Enchant...(2/…)

Enchant...(2/…)

“ใครบอกกันครับว่าแจฮวานจะไปกับรุ่นพี่ พวกผมมีถ่ายงานกันต่อคงไปไม่ได้หรอกครับ”

ผมพยายามระงับอารมณ์ให้ได้มากที่สุด ตอนนี้ผมอยากจะฉีกร่างรุ่นพี่ที่ผมเคยเคารพไปซะตอนนี้เดี๋ยวนี้ เค้ามีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับแจฮวานของผมกัน

“จริงหรอแจฮวาน มีงานต่องั้นหรอ”

ผมเป็นคนบอกแต่กลับหันไปถามแจฮวานเนี้ยนะมันน่ากระโดดต่อยปากแม่งซะจริง ถ้าไม่มีคุณพิธีกรเรียกออกใส่สร้อยเลือกอีกคนเข้าทีมนะ ผมคงบันดาลโทสะไปแล้ว แม่งหงุดหงิดจริง กลับไปหอจะลงโทษคนตัวดีที่ชอบไปทำน่ารักไปทั่วให้หนักเลย วันนี้ซองอูฮยองไม่อยู่ทางสะดวกสุดๆ มินฮยอนฮยองกับซองอุนฮยองก็ได้ยินว่าจะออกไปดื่มกับเพื่อนวงหลัก หึทางสะดวกกว่านี้มีอีกมั้ย

รุ่นพี่เลือกพัคอูจินเข้ายูนิตเป็นคนสุดท้ายอย่างที่ผมคิดไว้ไม่ผิด ดีจะได้เป็นไม้กันหมาให้ผม

“แจฮวานคืนนี้มีงานต่องั้นหรอตอบฮยองมาสิ”
“มีครับ มีถ่ายแบบต่อครับ”
ตอบไปแล้วสินะ แจฮวานไม่รู้หรอกว่าตารางการถ่ายแบบถูกเลื่อนออกไป มีแต่ผมกับจีซองฮยองที่รู้เพราะมันไม่ใช่งานกลุ่มไงล่ะ   

“งั้นก็อดสิ วันหลังนัดกันออกไปกินข้าวอีกทีล่ะกัน อูจินกับแดเนียลด้วยนะ”
ทำเป็นคนดีต่อหน้าอูจินงั้นหรอไอ้คนดีสร้างภาพ

“ได้ครับฮยอง”
“ได้เลยครับ”

“ครับ”

หึ รุ่นพี่ไง จะให้ผมทำยังไงทั้งที่ในใจผมมันรุกเป็นไฟไปหมดแล้ว อยากจะตรึงแจฮวานไว้บนเตียงไม่ให้ไปไหนจริง  ชอบทำให้คนเค้าตกหลุมรักไปเท่าไหร่ไม่รู้เป็นคนประเภทไหนกัน

“ดีจริงๆ วันนี้ฮยองไม่มีงานต่อซะด้วยแอบเหงานะอุตส่าห์จะชวนแจฮวานไปรู้จักเพลงของฮยองสักหน่อย”
เนียนจริงอยู่ๆก็เอาแขนพาดคอคนของผมงั้นหรอ แม่งเมื่อไหร่จะอัดรายการเสร็จสักที

ทั้งที่บรรยากาศรอบด้านทุกคนดูสนุกสนานกับการได้ร่วมงานกับศิลปินชื่อดังแต่กับผมมันไม่ใช่ โซฟาหนังที่ผมนั่งอยู่มันแข็งซะจนทำให้ผมหงุดหงิดไหนจะดนตรีรอบด้านนี้อีกอยากกลับหอแล้ว มีแต่ร่างบางของคนที่แก้มพึ่งกับมาป่องแหละที่ดูมีความรู้สุขตื่นเต้นไปซะหมด ผมเห็นหมดแหละว่ารุ่นพี่ซิโค่มองแจฮวานยังไง ทำไมต้องมาถูกใจคนของผมขนาดนี้กันนะ เป็นบ้าหรือไง ไอ้คนถูกมองก็ใสซื่อเหลือเกินเป็นคนความรู้สึกช้าทั้งๆที่ภาพลักษณ์ภายนอกเป็นคนดูทันคน กับเป็นผมแทนซะอีกที่ต้องมาดูแลใส่ใจแจฮวานน่ะไม่เคยรู้อะไรเลยจริงๆ สุดท้ายผมก็ได้แต่ทนให้รายการถ่ายจบๆไป ต้องทำตัวเป็นมืออาชีพมากที่สุด ให้เหมาะกับที่ได้ตำแหน่งมา ให้เหมาะสมกับที่ได้ความรักมากมายขนาดนี้ และสุดท้ายให้เหมาะสมกับการเป็นแฟนอดีตเพื่อนแก้มป่องที่ใสซื่อซะเหลือเกิน

