Different….
{BaekHwan}
“มึงจะนั่งจ้องน้องที่มาเสริฟน้ำอีกนานแค่ไหนห่ะ”
“เรื่องของกู”
แบคโฮกัปตันทีมบาสปี4นั่งมองรุ่นน้องที่เป็นคนเสริฟน้ำประจำทีมชั่วคราวด้วยตาหวานเยิ้ม
ก็เค้าหนะแอบชอบน้องแจฮวานตั้งแต่วันแรกที่เห็นเลยจะให้ทำยังไง จะจีบก็ไม่กล้าจีบ
น้องน่ารักขนาดนั้น แค่เห็นหน้าเค้าน้องยังผวาเลย ไม่ได้อยากเกิดมาหน้าดุสักหน่อยถ้าเลือกได้ก็อยากจะเกิดมาหน้าหล่อๆน่าเข้าหาแบบมินฮยอนwanna oneเหมือนกัน
“มึงว่าถ้ากูจีบน้องเค้า น้องเค้าจะเอากูป่ะว่ะ”
“ลองหรือยังหละ มึงหล่อจะตาย”
เจย์อาร์เพื่อนสนิทของเค้าพูดขนาดนี้แล้ว
แต่ทำไมความมั่นใจเค้าไม่มีเลยว่ะ
“เห้อใครๆก็หาว่ากูหน้าเหมือนเสือ กูกลัวน้องกลัวกูหวะ”
“จะกลัวไปทำไม น้องเค้าอาจจะชอบแบบมึงก็ได้”
(ผลักกกก)
หลังจากพูดเสร็จเจย์อาร์ก็ผลักเพื่อนสนิทไปชนกับร่างบาง
ที่เพื่อนสนิทเค้าแอบมองมานาน กูช่วยมึงแล้วนะที่เหลือก็แค่มึงต้องช่วยตัวเอง
“จีบให้ติดนะ”
เมื่อเพื่อนสนิทกระชิบแบบนั้นแบคโฮรีบหันไม่มองคนที่เค้าชน แม่งเอ้ยนี้มันน้องแจฮวาน
เพื่อนเลวให้กูเตรียมใจหน่อยมั้ยว่ะ
เมื่อเห็นดังนั้นร่างสูงรีบเข้าไปประคองคนที่ตัวเองแอบชอบพร้อมเก็บอาการให้ได้มากที่สุด
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“ไม่เป็นอะไรครับ”
ตัวโครตหอมเลยโว้ย เสียงก็เพราะ ตัวก็นิ่ม จะน่ารักไปไหม
“ขอโทษนะครับที่เพื่อนพี่ทำแบบนั้น”
“ไม่เป็นไรจริงๆครับ แต่ว่าพี่เป็นกัปตันทีมบาสนิครับ”
“ใช่ครับ พี่เองมีอะไรหรือเปล่า”
“มีคนบอกว่า กัปตันทีมบาสน่ากลัว”
ว่าแล้วว่าคนน่ารักต้องคิดแบบนี้ ลุคผมมันเป็นแบบนี้จริงๆ
“แล้วกลัวมั้ย”
“ครับ อะไรนะครับผมไม่ทันฟัง”
“พี่ถามว่ากลัวพี่มั้ย”
“ตอนยังไม่ได้คุยก็กลัว แต่ตอนนี้พี่น่ารักมากๆเลยครับ”
น้องเค้าบอกว่าเราน่ารักนะโว้ยรุกจีบเลยซิว่ะกลัวอะไรกล้าๆหน่อยแบคโฮ
“งั้นหรอ พี่ดีใจที่เราคิดแบบนั้นนะ นี้ค่ำแล้วให้พี่ไปส่งมั้ย
อย่างน้อยก็ไถ่โทษที่พี่ชนน้องนะครับ”
ให้ผมไปส่งเถอะนะสาธุๆ
การได้เดินกับคนน่ารักขนาดนี้มันต้องมีความสุขมากๆแน่ๆ
รอยยิ้มจริงใจที่ถูกส่งมาจากกัปตันบาสหน้าเสือทำให้แจฮวานหน้าแดงไปหมดทำไมต้องยิ้มแบบคาดหวังขนาดนั้นด้วย
ปฏิเสธไม่ได้แล้วหละคิมแจฮวาน พี่เค้าคงไว้ใจได้ใช่มั้ยนะ ขณะใช่ความคิดร่างบางเผลอเอามือแตะปาก
