Nc big X Winner.
(กริ๊ง กริ๊ง)
“มาแล้วครับ
มาแล้วครับ”
ผมเปิดประตูด้วยความรวดเร็วพราะรู้ว่าคนที่ยืนอยู่หลังประตูบานนั้นคือใคร
“พี่วินเข้ามาก่อนครับ"
เมื่อผมเห็นหน้าคนที่ผมชอบตั้งแต่แรกเห็น
จนได้มารู้จักกัน คนตัวเล็กยังน่ารักมากๆทั้งที่ใบหน้าเครียดขนาดนี้
พี่วินเนอร์เป็นคนเดียวที่ตัวเล็กกว่าผม
อวบกว่าผมเฉพาะแก้ม หุ่นเจ้าตัวบางขัดกับใบหน้าที่แบกแก้มขาวผ่องอวบอ้วนไว้
ทุกๆวันผมพยายามทำตัวเหมือนแฟนพี่เค้า ทั้งๆที่สถานะที่ได้แค่คนคุย
ผมรู้ว่าพี่วินเนอร์ไม่ได้คุยกับผมแค่คนเดียวเผลอๆคนที่มีความสัมพันธ์ลักษณะเดียวกับผมน่าจะมีมากกว่าหนึ่งหลังจากที่ผมเห็นผู้คนรอบตัวของคนตัวเล็ก
ทั้งไอลาวาสั่งห้ามยุ่ง พร้อมๆพูดห้ามเสมอ แต่ทุกคนคงรู้ว่ายิ่งยากยิ่งท้าทาย
ยิ่งร้อนยิ่งอยากจะม้อดไหม้ ยิ่งปลายทางของความสำเร็จ
คือคนที่ชื่อวินเนอร์แล้วผมยิ่งต้องการ
“บิ๊ก
พี่มันเลวว่ะ”
“พี่”
“หยุด ฟังพี่”
“....”
“บิ๊ก พี่ว่าเราหยุดแค่เป็นพี่น้องกันดีมั๊ย
ความสัมพันธ์ตอนนี้ของพี่มันยุ่งเหยิงไปหมด แค่ตอนนี้มันก็แก้ไม่ออกแล้ว”
“...”
“บิ๊กรู้ใช่มั๊ยว่าพี่ไม่ได้คุยกับเราแค่คนเดียว
และความสัมพันธ์ทางกายพี่ก็ไม่ได้มีแค่คนเดียว บิ๊กพี่ว่าเราจบแค่นี้เถอะ”
“ผม ไม่ จบ
และไม่มีวันจบ พี่วินเนอร์ผมชอบพี่ไปแล้ว
และผมไม่มีวันถอยถ้าผมยังไม่ได้สิ่งที่ผมต้องการ
และตอนนี้ผมต้องการแค่พี่”
“...”
ผมในตอนนี้เหมือนหมาโกลเด้นตัวอ้วน
ที่รอฟังคำสั่งเจ้านาย และรอเวลาที่จะกระโจนเข้าไปหาเจ้าของเมื่อเค้าเรียก
เค้าบอกให้ฟังก็ฟังเค้าบอกให้รอ
ผมทำได้แค่รอเท่านั้น แต่ในเมื่อเจ้านายไม่ทำตามหน้าที่
สิ่งผมต้องทำก็แค่แสดงความต้องการให้เห็น
เรียกร้องความสนใจจนเค้าให้สิ่งที่ต้องการเท่านั้น
“พี่วินครับ”
“บิ๊กให้มันจบในห้องนี้เถอะ...แค่ห้องนี้
ได้มั๊ย อือ....”