60นาทีผ่านไป

การถ่ายทำจบลงซะที นักร้องที่ร่วมทำยูนิตต่างๆเริ่มฝากฝังการทำงานและนัดแนะเรื่องต่างๆรวมถึงยูนิตของผม รุ่นพี่ซิโค่เป็นคนที่ทำงานเก่งมากนะอธิบายทุกอย่างให้เข้าใจอย่างรวดเร็ว แต่สายตากกลับมองมาที่แจฮวานอยู่ตลอดเวลา พอหันมามองทางผม ผมกับได้รับแต่สายตาเชิงท้าทาย หึดูออกซินะ ดูออกแต่กับแกล้งทำเป็นดูไม่ออกเป็นคนแบบไหนกันแน่ว่ะ

“ฮยองก็จะฝากฝังเท่านี้แหละ เดี๋ยววันไหนว่างตรงกันค่อยนัดกันไปกินข้าวล่ะกัน”
“รับทราบครับผม”

พัคอูจินนี่ร่าเริงจริงๆ ดีใจนะที่น้องชายคนนี้ได้มาอยู่ยูนิตเดียวกัน หมอนี้ชื่นชมรุ่นซิโค่จะตายไป ดีแล้วล่ะที่รุ่นพี่ซิโค่เลือกอูจิน

“หงิ ผมอยากกินราเมงมากกว่าอ่ะไม่เอาข้าวได้มั้ย”
นั้นไงว่าแล้วพอแจฮวานเริ่มสนิทกับใครมักจะอ้อนไปทั่วจนผมหงุดหงิดไปหมดแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีถ้าคนในวงรู้เรื่องของผมกับแจฮวานมันไม่ดีแน่ๆ นี่พึ่งจะรู้จักรุ่นพี่ซิโค่วันเดียวเองก็ไปอ้อนเค้าแล้ว ไม่รู้หรือไงว่าเค้าอยากกินตัวเองขนาดไหนนะเจ้าเกี้ยว

รอยยิ้มของรุ่นพี่ถูกยกมาประดับหน้าทันทีหลังร่างบางที่เค้าสนใจอยู่พูดจบ ทำไมขี้อ้อนจังวะไอ้เด็กนี้

“ได้สิ”
ขณะที่มือรุ่นพี่ตัวสูงกำลังจะสัมผัสเส้นผมสวย เพื่อนสนิทร่างหนารีบลากแจฮวานไปอีกทางอย่างรวดเร็วมือใหญ่เลยยกค้างอยู่อย่างนั้น ไม่ได้แตะต้องแม้กระทั่งเส้นผมของร่างบางที่เค้ารู้ว่ามันหอมแค่ไหน

“ขอบคุณครับรุ่นพี่งั้นพวกผมกลับก่อนนะครับ ดีใจที่ได้ร่วมงานนะครับ”

คังแดเนียลรีบลากเพี่อนสนิทไปที่ลานจอดรถอย่างรวดเร็วมีแต่เจ้าเด็กเขี้ยวที่ก้มหัวถี่ๆจนเค้าต้องไล่ไป กลับไปพร้อมสมาชิกในวงของตัวเอง รอยยิ้มมุมปากถูกยกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ คังแดเนียลนายจะปกป้องคนของนายได้แค่ไหนกันนะ มาลองดูกันว่าก่อนจบยูนิตนี้ฉันจะได้กินเกี้ยวแสนน่ารักตัวนี้หรือเปล่า

.

.

.

.