แบบที่ชอบทำเป็นประจำ จนร่างสูงอีกคนที่ยืนมองอยู่หน้าแดงไปหมด แจฮวานจะรู้มั้ยนะว่าเกือบฆ่าใครตายด้วยท่าทางแบบนี้แล้ว
“ก็ได้ครับ แต่หอผมไกลนะ”
นั้นแหละที่ต้องการเลยอยากอยู่ด้วยนานๆแบบนั้นแหละ
“พี่เอามอเตอร์ไซต์มาครับ”
“งั้นโอเค ไปกันเถอะครับ”
ในใจของร่างสูงกระโดดโลดเต้นอย่างเก็บอาการ
แล้วเดินเคียงคู่ไปกับร่างบาง
ในอีกมุมหนึ่งเพื่อนสนิทที่ได้ช่วยเพื่อนตัวเองให้ได้รุกจีบคนที่ตัวเองชอบยกยิ้มอย่างให้กำลังใจสู้สู้นะเพื่อนขอให้จีบติดนะโว้ยกูจะรอดูความสำเร็จของมึงอยู่ตรงนี้
“รถพี่คันนี้หรอครับ”
“ใช่ครับทำไมหรอ”
ระหว่างเดินมาที่ลานจอดรถเค้าได้พูดคุยกับร่างบางอีกหลายประโยค
ยิ่งเข้าใกล้ยิ่งน่ารักและชอบมากขึ้นๆ ทั้งนิสัยทั้งรูปร่างมันไม่มีคำไหนที่พูดได้มากกว่าคำว่ารักอีกแล้ว
“มันสูงน้องว่าน้องต้องขึ้นไม่ได้แน่ๆเลย”
น่ารักชิบหายเลยโว้ยยยเรียกตัวเองว่าน้องด้วย ไม่ไหวแล้ว ใจเย็นๆแบคโฮเดี๋ยวน้องเค้ากลัวมึง
“พี่อุ้มเอามั้ย”
“มันจะดีหรอครับ น้องว่าน้องพยายามปีนเองดีกว่าครับแค่พี่ไปส่งน้อง
ก็เกรงใจจะแย่”
“ไม่เป็นไรครับเราตัวนิดเดียวเอง พี่อุ้มได้มาๆ”
ปฏิเสทไม่ได้เลยใครเค้าบอกว่ากัปตันทีมบาสดุเหมือนเสือกัน ที่เค้าเห็นมีแต่แมวตัวโตๆเท่านั้น
ปฏิเสทไม่ได้เลยใครเค้าบอกว่ากัปตันทีมบาสดุเหมือนเสือกัน ที่เค้าเห็นมีแต่แมวตัวโตๆเท่านั้น
“ก็ได้ครับ แต่ตัวน้องหนักนะ”
“มาให้พี่ลองดู”
ร่างเล็กลอยจากพื้นแล้วถูกจับนั่งคร่อมมอเตอร์ไซต์คันสูง
พี่เค้าอุ้มเหมือนเราตัวเบาเลย หรือพี่เค้ากลั้นหายใจกันนะ ตัวเราต้องหนักแน่ๆ
พี่เค้าใจดีขนาดนี้นิ
“ไม่เห็นหนัก วันหลังกินเยอะๆนะแก้มเยอะแต่ผอมนิดเดียวได้ไง”
ร่างสูงบ่นตามความเคยชินโดยลืมว่าพึ่งคุยกับร่างบางครั้งแรก
รอยยิ้มสวยประดับบนหน้าที่แสนน่ารัก พี่เค้าใจดีที่สุดเลยชอบจัง ชอบมากๆเลย
“ป่ะไปกันเถอะ เอามือกอดเอวพี่ไว้นะ”
ร่างบางทำตามทุกประการ มอเตอร์ไซต์คันใหญ่แล่นไปในถนนด้วยเร็วปานกลางไม่ได้หวาดเสียวอย่างที่คิด
แขนเล็กๆสองข้างกอดเอวหนาไว้แน่นแก้มยุ่ยๆซบลงบนแผ่นหลังกว้าง ร่างสูงกลั้นยิ้มสุดความสามารถ
อยากจะขี่ให้ช้ากว่านี้แต่ทำไม่ได้จริงๆ
ไม่ถึงชั่วโมงมอเตอร์ไซต์คันใหญ่ก็มาถึงหน้าหอของร่างบาง แบคโฮรีบลงจากรถเพื่ออุ้มแจฮวานลงมา
จะถามดีมั้ยนะว่าน้องมีแฟนหรือยัง ถามตอนนี้ดีมั้ยนะ แจฮวานยืนมองร่างสูงตาแป๋ว
พี่เค้าเป็นอะไรทำไมดูเครียด เราควรจะเข้าไปก่อนดีมั้ย