และรอเวลากระโจนไปเลียปากพี่เค้าแบบในตอนนี้ไง
ปากเล็กถูกประกบพร้อมสอดลิ้นเข้ามาท้าทายความชำนาญจากคนที่ชำนาญไม่ต่างกัน
เสียงแลกลิ้นดังก้องทั่วห้องนั่งเล่น ร่างเล็กโดนผลักให้ล้มลงนอนบนโซฟาห้อง431
ได้ไม่ยากในเมื่อคนตัวเล็กชักจูงง่ายซะขนาดนี้
สองร่างกอดก่ายกันบนโซฟากว้าง
เสื้อผ้าเริ่มหลุดออกจากร่างกายทีละชิ้น
มือใหญ่สำรวจร่างนุ่มนิ่มไปทั่วทุกส่วนที่ลากผ่าน
“อือ”
เสียงครวนครางในลำคอคนด้านล่างดังแผ่วให้คนด้านบนยกยิ้มมุมปากเมื่อผละปากออก
และริมฝีปากร่างด้านบนไม่หยุดสำรวจไปทั่วร่างเล็ก
“บิ๊กอือ”
“พี่วินเนอร์ ผมชอบพี่”
มือใหญ่ล้วงเข้าไปในชั้นในของร่างด้านล่างชักรูดด้วยความชำนาญจากเบาไปรุนแรง เรียงเสียงครางหวานให้ดัง
ลั่นห้อง
“ผมทำรอยได้มั๊ย”
“อ้า บิ๊กไม่”
ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุเมื่อหมาดื้อ มันย่อมมันไม่ฟังเจ้าของ
จนรอยรักปรากฎเต็มร่างนิ่ม พร้อมกับชั้นในถูกถอดออก
นิ้วมือใหญ่แสนชำนาญชำแรกเข้าไปในร่างกายคนตัวเล็ก ส่วนจุดสีชมพูอมแดงกลางอกก็ถูกคนด้านบนปนเปอ
จนน้ำลายยืดเปียกแฉะเป็นวง
“พี่ผมของเข้าไปได้มั๊ย”
“บิ๊ก อ้า เข้ามาเถอะพี่ไม่ไหวแล้ว”
เมื่อคนด้านล่างอนุญาต สองมือของคนด้านบน
ยกสะโพกนุ่มนิ่มขึ้นบนตักแก่ง
พร้อมชักรูดแก่นกายของตัวเองสองสามทีเพื่อเตรียมพร้อม
“ครับ ช่วยรับตัวตนของผมเข้าไปด้วย”
“ อ้า บิ๊กใหญ่ จุก”
เหมือนคำขออนุญาตที่ไม่ต้องการคำตอบ
ร่างสูงดันแก่นกายใหญ่ที่สมชื่อเข้าไปในช่องทางสีแดงของคนด้านล่าง
เมื่อแก่นกายได้เข้าฝักตัวในช่องทางรัก การบีบรัดมหาศาลทำให้ร่างสูงแช่แก่นกายให้ร่างบางปรับตัวได้ไม่นานก็ส่งความสุขให้ร่างบาง
“อ้า บิ๊ก เร็วไป อือ บิ๊ก พี่ๆ”
“พี่วิน ทำไมแน่นขนาดนี้ อ้า”
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องในชั้น43 โดนไม่มีใครคิดจะเบาเสียง
สองร่างกายเชื่อมประสาน
กระแทกกระทั้นเข้าหากันเหมือนขั้วแม่เหล็กบวกและลบดึงดูเข้าหากัน
คนด้านล่างหลังโค้งไม่ติดเตียงจากความสุขเสียวมหาศาล
กระทบเข้าร่างเหมือนคลื่นสึนามิกระแทกทั้งสุขทั้งทรมาน เมื่อในร่างรับแก่นกายใหญ่
เมื่อใกล้ถึงปลายทางจึงอดไม่ได้ที่จะเร่งเร้าคนสร้างคลื่นสึนามิและมอบความสุขด้านบน
“บิ๊ก อ้า.อึกระเร็วอีกพี่ใกล้แล้ว อือ”
“ผมอือ ก็ใกล้”
ร่างด้านบนได้ยินเช่นนั้นยิ่งกระแทกกระทั้นเข้าหาคนด้านล้างไม่หยุด
โซฟาสั่นสะเทือนกระแทกพื้นไม่หยุด นี่อาจจะเป็นการใช้งานที่หนักที่สุดตั้งแต่ซื้อโซฟาตัวนี้มาก็ได้
แต่ใครมันจะไปสนใจกันในเมื่อปลายทางที่แสนสุขมันอยู่ตรงหน้า
“อ้าบิ๊ก อือออ”
“พี่วิน อือ”
สองร่างเกี้ยวกระวัดเช่นงูในฤดูผสมพันธุ์เมื่อสุดปลายทางของความสุข
ร่างด้านบนฉีดกระแทกน้ำรักเข้าสู้คนด้านล่าง คนตัวเล็กด้านล่างก็ไม่ต่างกันฉีดกระเช็นน้ำแห่งความสุขใส่กล้ามหน้าท้องเป็นลอนของรุ่นน้อง
“มันจะไม่จบแค่นี้พี่วินรู้ใช่มั๊ย”
“พี่รู้”
เมื่อจุดจบไม่ใช่จุดจบ ความตั้งใจ ที่
ไม่เป็นไปตามต้องการผิดเพี้ยนไปหมด ทำให้สองร่างต่างขนาดพักเหนื่อยเพียงครู่พร้อมอุ่มกระเต้งคนตัวเล็กเข้าสู้ห้องนอน
พร้อมปมเชื่อกเส้นใหม่ที่ผูกแน่นไม่ต่างจากเส้นอื่นของคนตัวเล็กได้เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งปม
.................................................................................................................................................................
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น