“แจฮวานวันนี้ไปนอนห้องเนียลวันนี้ซองอูฮยองไม่อยู่มานอนเป็นเพื่อนหน่อย”

ผมรีบดึงแขนร่างบางไปที่ห้องอย่างรวดเร็ววันนี้ชั้นนี้ไม่มีใครมีแต่ผมคนเดียวรวมถึงแจฮวานอีกคน จะทำอะไรบนนี้หรือเสียงดังแค่ไหนก็ได้

“เนียลโกรธอะไรแจนหรือเปล่า”
“เฮ้อ แจนเคยรู้ตัวบ้างมั้ยว่าตัวเองน่ารักเกินไป”

ผมเดินนำเข้ามาในห้องนอนของผม ลากร่างบางปลิวติดมือมาอย่างรวดเร็ว ตัวก็เล็กมือก็เล็กแขนก็เล็กขาก็เล็กเท้ายังเล็กน่ารักไปอีกมีแต่แก้มสองข้างเนี้ยแหละมั้งที่มันใหญ่พองน่ารักดึงดูดผู้ชายให้เข้ามาหาขนาดนี้

“เนียลเป็นอะไรทำไมจ้องหน้าแจนแบบนี้”

“เนียล อื้อ”

ร่างสูงประกบปากดูดดุนเข้าหาร่างบางรวดเร็ว วันแจฮวานทำให้เค้าหงุดหงิดมากๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  ร่างบางเป็นของเค้าใครก็เอาไปไม่ได้

มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วร่างกายเล็กอย่างรวดเร็ว พร้อมปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ร่างบางใส่ออก พร้อมถอดเสื้อแจ็คเก็ตตัวเองโยนไปด้านหลัง มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วร่างกายเล็กๆ ผ่านเสื้อเชิ้ตที่ยังถูกถอดออกไม่หมด ผิวนุ่มลื่นสัมผัสกับฝ่าใหญ่อย่างง่ายดาย มันนิ่มมือไปหมด เค้าอยากจะถนุถนอมร่างบางนะแต่ไม่ใช่วันนี้ วันที่ร่างบางยิ้มให้คนอื่น ทำให้คนอื่นต้องการขนาดนี้

“อ๊ะ เนียล อือ”
“เงียบแจน เนียลไม่อยากดุนะ”
ร่างบางส่งเสียงร้องประท้วงหลังจากร่างสูงบืบเนื้อนิ่ม เป็นก้อนไปทั่ว พอจะห้ามกับเอามือบีบปากเค้าไว้แน่นอีกต่างหาก วันนี้แดเนียลต้องโกรธเค้ามากขนาดไหนกัน

“อึก อือ”
ร่างสูงดูดเลียไปทั่วลำคอขาว ดูดดุนไฝเม็ดสวยบนลำคอจนเกิดรอยแดง ไปทั่วพร้อมกัดฝังรอยเขี้ยวลงไปที่ลำคอเล็ก รอยฟันของร่างสูงประดับราวกับไม่พอสำหรับร่างสูง ลิ้นร้อนยังเลียไปทั่ว พร้อมเพิ่มรอยฟันรามไปถึงไหปลาร้าสวย

“อือ อือ”
น้ำตาใสไหลออกมาจากดวงตาเล็กไม่ขาดสาย แต่กับทำให้เค้าใจอ่อนไม่ได้ ใจเค้ารู้ดีว่าแจฮวานไม่ได้ทำอะไรผิดแม้แต่น้อยแต่เค้ากับไม่ชอบที่เป็นแบบนี้ เค้ากับอยากลงโทษร่างบาง อยากกระแทกแกนกายฝากฝังในช่องทางรักอุ่นร้อนคับแน่นที่เค้ารู้ว่ามันบีบรัดและมีความสุขแค่ไหน

“เนียล อือ แจน อึก จะยืน อ้าไม่ไหว”

