อ้าเนียล แรงไปแล้ว เนียลอ้า เราอือ”
“อ้าใกล้แล้ว”
มือใหญ่ดึงรั้งสะโพกเล็กเข้าหาอย่างรุนแรง กระชากกระโปรงตัวเล็กออกจากร่างบางอย่างรวดเร็วกระแทกกระทั้นเข้าออกเพื่อไปสู่จุดหมาย

“เนียล อือ อ้า”
“อ้า”
ร่างสูงฉีดพ่นน้ำรักเข้าใส่ช่องทางด้านหลัง ไม่ต่างจากร่างบางที่ฉีดพ่นใส่หน้าท้องของร่างสูง

“เนียล เหนื่อย พอก่อน”

“ไหนบอกทั้งคืนก็ไหวไง”
“เนียลไม่เล่นเกมส์แล้วอ่อจีฮุนอาจจะรอก็ได้”
“ไม่อ่ะ ตอนนี้อยากเล่นเมีย”
เสียงครางหวานดังก้องไปทั่วอย่างไม่รู้จบทั้งคืน เกมส์นี้ให้ผมเล่นทั้งชีวิตก็ได้นะ....

.

.

.

“จีฮุนเป็นอะไรว่ะ”
อูจินเพื่อนรักถามเพื่อนสนิทอย่างรวดเร็ว ตอนแรกก็เห็นเล่นเกมส์อยู่ดีๆทำไม่ถึงพานแตะข้าวของไปทั่ว

“แดเนียลฮยอง แม่งจะทำอะไรกับแจฮวานฮยองตอนไหนก็ได้ป่ะว่ะไม่ใช่ตอนนี้ ที่กูกำลังจะตีป้อมได้แม่ง”
“55555555555+ แดเนียลฮยองแม่งสุดยอด”

-----------------------------------The End-------------------------------------------