96line Fiction

Reminiscence…   เทศกาลซากุระหลายปีที่แล้วทำให้ผมเจอใครบางคน ใครบางคนที่ทำให้ผมรู้จักความรัก หลายปีก่อน (ปึก ตุ้บ) “อ๊ะ โอ๊ย” “ขอโทษครับเป็นอะไรหรือเปล่า” ผมมองหน้าคนที่ผมพึ่งโดนผมชน เพื่อจะขอโทษ แต่เพียงสบตา ทุกอย่างในโลกก็เหมือนหยุดลง........ คนตรงหน้าผมทำไมถึงน่ารักขนาดนี้ “ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไรคุณครับ คุณ” “อ๊ะ ครับๆ แต่ต้องขอโทษอีกทีนะครับ” ผมมองสำรวจร่างกายคนตรงหน้าอย่างห้ามไม่ได้ ใบหน้าใสใสที่น่ารักซะจนผมละสายตาไปไหนไม่ได้ แก้มกลมๆที่ขึ้นเป็นลูกอย่างหน้ามอง ดวงตาสวยรับกับจมูกโด้งทำไมถึงมีคนที่เกิดมาน่ารักขนาดนี้กันนะ “ไม่เป็นไรจริงๆครับผมไปก่อนนะ” คนตรงหน้าตอบรับพร้อมปัดร่างกายนิดหน่อย หลังจากเดินออกไป นานหลายนาทีก่อนที่ผมจะรู้สึกตัว ความน่ารักตาตรึงในสายตาผมจนละไปไหนไม่ได้ “อ๊ะ ไปแล้ว จะได้เจอกันอีกมั๊ยนะ ลืมถามชื่อไปซะได้ แบคฮยอนคนเอ๋อเอ้ย อยากเจออีกสักครั้งจริงๆ” ผมเดินไปตามทางอย่างเลื่อนลอย การได้เจอใครอีกคนทำให้ผมรู้สึกหัวใจฟูไปหมด ปีนี้ผมมาเที่ยวเทศกาลชมซากุระคนเดียวพ่อแม่ของผมท่านไม่ว่างที่จะมาเป็นเพื่อนผมได้ ผมเป็นลูกชายคนเ...

Behind… “อ๊ะๆๆ พอก่อนเดี๋ยวมินฮยอนฮยองออกมาเจอนะครับ” คนตัวเล็กในอ้อมกอดผมขอร้องอ้อนวอนอย่างไม่จริงจังนัก สะโพกด้านล่างยังรั้งเอวผมให้สอดใส่แกนกายร้อนเพิ่มเข้าไปอีก หึ คิมแจฮวานนายมันร้าย “มินฮยอนไม่ออกมาจากห้องตอนนี้หรอกครับ เวลาแต่งเพลงแจฮวานน่าจะรู้นิครับว่าหมอนั้นจะไม่สนใจใครเลย” ผมพูดเบาๆข้างหูคนตัวเล็กที่ด้านล่างเปื่อยเปล่าเหลือเพียงเสื้อยืนตัวเล็กประดับอยู่บนตัว แถมเสื้อยังโดนดันให้ขึ้นไปคาอยู่ปลายคางสวย “จงฮยอนฮยอง แต่ควานลินอ่านหนังสืออยู่ในห้องนะครับ อ๊ะ” “อย่าพูดว่ากลัวทั้งๆที่ บีบฮยองขนาดนี้สิแจฮวาน อ้า แน่นจริงรัดอีกสิ รัดให้มันแรงๆ” “อ๊ะฮยอง อือ” ผมเร่งดันแกนกายเข้าออกในช่องแสนรัญจวน สอดใส่แกนกายเข้าออกเร็วๆ จนคนตัวเล็กต้องปิดปากตัวเอง เพราะกลัวคนอีกสองคนในห้องจะได้ยิน จะกลัวไปทำไมคิมแจฮวาน แค่มีอะไรกับเพื่อนสนิทแฟนเองนะ “อ๊ะๆๆๆ ใกล้แล้วฮยอง” “อ้าดีแน่น” เมื่อรับรู้ถึงแรงบีบรัดภายในช่องทาง ร่างสูงยิ่งเร่งกระแทกกระทั้นสอดใส่แกนกายเข้าออกราวกับลูกสูบ สองมือหนายกขาเล็กๆขึ้นเกาะเกี่ยวเอวสอบ แบกคนตัวเล็กขึ้นนั่งบนอ่างล้าง...