เพียงแค่ปล่อยมือออกจากปากสวย ร่างเล็กก็แทบทรงตัวไม่อยู่ถ้าไม่มีมือเค้าประครองไว้คงล้มคว่ำไปแล้ว  สองมือใหญ่อุ้มร่างเล็กขึ้นเดินไปที่เตียงที่เคยเป็นสองชั้นแต่ตอนนี้กลับถูกแยกออกจากกัน ไปคนละมุมห้อง ร่างสูงเดินตรงไปที่เตียงของตัวเองอย่างรวดเร็ว เมื่อแผนหลังเล็กสัมผัสฟูกนุ่ม ร่างสูงรีบคร่อมทับทันที

“อือ เนียล ทำไมวันนี้ อ่ะ อือรุนแรง อ๊ะจัง”
สองมือใหญ่ลูบไล้ไปทั่ว บีบสะโพกเล็กๆที่เต็มไม้เต็มมือไปซะหมด ดึงทึ่งกางเกงยีนตัวเก่งของร่างบางออกจากร่างกายเล็กอย่างรวดเร็วพร้อมดึงออกทางปลายเท้าของร่างบาง

“หอมจริงแจฮวานรู้มั้ยว่าวันนี้ทำอะไรผิด”

ร่างสูงไม่แม้กระทั่งตอบคำถามร่างบางแม้แต่น้อย ตอนนี้ใจเค้าอยากลงโทษคนตัวเล็กนี่เดียวนี้ สองมือใหญ่รีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกหมดทุกชิ้นจนร่างกายเปลือยเปล่าสัมผัสกันอย่างหยาบโล้น

“แจฮวานตอบเนียลเดี๋ยวนี้ รู้มั้ยว่าทำอะไรผิด”
“อือ เนียล แจนไม่รู้ แจนอึก ไม่รู้จริงๆ”

ริมฝีปากของร่างสูงกระตุกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ทำให้เค้าคลั่งขนาดนี้แต่กับไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด มันน่าเอาไม่ให้เดินไมได้จริงๆ

“ให้เนียลบอก แจนจะไม่ได้นอนทั้งคืนนะ”
“อือเนียลแจนไม่รู้อึกจริง อ้า”
นิ้วมือใหญ่ที่ชโลมไปด้วยสารหล่อลื่นสอดใส่เข้าไปในช่องทางด้านหลังทันที หลังร่างบางพูดจบ สองขาเล็กถูกถูกแยกออกกว้าง ตุ๊กตาลูกพีชแสนรักถูกเอามารองสะโพกเล็กให้ยกขึ้นสูงรอการกระแทกฝังแกนกายใหญ่เข้าไป มืออีกด้านลูบไล้ชักแก่นกายเล็กไปมาเพื่อให้ร่างบางมีอารมณ์ร่วมมากที่สุด ถึงจะคลั่งขนาดไหนแต่ก็อยากให้แจฮวานมีความสุขไปกับเค้าด้วย

“เนียลจะบอกให้นะ”
“อือ อ๊ะ”
นิ้วมือที่สองและสามถูกสอดเข้าไปพร้อมกันอย่างรวดเร็ว จนร่างบางไม่ทันตั้งตัว บีบรัดนิ้วมือใหญ่ไว้แน่น จนร่างสูงเร่งชักนำแกนกายร่างบางให้เร็วขึ้นอีกเพื่อนผ่อนคลายให้ร่างบางมีอารมณ์ร่วม

“อ๊ะๆๆๆๆๆๆ อือ นะเนียล”

“เนียลจะบอกให้นะ วันนี้แจผิดเพราะแจนน่ารักเกินไปจนผู้ชายคนอื่นอยากได้ไง”
“อ้า อึก”
นิ้วมือทั้งสามถูกดึงออกอย่างรวดเร็ว พร้อมร่างสูงสอดใส่แกนกายใหญ่เข้าไปแทนที่พร้อมดันเข้าไปสุด ช่องทางอุ่นร้อนบีบรัดแกนกายใหญ่แน่นจนขยับลำบาก

“เนียล อือ อ๊ะอึก อึดอัด อือ”
หวานจริงๆ หวานชิบข้างล่างก็แน่นไปหมดอ้า

เสียงจูบแสนเร้าร้อนดังไปทั่วห้องนอนกว้าง สองขาเล็กถูกดันอ้าออกกว้าง ร่างสูงเริ่มขยับแก่นกายเข้าออกโดยไม่ล่ะออกจากปากบาง