“พี่ครับ น้องถึงแล้วขอบคุณที่มาส่งนะครับ”
พี่เค้าคงเครียดไม่กล้าชวนคุยเลยแต่ชอบพี่เค้าจัง
น้องเค้าจะไปแล้วนะโว้ยถามซิถามซิมึง
ถ้าหมดวันนี้น้องเค้าอาจจะมีแฟนก็ได้นะโว้ย
“อย่าพึ่งไปพี่ของถามอะไรหน่อยได้มั้ย”
“อะไรหรอครับ”
ถามเลยสิว่ะถามเลยสู้ๆน้องตัวนิดเดียวเองจะกลัวอะไร
“แจฮวานมีแฟนหรือยัง”
“ผมงั้นหรอ”
ถามไปแล้ว ถามไปแล้วโว้ย สาธุขอให้ยังไม่มีแฟน
“อื้มน้องนั้น มีแฟนหรือยัง”
“ยังครับ”
หน้าที่แสนน่ารักขึ้นสีแดงเป็นริ้วอย่างน่ามองเวลาเขินก็โครตน่ารักเลย
น้องยังไม่แฟนด้วยนะโว้ย ดีใจดีใจชิบหาย
“งั้นพี่จีบน้องได้มั้ย”
ปากมันไปก่อนสมองทุกทีเลย รุกแรงไปมั้ยนะ
น้องก้มหน้าขนาดนั้นจะโกรธหรือเปล่านะ
“ได้ครับ”
“ฮะ พี่ไม่ได้ยินเลย”
จะให้เค้าพูดดังขนาดไหน พึ่งเจอกันก็ชอบเค้าไปแล้ว แล้วคนที่ชอบยังมาขอจีบอีก
เขินเขินตัวจะระเบิดอยู่แล้ว
“ได้ครับ”
“จริงงั้นหรอเป็นเรื่องจริงงั้นหรอ พี่จีบน้องแล้วนะ
อย่าให้ใครมาจีบนะ พี่จีบได้คนเดียว”
ร่างสูงกระโดดโลดเต้นอย่างหมดลุค ไม่มีแล้วกัปตันทีมบาสที่แสนน่ากลัว
ตรงนี้มีแค่ผู้ชายคนนึ่งที่ได้จีบคนที่แอบชอบ
ร่างบางยืนยิ้มกับภาพที่เห็น ได้แต่เตือนตัวเองว่าอย่าตกหลุมรักคนตรงหน้าตอนนี้
อยากรู้จักจังอยากรู้จักมากกว่านี้ อยากรู้ว่าคนหน้าดุนี้นิสัยเป็นยังไงกัน
นิสัยทั้งหมดจะน่ารักไปมากกว่านี้มั้ยนะ
6เดือนต่อมา
“แบคโฮแฟนมึงมา”
“ไหนน้องแจนอยู่ไหน”
กัปตันทีมบาสหน้าเสือที่ตอนนี้มีแฟนเป็นตัวเป็นตนทั้งยังห่วงแฟนยิ่งกว่าไข่ในหิน
ยิ่งได้เป็นแฟนแล้วยิ่งห่วงเป็นเท่าตัวก็น่ารักขนาดนั้น
มีแม่งหวี่ตอมหึ่งๆทุกวัน เค้าโหดขนาดนี้ยังกล้ามายุ่งกับแฟนเค้าอีกอย่าให้โหดนะ
“น้องอยู่นี้พี่จ๋ากลับกันเถอะน้องหิว”
แค่แฟนตัวเล็กมาออดอ้อนคนหน้าดุก็อ่อนโยนลงได้ น่ารักขนาดนี้ให้เค้าเหมาทั้งร้านอาหารก็ยังได้
จะดูแลรักษาอย่างดีเลย อุส่ามาคบกับคนแบบเค้าแล้วจะไม่ปล่อยให้หลุดมือเลย
“ไปสิครับ พี่เก็บกระเป๋าก่อนนะ”
“ได้คร้าบบบ”
บรรยากาศที่แสนอ่อนโยนตรงหน้าทำให้เพื่อนสนิทหัวเราะกับตัวเองสุดท้ายก็เป็นแฟนกันจนได้นะไอเพื่อนขี้อาย
เพื่อนสนิทยืนมองคนสองคนเดินจับมือกันออกจากสนามสถานที่เดิมแต่ความรู้สึกไม่เหมือนเดิมจริงๆ
ไม่เสียแรงที่ช่วยจริงๆ ขอให้ดูแลกันดีๆแบบนี้ตลอดไปละกันนะ
……………………….THE END………………………
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น