“อือ อือ อ๊ะเนียล”
(พับ พับ พับ)
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังปนเสียงควนครางแสนไพเราะเป็นท่วงทำนองที่เค้าแสนรัก

ยิ่งได้ยินร่างสูงยิ่งเพิ่มแรงกระแทกกระทันเข้าไปอีกสองมือดึกสะโพกสวยเข้าหาอย่างรุนแรง ปากหนาดูดดึงเม็ดทับทิมคู่งามบนอกขาวจนเกินรอยแดงปะปรายปนรอยฟันที่ร่างสูงทำสัญลักษณ์แสดงความเป็นเจ้าของ เมื่อพอใจกับดูดเลีย ไฝเม็ดที่คอร่างบางอยู่แบบนั้น ราวกับเป็นของหวาน

“แจนอย่าไปทำน่ารักกับใครอีกได้มั้ย”

เค้าร้องของออกมาอย่างจำยอมร่างกายขาวบิดเร้าอย่างรุนแรง จนเข้าสอดใส่แกนกายชักเข้าออกอย่างรวดเร็ว แจฮวานกำลังจะเสร็จทำไมเค้าจะไม่รู้

“เนียล อือ เนียล อึดแจน อึกรัก เนียล อือ อะ คนดะเดียวอ๊ะๆๆๆๆๆ”

เมื่อร่างบางพูดจบร่างสูงเร่งกระแทกกระทั้นเข้าใส่จุดที่ร่างบางรู้สึกดีภายใน กายใหญ่กระแทกเข้าออกย่ำๆจนร่างกายเล็กบิดเกร็ง

“เนียล ฉี่ อึกจะแตก อ้า กรี๊ดดดด”
เค้างัดแกนกายเข้าใส่จุดภายในร่างบางอย่างรวดเร็ว เสียวจนฉี่ แตกแบบนี้แม่งโครตเซ็กซี่เลย ฉี่สีใสเปรอะเปื้อนไปทั่วที่นอนและตุ๊กตาแสนรักของเค้าแต่เค้ากับไม่เสียดายมันแม้แต่น้อย ร่างสูงเร่งกระแทกกระทั้นเข้าสู้ช่องทางที่บีบรัดรุนแรงขึ้นเพื่อไปสู่จุดมุ่งหมาย

(พับๆๆๆๆๆ)

“อ๊ะๆๆๆๆๆๆๆ”

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไม่หยุดจนถึงจุดหมายปลายทางของทั้งสอง

“อืออออ  เนียลอึก”
“อ้า”
แกนกายใหญ่ฉีดพ่นน้ำรักเข้าสู่ช่องทางอุ่นร้อนอย่างรุนแรงไม่ต่างจากแกนกายเล็กที่ฉีดพ่นน้ำรักเปื้อนไปทั่วหน้าท้องของร่างสูง

“เนียลรักแจนจุ๊บ”

หน้าผากนี้ของผม

“ เนียลรักแจนจุ๊บ”

จมูกนี้ของผม

 “เนียลรักแจนจุ๊บ”

แก้มนี้ของผม

“แจนรักเนียลมั้ย”
“รักสิ”

งั้นทั้งตัวคนตรงหน้าคงเป็นของผม  ปากหนาดูดดุนปากเล็กอย่างเสน่หาดูดกลืนแลกเปลี่ยนน้ำหวานในปากอย่างต้องการ

“อือ”

“เนียลขอต่อนะ”
“อ๊ะ”

.

.

.

.

ร่างหนาของน้องชายคนสนิทที่อยู่ยูนิตเดียวกันยืนค้างอยู่หน้าประตูเป็นเวลานาน อูจินแค่จะมาตามออกไปกินพิซซ่าด้วยกันที่ชั้นล่าง แต่กับได้ยินกิจกรรมที่แสนน่าอิจฉาแบบนี้เข้า มือสองด้านของชายหนุ่มรวมยูนิตกำแน่นอย่างเก็บความรู้สึก

“แจฮวานฮยองเป็นของของฮยองได้แค่ตอนนี้แหละครับ”

......................................................................................................(2/…)…